ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ο ρόλος της ασφάλειας των πόλεων στις τιμές του real estate

Του Ανδρέα Ανδρέου

Του Ανδρέα Ανδρέου

Ο φόβος για την εγκληματικότητα είναι ένα χαρακτηριστικό που επηρεάζει τις τιμές των ακινήτων και είναι ιδιαίτερα αισθητό στις μεγαλουπόλεις. Είναι κάτι όμως που επηρεάζει και τις πιο μικρές πόλεις;

Διάφορες μελέτες προσπάθησαν να εξετάσουν αυτό το θέμα, προχωρώντας σε μοντελοποίηση των τιμών των ακινήτων σε σχέση με την αίσθηση του φόβου που οι πολίτες έχουν, ελέγχοντας τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά των περιοχών που εξέταζαν αλλά και τα διάφορα ποιοτικά, ποσοτικά και άλλα χαρακτηριστικά των ακινήτων. Η αίσθηση του φόβου μπορεί να μετρηθεί με διάφορες μεταβλητές, όπως ο φόβος για τη γειτονιά, ο φόβος για το κτήριο, ληστείες, διαρρήξεις, συμπλοκές, ζημιές σε υποστατικά, δολοφονίες κ.λπ.

Μέσω αυτής της μεθοδολογίας, δηλαδή της ηδονικής μοντελοποίησης τιμών (hedonic price modelling) είχαν εξαχθεί σημαντικά και ενδιαφέροντα συμπεράσματα. Το κυριότερο χαρακτηριστικό που είχε εξαχθεί είναι ότι φαίνεται να επικρατεί μια συμμετρία μεταξύ φόβου για εγκληματικότητα και αξιών των ακινήτων. Και αυτό φαίνεται να ισχύει ακόμη και μεταξύ των ατόμων που μπορεί να μην υπήρξαν ποτέ θύματα εγκληματικής ενέργειας. Έτσι, βλέπουμε τις τιμές των ακινήτων να κατρακυλούν σε περιοχές που εγκληματικότητα είναι ψηλή ή ακόμη και ο φόβος για εγκληματικότητα είναι ψηλός, ενώ το αντίθετο συμβαίνει σε περιοχές που δεν μαστίζονται από οποιαδήποτε έκφανση εγκληματικότητας.Τώρα θα πείτε, σπουδαία τα λάχανα. Δεν το ήξερες; Ναι, ευχαριστώ για την υπόδειξη, αλλά ανεξαρτήτως αν ένα αποτέλεσμα είναι προφανές ή όχι, είναι καλά να υπάρχει και μια επιστημονικά τεκμηριωμένη άποψη για το πώς διασυνδέονται διάφορες παράμετροι μεταξύ τους επειδή αυτό επιτρέπει πιο εύκολα την εφαρμογή πολιτικών αναχαίτισης του προβλήματος. Και όλα αυτά τα λέω μετά και το τελευταίο ειδεχθές έγκλημα που σημειώθηκε προχθές στο κέντρο της Λευκωσίας. Η εντός των τειχών πόλη της Λευκωσίας είναι ένα παράδειγμα ανάμεσα στα τόσα άλλα στη χώρα μας όπου παρατηρείται αυξημένη συγκεντρωμένη εγκληματικότητα με αποτέλεσμα να έχει μπει εδώ και κάποιο διάστημα σε μια κατάσταση εμπορικής ερήμωσης και εγκατάλειψης. Δεν εξετάζω αν αιτία είναι οι ξένοι ή όχι, αν επικρατεί γκετοποίηση ή όχι. Αυτά στον βαθμό που υπάρχουν είναι συμπτώματα. Η ασθένεια ή το υποκείμενο νόσημα είναι άλλο και εκεί θα πρέπει να εστιάσουμε.

