ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

O ΔΗΣΥ ο φοβιτσιάρης

Του Γιάννη Ιωάννου

Του Γιάννη Ιωάννου

Παίρνοντας τον καφέ μου σε κεντρικό καφέ της Λευκωσίας, επί της Πινδάρου, παρατήρησα το πάλαι ποτέ κτήριο του ΕΥΡΩΚΟ –εκ της σάρκας του Δημοκρατικού Συναγερμού τότε το 2005, να έχει μετατραπεί σε μια κατοικία όπου διαμένουν, σε όχι και τόσο καλές συνθήκες, αφρικανικής καταγωγής αιτητές ασύλου. Στο ίδιο καφέ συναντά κανείς καθημερινά στελέχη του ΔΗΣΥ από τα παρακείμενα γραφεία του κόμματος. Αποτελεί απίστευτο twist της μοίρας –και παράλληλα ένα σχήμα κατανόησης της τρέλας στη νήσο Κύπρο– πως παραδίπλα από τα γραφεία του μεγαλύτερου κόμματος στη χώρα μας και μέσα στα γραφεία του πρώην κόμματος των κ.κ. Συλλούρη και Προδρόμου η Κ.Δ. έχει στεγάσει Αφρικανούς μετανάστες.

Καθημερινά, αλλά και το βράδυ, κόσμος έρχεται και πηγαίνει στην Πινδάρου μιας και τελευταίως υπάρχουν ορισμένα καφέ, μπαρ και εστιατόρια –με ομολογουμένως προσεγμένο μενού και υπηρεσίες. Καθώς περνούν έξω από τα γραφεία του ΕΥΡΩΚΟ –μιας και κυκλοφορώ συχνά στην περιοχή– δεν είδα ποτέ τους Αφρικανούς μετανάστες να αποτελούν πραγματικό κίνδυνο για την περιοχή. Και το λέω όχι γιατί θέλω να πάρω θέση υπέρ ή κατά των τελευταίων, αλλά διότι μεγάλωσα, στη δεκαετία του ’90, στο κέντρο της Αθήνας. Η πρώτη μου εμπειρία κινδύνου, στα προεφηβικά χρόνια καθ’ οδόν με τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο στην παλιά Ομόνοια για να πάω στο μάθημα Αγγλικών (μόνος μου), δεν ήταν η οσμή των ούρων στα παλιά πλακάκια ή τα απομεινάρια τοξικοεξαρτημένων ανθρώπων κι αστέγων που ενίοτε ζητούσαν λεφτά με πιεστικό τρόπο. Ήταν ένας πυροβολισμός –κυριολεκτικά– στα 30-40 μέτρα απέναντί μου. Μπορώ, 23 χρόνια μετά τα 14 έτη μου, να περιγράψω κάθε εικόνα του θεάματος που βίωσα.

«Για μένα μετρά να νιώθω ασφαλής στη χώρα μου» λέει το προεκλογικό σλόγκαν του Δημοκρατικού Συναγερμού, εντάσσοντας στο κάδρο της έννοιας της ασφάλειας το προσφυγικό και το μεταναστευτικό και παίζοντας με τα αντιμεταναστευτικά και ξενοφοβικά αντανακλαστικά του μέσου Κύπριου ψηφοφόρου. Των Κυπρίων διαφόρων γενιών από αυτούς που στα «fishάδικα» του Βορείου Λονδίνου στα ’60 και στα ’70 είδαν σκληρά μαχαιρώματα μεταξύ βρετανικών συμμοριών του δρόμου μέχρι των νεαρών υποψηφίων του ΔΗΣΥ, στη Λευκωσία, που ως φοιτητές στην Αθήνα –πιθανόν να είδαν, τις δεκαετίες του 1990 και 2000, περνώντας από την Ομόνοια σκηνικά... απείρου κάλλους. Και φυσικά των Κύπριων που τα τελευταία χρόνια είδαν, συγκλονισμένοι, έναν Ελληνοκύπριο γυναικοκτόνο δολοφόνο να τεμαχίζει οικιακές βοηθούς. Κάποιον με παρατσούκλι «Χάμπουργκερ» να πυροβολεί –σε καφετέρια με θαμώνες– μια τζαμαρία με ένα πολεμικό τυφέκιο Vz 58 των 7,62χλστ. θέτοντας τη ζωή αθώων σε κίνδυνο. Μια παρέα Ελληνοκυπρίων να ξεκληρίζει μια οικογένεια –σπίτι της ενώ κοιμόντουσαν.

