ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η παρακαταθήκη του ΔΗΣΥ

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Από την Δευτέρα, ο ΔΗΣΥ θα πρέπει να κάνει μία σοβαρή ενδοσκόπηση των έργων και ημερών της υφιστάμενης προεκλογικής ανεξαρτήτως του αποτελέσματος. Γιατί όλο αυτό που παρακολουθήσαμε αυτό το διάστημα θα πρέπει να διδάσκεται τα επόμενα χρόνια στα πανεπιστήμια ως παράδειγμα προς αποφυγή. Για την πορεία ενός κόμματος που θέλει κατά τα άλλα να διατηρηθεί στην εξουσία. 

Όχι γιατί θεωρούμε πως θα χάσει την εκλογική μάχη, αλλά για τη ζημιά που έχει κάνει στην κοινωνία και στο ίδιο το προφίλ του κόμματος, που όπως μας έλεγαν ήταν προοδευτικό φιλελεύθερο, αξιόπιστο και πραγματιστικό. 

Λίγο προτού ξεκινήσει ο προεκλογικός, συναγερμικά στελέχη διέρρεαν πως η κατάληψη ακόμα και της τρίτης έδρας στην ευρωβουλή δεν θα ήταν ένα σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Δεν είχαν βεβαίως καταρτίσει ψηφοδέλτιο ούτε είχαν ετοιμάσει την επικοινωνιακή στρατηγική της προεκλογικής που να δικαιολογεί τέτοια αισιοδοξία. Είχαν όμως την πεποίθηση της συντριπτικής νίκης λόγω και του αποτελέσματος των προεδρικών εκλογών που προηγήθηκαν και εξαιτίας του ότι οι ευρωεκλογές ήταν ανέκαθεν μία εύκολη μάχη για το κόμμα της Δεξιάς.

Που στηριζόταν ωστόσο η βεβαιότητα της νίκης; Στο 56% των προεδρικών εκλογών; Στην αδυναμία της αντιπολίτευσης ή στην υπεροχή τους; Η δυσκολία καταρτισμού ενός ψηφοδελτίου της ποιότητας παλαιότερων εκλογικών αναμετρήσεων, θα έπρεπε να κτυπήσει το καμπανάκι. Πως ο δρόμος προς τις ευρωεκλογές δεν θα είναι στρωμένος με ροδοπέταλα. Πως κάθε εκλογική μάχη είναι γεμάτο ανατροπές νέα δεδομένα αλλά κυρίως πως κανένας ψηφοφόρος δε μπορεί να θεωρείται για κανένα λόγο δεδομένος.

Όμως αυτό δεν έγινε αντιληπτό ούτε από την Πινδάρου ούτε από το Προεδρικό. Είχαν δεδομένους τους Συναγερμικούς ψηφοφόρους και υπό τον φόβο ότι θα «δρακιάσει» το ΑΚΕΛ προχώρησαν με το τετριμμένο «δεν θα μας γυρίσουν πίσω», ως προεκλογικό σύνθημα. Αφήγημα ωστόσο που έκανε αίσθηση το 2013 και είχε αντίκτυπο στις ευρωεκλογές του 2014, ακόμα και στις βουλευτικές του 2016. Σήμερα μόνο κούραση και δυσφορία προκαλεί. Γιατί ένα κόμμα που κυβερνά 6 χρόνια θα έπρεπε να μπορεί να μεταφέρει την ελπίδα και όχι τον συνεχή φόβο στον ψηφοφόρο του στο ενδεχόμενο που οι άλλοι το νικήσουν.

Ενδεικτικό ότι οι Συναγερμικοί βάσει δημοσκοπήσεων δεν πείστηκαν και κυρίως δεν συσπειρώνονται επί του παρόντος.
Αυτό από μόνο του θα έπρεπε να αποτελέσει μάθημα για τον ΔΗΣΥ για να συνέλθει αλλά και για να αλλάξει στρατηγική. Θα μπορούσε να αναλύσει το πλάνο του για την Ευρώπη, τη θέση του για τα μεγάλα ζητήματα και κυρίως να δώσει ελπίδα. Υπό τον πανικό όμως της διαρροής ψηφοφόρων προς το ΕΛΑΜ και της αδυναμίας να συσπειρώσει, γύρισε προς τον συντηρητισμό άλλων εποχών, ξεκίνησε τη ρητορική φόβου, ισοπέδωσης και αυτοαναίρεσης των όσων έλεγε μέχρι χθες ο ΔΗΣΥ. Φόβος ότι η χώρα θα πάει πίσω οικονομικά αν οι Συναγερμικοί δεν προσέλθουν στην κάλπη, φόβος της «κομμουνιστικής» επέλασης, φόβος για την κάθοδο μυρίων Τ/κ στην εκλογική μάχη που θα ανατρέψουν το αποτέλεσμα.

Και δεν μιλάμε για τον Νίκο Αναστασιάδη που χαρακτήρισε μηδενικά μία ολόκληρη ομάδα ανθρώπων –οι οποίοι τον στήριζαν. Με το πέρας της θητείας του θα συνταξιοδοτηθεί αφήνοντας τους ιστορικούς του μέλλοντος να τον κρίνουν. Ο ΔΗΣΥ όμως και η ηγεσία του έδειχναν άλλα δείγματα γραφής μέχρι τώρα. Ότι δεν υποτιμούν τη νοημοσύνη μας με αστείες ανασκευές και κυρίως πως δεν θα προκαλούσαν για προεκλογικούς λόγους διχασμό μιας ολόκληρης κοινωνίας. 

Το σίγουρο είναι πως οι εκλογές όμως θα τελειώσουν την Κυριακή. Ο ΔΗΣΥ ίσως να πετύχει μία συντριπτική νίκη, ίσως και όχι. Το ζήτημα είναι το τι παρακαταθήκη θα αφήσει. Γιατί η όλη πορεία του σε αυτό τον προεκλογικό θα είναι εκεί να θυμίζει πως σε μία κρίσιμη στιγμή, φάνηκε αναξιόπιστο, ενισχύοντας -χάριν ψήφων- τα σύνδρομα μιας κοινωνίας προ πολλού διχασμένης. Ενισχύοντας τον φόβο αντί την ελπίδα. Και αυτή ακριβώς η παρακαταθήκη του θα αποτελεί τη μεγάλη του πληγή. Πρώτα για την κοινωνία και στη συνέχεια για το ίδιο το κόμμα, που πλέον δεν θα μπορεί να επικαλείται ούτε τον πολιτικό πραγματισμό και την αξιοπιστία του ούτε και οτι η ηγεσία του αποτελεί τη συνέχεια της φιλοσοφίας του Γλαύκου Κληρίδη.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση

X