Έχουμε από τη μία τον Δήμο ο οποίος έχει εκτελέσει και εκτελεί διάφορα σοβαρά έργα υποδομής με αποτέλεσμα σιγά – σιγά η όψη να αλλάζει και να μη θυμίζει τίποτα από το εγκαταλειμμένο παρελθόν. Από την άλλη, η διαχρονική πολιτική του να είναι έως εχθρικός στην επιχειρηματικότητα δεν μπορεί να αγνοηθεί, καθώς οδήγησε πολλές επιχειρήσεις να εγκαταλείψουν το κέντρο. Η έντονη παρουσία ξένων είναι δεδομένη. Δεν νομίζω πως εκ προοιμίου όλοι έχουν ρατσιστική αντιμετώπιση από τον υπόλοιπο πληθυσμό. Προβλήματα έρχονται στην επιφάνεια όταν, για παράδειγμα, ομάδες τέτοιων ατόμων προσπαθούν και πετυχαίνουν να ελέγξουν τη νύχτα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Και δεν διαχωρίζω αυτό τον έλεγχο της νύχτας από τον κυπριακής προέλευσης έλεγχο της νύχτας, καθώς και οι δύο τύποι το ίδιο καταδικαστέοι είναι. Άρα χρειάζεται συχνή και έντονη αστυνόμευση και η αστυνομία να είναι αδέκαστη στην εφαρμογή του νόμου, ο οποίος είναι κοινός για όλους.

Προβλήματα, επίσης, έρχονται στην επιφάνεια, όταν ιδιοκτήτες ακινήτων δεν έχουν κανένα κίνητρο να φτιάξουν τα υποστατικά τους για να μπορούν να ελκύσουν είτε καλύτερης ποιότητας ενοικιαστές ή να παρέχουν έστω αξιοπρεπή στέγη σε όποιον θέλει να στεγαστεί εκεί. Όταν ο άλλος διαθέτει μια τρώγλη και θέλει εισόδημα, θα στριμώξει όσους μπορεί εντός των τεσσάρων του τοίχων για να μεγιστοποιήσει το εισόδημα του. Μπορεί ο κάθε ενοικιαστής να πληρώνει ελάχιστα αλλά πολλοί που πληρώνουν ελάχιστα φουσκώνουν την τσέπη του ιδιοκτήτη.

Άρα εδώ υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να γίνουν. Πρώτα – πρώτα θα πρέπει να υπάρχει άρτιος υγειονομικός έλεγχος από το κράτος ή την τοπική αρχή και βάσει αυτού του ελέγχουν θα πρέπει να επιβάλλονται αποτρεπτικά πρόστιμα. Αυτό θα ρυθμίσει τόσο την καθαριότητα εντός των ενοικιαζόμενων μονάδων, όσο και τον αριθμό των ατόμων που διαμένουν εντός αυτών. Ακολούθως, θα πρέπει να ρυθμιστεί μια και διαπαντός το θέμα του σε ποιους δικαιούσαι σαν ιδιοκτήτης να ενοικιάζεις. Θα πρέπει να απαγορεύεται να ενοικιάζεις σε παράνομους μετανάστες, θα πρέπει το κράτος να γνωρίζει που είναι οι αιτητές ασύλου, όπως και θα πρέπει να γνωρίζει αν η οικιακή σου βοηθός ή ο εργάτης του περβολιού σου μένει σε δικό σου υποστατικό ή αν ενοικιάζει και μοιράζεται στέγη με άλλους κάπου αλλού. Θα πρέπει να δοθούν στους ιδιοκτήτες φορολογικά κίνητρα να επενδύσουν στο φτιάξιμο των ακινήτων τους. Αν δεν μπορεί να γίνει αυτός ο διαχωρισμός ή αν τα δημοσιονομικά δεν επιτρέπουν φορολογικά κίνητρα, τότε ας γίνει το άλλο. Ας καταργηθεί ο παρωχημένος και αναχρονιστικός νόμος του ενοικιοστασίου. Αυτό θα δημιουργήσει αναγέννηση στην αγορά ακινήτων, θα ελκύσει ξένους και ντόπιους επενδυτές και θα εξαλείψει το φαινόμενο της αγοράς των πολλών ταχυτήτων, της αγοράς του γερασμένου κτηριακού στοκ, της αγοράς που χαρακτηρίζεται από αδιαφάνεια.

Θα πρέπει να επιταχυνθούν οι διαδικασίες της δημιουργίας μιας έξυπνης πόλης, επειδή αυτό είναι και άρρηκτα δεμένο με την παρακολούθηση μέσω κλειστών κυκλωμάτων όλων των δημόσιων τμημάτων και σημείων της πόλης, γεγονός που θα αποθαρρύνει τις παρανομίες και τις έκνομες ενέργειες.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Ανδρέα Ανδρέου

Ανδρέας Ανδρέου: Τελευταία Ενημέρωση