ACCEPT-ΛΟΑΤΙ Κύπρου
Το Σάββατο 31/5 (17:00, Δημοτικός Κήπος Λευκωσίας) θα διεξαχθεί η Πορεία Υπερηφάνειας Κύπρου 2025. Μια πορεία που ρίζα της έχει την αντίδραση της ανθρωπότητας υπό τη μορφή δημόσιων διαδηλώσεων επικεντρωμένων στα πολιτικά δικαιώματα, τα αντιπολεμικά κινήματα και τον πρώιμο ακτιβισμό για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων. Η Πορεία Υπερηφάνειας γίνεται και θα συνεχίσει να πραγματοποιείται, για να τονίσει πόσο σημαντική είναι η δύναμη και το θάρρος να αγαπάμε και να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας όπως είναι, ακόμη κι αν γύρω μας επικρατεί κάθε είδους ανησυχία, απόρριψη, φόβος, αλλά και οποιαδήποτε μορφή βίας.
Όταν μέσα από όλα αυτά ένας άνθρωπος καταφέρνει να παλέψει με τους δαίμονές του, να περάσει από τα σκοτάδια του, να ξανασυστηθεί με τον εαυτό του και να βρει τη δύναμη να τον αγαπήσει και να είναι ανοικτά ο εαυτός του, τότε ναι, αυτό είναι μια κατάσταση θάρρους και περηφάνιας. Mε κυρίαρχο το μαύρο χρώμα, όσο και τα μηνύματα που εκπέμπονται, συνιστούν ένα ηχηρό μήνυμα: η Δημοκρατία διακυβεύεται. Αυτό δεν αφορά μόνο τους ΛΟΑΤΚΙ ανθρώπους – είναι κάτι που όλοι πλέον διαπιστώνουμε και βιώνουμε καθημερινά.
Πολλοί αναρωτιούνται γιατί να γιορτάζεται η σεξουαλικότητα ενός ανθρώπου και γιατί αυτός να είναι λόγος υπερηφάνειας. Μόνο που η Πορεία δεν σχετίζεται με αυτήν. Αφορά τον σεξουαλικό προσανατολισμό, την ταυτότητα και την έκφραση φύλου του κάθε ατόμου. Η σύγχυση με τη σεξουαλικότητα είναι παραπληροφόρηση και έχει εργαλειοποιηθεί για να γεννηθεί φόβος και να στοχοποιηθούν ευάλωτες ομάδες ανθρώπων. Η πορεία καθαυτή είναι μια διαμαρτυρία που σχετίζεται με μια εκ γενετής κατάσταση, για την οποία ένας άνθρωπος στερείται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα χωρίς να έχει πράξει κάτι παράνομο. Επιπρόσθετα, βιώνει απόρριψη, αποκλεισμό και λεκτική (ή σωματική) βία από τους οικείους του, το σχολείο, το στρατό, την Εκκλησία και το χώρο εργασίας του.
Βλέπουμε επιθέσεις να αποτελούν πλέον καθημερινό φαινόμενο κατά αλλοδαπών ντελιβεράδων. Οργανωμένες ομάδες κάνουν πορείες και καταστρέφουν ό,τι δεν ανήκει σε κύπριους πολίτες. Παιδιά χαιρετούν ναζιστικά χωρίς αυτό να αποτελεί καν θέμα συζήτησης. Νεαροί καίνε σύμβολα ανθρώπων σε λαμπρατζιές, σπάνε οικήματα, στέλνουν ανθρώπους σε νοσοκομεία, επιτίθενται ομαδικά σε άλλους επειδή δεν τους αρέσει η εμφάνιση ή ο τρόπος που μιλούν. Νιώθουν ανώτεροι. Σχολιάζουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με τρόπο που προκαλεί αποστροφή από την ευκολία με την οποία ξεστομίζουν λόγια βίας και μισανθρωπιάς. Πιστεύουν ότι πράττουν κάτι «καλό» σπέρνοντας φόβο, μίσος, βία.
