ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Μουχλιασμένα μυαλά

Του Σταύρου Χριστοδούλου

Του Σταύρου Χριστοδούλου

stavros.christodoulou@gmail.com

Ομολογώ ότι δεν γνώριζα τον Ανδρέα Ελευθερίου. Τον έψαξα στο διαδίκτυο, αφού ξέσπασε το σκάνδαλο της λογοκλοπής του tweet κατά του Γαβριήλ, αλλά βρήκα πολύ λίγα πράγματα. Από το ρεπορτάζ πάντως μαθαίνω ότι ο μέχρι πρότινος πρόεδρος της ΝΕΔΗΣΥ μπορεί να μην είναι ευρέως γνωστός, αλλά εντός του κόμματός του τον γνωρίζουν από την καλή και την ανάποδη. Στην Πινδάρου μάλιστα βοούσαν οι φήμες ότι το πολιτικό τέκνο του αναπληρωτή προέδρου δούλεψε με ζήλο γι’ αυτόν στις βουλευτικές εκλογές, «αξιοποιώντας» τη θέση του ως προέδρου της Νεολαίας. Η στενή πολιτική τους σχέση ήταν και ο λόγος προφανώς που ο Χάρης Γεωργιάδης τον επέλεξε ως κοινοβουλευτικό του συνεργάτη. Απλή, αγνή, απορία: το γεγονός ότι ο νεαρός Ελευθερίου αντέγραφε κατ’ εξακολούθηση διάφορους σε Κύπρο και Ελλάδα ο Χάρης Γεωργιάδης προφανώς δεν ήταν σε θέση να το γνωρίζει. Το περιεχόμενο όμως των αναρτήσεων εύλογα μπορούμε να υποθέσουμε ότι ο βουλευτής το γνώριζε. Θα είχε ενδιαφέρον λοιπόν να μάθουμε με ποιους συντάσσεται ο αναπληρωτής πρόεδρος στο φανερά διχασμένο πλέον κόμμα του.

Πολιτικό πρόσωπο που γνωρίζει καλά το συναγερμικό DNA μού εξηγούσε ότι ο ΔΗΣΥ χαρακτηρίζεται από διπολισμό. Οι λεγόμενοι εκσυγχρονιστές προσπαθούν να αναπληρώσουν το κενό που άφησαν ο Χρήστος Στυλιανίδης και η Στέλλα Κυριακίδου, με θέσεις υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελεύθερης έκφρασης, της διαφορετικότητας κ.λπ. Όπως και στην περίπτωση της δίωξης του Γιώργου Γαβριήλ είδαμε ξανά να διαφοροποιούνται από τους κυβερνητικούς χειρισμούς πρόσωπα όπως ο Νίκος Τορναρίτης, ο Δημήτρης Δημητρίου και η Ξένια Κωνσταντίνου, ενώ αίσθηση προκάλεσε και η παρέμβαση της προέδρου της Βουλής Αννίτας Δημητρίου. Στην απέναντι όχθη θα συναντήσουμε πολύ περισσότερους, συνωστισμένους γύρω από τα εθνικά σύμβολα, σε μια προσπάθεια προφανώς να αλιεύσουν ψήφους από το ακροατήριο της λαϊκής δεξιάς και των εθνικοφρόνων σωματείων.

Η υπόθεση Γαβριήλ έβγαλε στην επιφάνεια αυτή την αντίφαση, η οποία βεβαίως δεν καταγράφεται μόνο στην ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος. Δυστυχώς, διατρέχει την κοινωνία οριζόντια, οδηγώντας μας στο αποκαρδιωτικό συμπέρασμα ότι τα μουχλιασμένα μυαλά δεν αφορούν μόνο μια συγκεκριμένη γενιά ή παράταξη. Με λύπη θα αναφέρω το παράδειγμα του Παύλου Μυλωνά, τον οποίο άκουσα και δεν πίστευα στ’ αφτιά μου. Ένας άνθρωπος που υπηρέτησε την ελευθερία του λόγου ως δημοσιογράφος, ζητούσε ευθέως τη δίωξη ενός καλλιτέχνη! Πραγματικά κρίμα.

Από αυτήν εδώ την στήλη σπανίως επικαλούμαι την ιδιότητα του λογοτέχνη όμως αυτή τη φορά αισθάνομαι πως επιβάλλεται να το κάνω. Οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών οφείλουμε να υψώσουμε το ανάστημά μας απέναντι σε αυτό το νέο εκφασισμό. Γιατί εάν αποδεχτούμε τη δίωξη Γαβριήλ, για τις ιδέες που εκφράζει μέσα από την τέχνη του, είναι σαν να ανοίγουμε τον ασκό του Αιόλου.

Είναι εκπαιδευτικός, σχίζουν τα ιμάτιά τους όλοι αυτοί που υποδύονται τους τεχνοκριτικούς, ανεμίζοντας τις γαλανόλευκες. Ξέρετε πόσοι αξιόλογοι εικαστικοί και λογοτέχνες εργάζονται είτε στη δημόσια εκπαίδευση είτε σε άλλους τομείς της δημόσιας υπηρεσίας; Τι θα γίνει με αυτούς; Θα επιτρέψουμε στον κάθε Προδρόμου ή Χρύσανθο Σαββίδη να παρεμβαίνουν στο έργο τους; Ακόμα χειρότερα, θα επιτρέψουμε η τέχνη να λογοκρίνεται από τον κάθε ΕΛΑΜίτη ή το κάθε μειράκιο της πολιτικής, όπως ο λογοκλόπος Ελευθερίου; Θα το επαναλάβω, γιατί τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά για ν’ αναλωνόμαστε σε αναλύσεις που αφορούν στο πολιτικό μέλλον του υπουργού Παιδείας: Μετά την κυβερνητική απόφαση επιβάλλεται να αντιδράσουμε.

Γιατί, τι έγινε ακριβώς με την αναστολή της δίωξης; Τέλος καλό, όλα κακά – αυτό έγινε. Καλό για τον καθηγητή που δεν θα οδηγηθεί σε περιπέτειες, με κίνδυνο να χάσει ακόμα και τη δουλειά του. Κακό όμως για τη δημοκρατία, αφού το σκεπτικό του Υπουργικού τον κηρύσσει ένοχο, ρίχνοντας νερό στον μύλο του σκοταδισμού. Πρέπει να λάβουν αυτοί οι κύριοι ένα ξεκάθαρο μήνυμα: με την ελευθερία έκφρασης δεν παίζει κανείς. Μπορεί να ξεπουλήθηκαν πολλά σε αυτό τον τόπο, ας κρατήσουμε τουλάχιστο το πνεύμα μας ζωντανό και το κορμί μας όρθιο. Διαφορετικά είναι σαν να τους εκχωρούμε την αξιοπρέπειά μας.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Σταύρου Χριστοδούλου

Σταύρος Χριστοδούλου: Τελευταία Ενημέρωση

X