ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ανασχηματισμός χαμηλών προσδοκιών

Του Σταύρου Χριστοδούλου

Του Σταύρου Χριστοδούλου

stavros.christodoulou@gmail.com

Τα νέα πρόσωπα συγκεντρώνουν φυσικά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον, τόσο για τη σημειολογία, όσο και για τους συμβολισμούς των επιλογών που έκανε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας. Προτού πάμε όμως εκεί, έχει αξία να πούμε δυο λόγια γι’ αυτούς που φεύγουν. Οι οποίοι, είτε το επέλεξαν οι ίδιοι (Ιωάννου, Γιολίτη), είτε παραιτήθηκαν κακήν κακώς (Γιαννάκη) είτε αποχώρησαν αξιοπρεπώς (Κούσιος). Ο τελευταίος, προς τιμήν του, απέδειξε ότι δεν μπήκε στην πολιτική για την καρέκλα. Επέστρεψε λοιπόν στο δικηγορικό του γραφείο, καθώς το Προεδρικό ξήλωνε την επικοινωνιακή ομάδα λες και εκεί είναι το πρόβλημα. Για τη Γιολίτη τα έχουμε πει, η περίπτωσή της εξάλλου δεν πιστεύω πως αντέχει σε σοβαρή ανάλυση. Όταν υποβάλλεις παραίτηση με τόσο σοβαρές καταγγελίες, αν θες να είσαι στοιχειωδώς σοβαρή, δεν πας κατευθείαν για γλέντι στη Μύκονο. Στον αντίποδα αυτής της ελαφρότητας βρίσκεται ο Κωνσταντίνος Ιωάννου. Ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων που κατάφερε όσοι δεν τον γνώριζαν να τον μάθουν για τους σωστούς λόγους: Σοβαρός, μετρημένος και αποτελεσματικός. Ένας τεχνοκράτης που κατάφερε να διαχειριστεί τόσο τη βαριά κληρονομιά του προκατόχου του Γιώργου Παμπορίδη (ΓεΣΥ) όσο και μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις που γνώρισε ποτέ ο τόπος (πανδημία). Σε αυτή την πορεία μπορεί να έκανε και λάθη, όμως η οικειοθελής αποχώρησή του από την κυβέρνηση σημαδεύεται με θετικό πρόσημο.

Γι’ αυτούς που μένουν δεν έχουμε να πούμε πολλά. Αναμενόμενο ήταν ομάδα που κερδίζει να μην αλλάξει. Και όπως απέδειξε το αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών, στους κερδισμένους κατατάσσονται η Αιμιλιανίδου του Εργασίας, ο Πετρίδης του Οικονομικών, ακόμα και ο Καδής του Γεωργίας. Οι υπόλοιποι χωρίς να έχουν καταγράψει σημαντικές αποδόσεις δεν αποτελούν πάντως και παθητικό για την κυβέρνηση. Με εξαίρεση τον Προδρόμου, ο οποίος είναι εντελώς χρεοκοπημένος στη συνείδηση της κοινής γνώμης και απαξιωμένος από την εκπαιδευτική κοινότητα. Ομολογώ ότι δεν αντιλαμβάνομαι την πολιτική λογική της μη αναδόμησής του, εκτός από την έκδηλη αμηχανία του προέδρου να βρει ικανούς αντικαταστάτες.

Ο Νίκος Αναστασιάδης εισέπραξε πολλά όχι, από πολλούς. Και δεν αναφέρομαι στην παιδαριώδη εξαγγελία για οικουμενική κυβέρνηση, η οποία όπως ήταν αναμενόμενο εξάλλου έφαγε πόρτα από όλα τα κόμματα. Ούτε καν για την απόρριψη του Υγείας από τον Αδάμου, ο οποίος σοφά εντέλει δεν πρόσβαλε τον πολιτικό χώρο που τον εξέλεγε επί 20 χρόνια για μία ακόμα θέση εξουσίας. Το πραγματικά αμήχανο με τον νέο ανασχηματισμό είναι η ανικανότητα της κυβέρνησης να αξιοποιήσει αξιόλογα πρόσωπα του ευρύτερου συναγερμικού χώρου, στέλνοντας το μήνυμα ότι διαθέτει εφεδρείες. Αν εξαιρέσουμε την κατά γενική ομολογία ικανή Αναστασία Ανθούση, δίπλα στα υπόλοιπα ονόματα υπάρχουν ερωτηματικά.

Θα γεμίσει αλήθεια ο παράγοντας του ποδοσφαίρου και λογιστής Μιχάλης Χατζηπαντέλας την καρέκλα του υπουργού Υγείας; Πρώτο και άμεσο τεστ θα είναι το νέο κύμα της πανδημίας αλλά εξίσου σημαντικό είναι και το ΓεΣΥ, που έκλεισε αισίως αυτό τον μήνα δύο χρόνια ζωής. Ο εκλεκτός της ηγεσίας του ΔΗΣΥ θα στηρίξει άραγε τον κοινωνικό χαρακτήρα της μεταρρύθμισης; Να ένα καλό ερώτημα, το οποίο ο νέος υπουργός έμπρακτα θα πρέπει να απαντήσει ώστε να πείσει και τους πλέον καχύποπτους.

Στην περίπτωση πάλι του νέου κυβερνητικού εκπροσώπου, το βάρος της απόδειξης για τις πολιτικές προθέσεις δεν πέφτει στον ίδιο αλλά στον πρόεδρο που τον διόρισε. Ο Μάριος Πελεκάνος είναι δηλωμένα ενάντια στους μετανάστες, με εθνικιστικές εξάρσεις που φλερτάρουν με τη γραφικότητα. Απόδειξη ότι τα νέα μυαλά δεν συνάδουν κατ’ ανάγκην με το νεαρό της ηλικίας. Γιατί τι άλλο από γερασμένα μυαλά είναι οι αναρτήσεις με τον μαρμαρωμένο βασιλιά, τη στοχοποίηση της Αριστεράς για εθνομηδενισμό ή ακόμα χειρότερα τις ξενοφοβικές εκκλήσεις για κλειστά κέντρα και απελάσεις;

Με τούτα και μ’ εκείνα η σούμα του ανασχηματισμού οδηγεί στο μάλλον χλιαρό συμπέρασμα: «Πολύ κακό για το τίποτα». Με τη διόλου αμελητέα υποσημείωση βέβαια, ότι οι τελευταίοι 18 μήνες της κυβέρνησης Αναστασιάδη θα κυλήσουν σε ένα δρόμο σπαρμένο με εκατομμύρια (4,4 δισ. του Σχεδίου Ανάκαμψης) οπότε τα πρόσωπα ίσως να μην έχουν τελικά και τόση σημασία.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Σταύρου Χριστοδούλου

Σταύρος Χριστοδούλου: Τελευταία Ενημέρωση

X