Για όλους μας μετράει να νιώθουμε ασφαλείς στη χώρα μας. Το ζήτημα είναι όμως από τι. Όταν δύο στους τρεις διανομείς φαγητού είναι από την Ινδία ή το Μπαγκλαντές, γιατί κάθε μέρα δεν υπάρχουν μία ή δύο ληστείες σε οικίες Κυπρίων που παραγγέλνουν φαγητό από τα δημοφιλή app; Όταν συχνά διαβάζουμε «πέταγε στο high way με ρεκόρ αλκοόλ στο αίμα του» γιατί τυγχάνει να είναι πάντα Ελληνοκύπριος ο οδηγός και όχι Σύρος, Αιγύπτιος ή, κατά το κυπριακότερο, «αράπης»; Δύο τινά συμβαίνουν. Ή η έννοια της ασφάλειας δεν είναι αυτή που ορίζει ο ΔΗΣΥ στο σποτ του, «για να νιώσουμε ασφαλείς» ή οι Κύπριοι είμαστε υπερβολικά φοβιτσιάρηδες. Στον αντίποδα αν μια ημέρα νεαροί αλλοδαποί τσακωθούν και βγει μαχαίρι, η δημοσιογραφική κάλυψη καθιστά αυτόματα την παλιά Λευκωσία «γκέτο». Οι Ελληνοκύπριοι που σπούδασαν στην Ελλάδα δεν έχουν πάει μάλλον στον Ασπρόπυργο, στο Μενίδι ή στον Δενδροπόταμο για να δουν πώς είναι ένα γκέτο, σε αυτή τη γωνιά του πλανήτη. Προφανώς δεν έχουν πάει και στη Νέα Υόρκη –πέραν της σέλφι στην Times Square.

Ο Δημοκρατικός Συναγερμός λαϊκίζει επικίνδυνα στο τηλεοπτικό του σποτ, αποτυγχάνοντας να ορίσει τι είναι ασφάλεια, ποιες προκλήσεις προκύπτουν στην Κύπρο για τα ξεχωριστά μεταξύ των κεφάλαια του προσφυγικού και του μεταναστευτικού και πώς πρέπει ο πολίτης να αισθανθεί ασφάλεια στη χώρα του –φυσική, οικονομική και προσωπική. Είναι προφανές πως με τέτοια σλόγκαν ο ΔΗΣΥ θέλει να ψαρέψει ψηφοφόρους από τα ακροδεξιά νερά –σε μια δύσκολη συγκυρία για το κόμμα λόγω της φθοράς που έχει υποστεί μετά από δύο θητείες στην εξουσία. Απολύτως κατανοητό. Εκείνο, όμως, που πρέπει να διδαχτεί είναι πως αν συνεχίσει με τέτοια ακροδεξιά ρητορική στο τέλος μπορεί να έχει την μοίρα του ΕΥΡΩΚΟ. Και να καταλήξουν και τα γραφεία του στην Πινδάρου, λίγο παρακάτω, στο προσεχές μέλλον ως αποθήκες που θα στοιβαχτούν Αφρικανοί. Κυρίως διότι οι Ελληνοκύπριοι, πολλοί πρόσφυγες μεταξύ των, θα έχουν ξαναπάρει τον δρόμο της μετανάστευσης.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Γιάννη Ιωάννου

Γιάννης Ιωάννου: Τελευταία Ενημέρωση

Το ζήτημα της εναντίωσης στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση οφείλουμε να το δούμε πιο εκτενώς γιατί δυνητικά θα γεννήσει πολιτικές ...
Του Γιάννη Ιωάννου
Η αίσθηση που αποκομίζει κανείς από τον ανασχηματισμό είναι πως δεν θα είναι ο τελευταίος της τρέχουσας κυβέρνησης Χριστοδουλίδη ...
Του Γιάννη Ιωάννου
Το κοινό συμπέρασμα είναι αν μπορεί η Κύπρος όντως να παράξει ένα οικονομικό μοντέλο που θα είναι υγιές και με πλήρη διαφάνεια ...
Του Γιάννη Ιωάννου
X