Και μετά, εμφανίζονται χωρίς ντροπή, με ύφος 1000 καρδιναλίων, αυτοί που με τη ρητορική μίσους τους προκαλούν όλα αυτά και δηλώνουν πως απειλείται η «παράδοση», ο θεσμός της οικογένειας και τα παιδιά μας, και πως μόνο αυτοί έχουν τη λύση για να σταματήσουν το «κακό».
Αυτό που πρέπει ως κοινωνία να αντιληφθούμε, είναι πως όσο αποτυγχάνουμε να καλλιεργήσουμε τις αξίες του σεβασμού, της συμπερίληψης, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων χωρίς αστερίσκους, της κατανόησης της ποικιλομορφίας ως κάτι όμορφο και αναγκαίο, της κριτικής σκέψης και της αγνής αγάπης, τόσο περισσότερο θα σκοτεινιάζουν τα πράγματα. Και όσοι επιμένουν να θεωρούν πως αυτό δεν τους αφορά, θα λένε μετά πως σοκάρονται όταν το κακό φτάνει και στο δικό τους σπίτι. Είτε ως θύματα βίας, είτε ως οι θύτες.
Δεν μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα της πόλωσης και της ριζοσπαστικοποίησης όταν καλλιεργούμε φόβο ή οίκτο για το διαφορετικό, γιατί έτσι αναπτύσσεται το αίσθημα της ανωτερότητας. Και αυτό επιβαρύνει όλες τις κοινωνικές ομάδες – ευάλωτες και μη: ΛΟΑΤΚΙ, μετανάστες, γυναίκες, άτομα στο φάσμα του αυτισμού, ΑΜΕΑ, μονογονεϊκές οικογένειες, παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, ηλικιωμένους, ακόμη και cis straight λευκούς άντρες που πιστεύουν στην ισονομία και έχουν απαραίτητη ευαισθησία στα ανθρώπινα δικαιώματα.
Όσο συνεχίζουμε να αρνούμαστε να ακούσουμε, να μάθουμε, να ευαισθητοποιηθούμε, τόσο θα δεχόμαστε ως κοινωνία το ένα χαστούκι μετά το άλλο. Επειδή τα παιδιά μας δεν γεννιούνται με αντίσταση στην ποικιλομορφία – αυτή χτίζεται στο σπίτι, με τη συμβολή των γονιών. Όχι απαραίτητα με λόγια, αλλά με στάση και τη διάθεση να μιλάμε ανοιχτά για όσα ακόμη θεωρούνται ταμπού. Όσο παραμένουμε στην άγνοια και την άρνηση επειδή «αλλιώς τα μάθαμε», τόσο θα ενισχύεται ο αποκλεισμός και η βία.
Είναι καθήκον όλων μας να σηκώσουμε ανάστημα. Να βάλουμε τέλος στη ριζοσπαστικοποίηση των παιδιών. Να αντιδρούμε στον κακοποιητικό, μειωτικό ή μισάνθρωπο λόγο που προσβάλλει και υπονομεύει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Να αντικαθιστούμε τις προσωπικές μας πεποιθήσεις με τεκμηριωμένες γνώσεις, και να ακούμε, να δίνουμε το παρόν όταν οι πιο πάνω ομάδες προσπαθούν να εκπαιδεύσουν την κοινωνία.
Ας επιλέξουμε την Πορεία Υπερηφάνειας, μία από τις καθιερωμένες ετήσιες εκδηλώσεις στην Κύπρο, για να δείξουμε πως όσοι οραματιζόμαστε μια πιο συμπεριληπτική κοινωνία, είμαστε περισσότεροι. Για όλους όσους ο σεβασμός στον άνθρωπο είναι προτεραιότητα. Η Πορεία Υπερηφάνειας δεν είναι πλέον μόνο για τη ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα. Είναι πορεία υπέρ των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων – μια ευκαιρία να βροντοφωνάξουμε ότι είμαστε Περήφανοι Άνθρωποι!
