Kathimerini.com.cy
Σύμφωνα με την Συνθήκη για την λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης η πολιτική της Ένωσης στον τομέα του περιβάλλοντος συμβάλλει στην επιδίωξη των ακόλουθων στόχων: (α) τη διατήρηση, προστασία και βελτίωση της ποιότητας του περιβάλλοντος, (β) την προστασία της υγείας του ανθρώπου, (γ) τη συνετή και ορθολογική χρησιμοποίηση των φυσικών πόρων, (δ) την προώθηση, σε διεθνές επίπεδο, μέτρων για την αντιμετώπιση των περιφερειακών ή παγκόσμιων περιβαλλοντικών προβλημάτων, και ιδίως την καταπολέμηση της αλλαγής του κλίματος.
Η πολιτική της Ένωσης στον τομέα του περιβάλλοντος αποβλέπει σε υψηλό επίπεδο προστασίας και λαμβάνει υπόψη την ποικιλομορφία των καταστάσεων στις διάφορες περιοχές της Ένωσης. Στηρίζεται στις αρχές της προφύλαξης και της προληπτικής δράσης, της επανόρθωσης των καταστροφών του περιβάλλοντος, κατά προτεραιότητα στην πηγή, καθώς και στην αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει».
Στο πλαίσιο αυτό, τα μέτρα εναρμόνισης που ανταποκρίνονται σε ανάγκες προστασίας του περιβάλλοντος περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, και το δικαίωμα συμμετοχής του πολίτη στην διαδικασία λήψης αποφάσεων και την πρόσβαση στην δικαιοσύνη για περιβαλλοντικά θέματα. Τα δικαιώματα αυτά, τα οποία πηγάζουν από την συνθήκη του Άαρχους, η οποία επικυρώθηκε από την Κυπριακή Δημοκρατία το 2003 και από την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2005, χωρίζονται σε τρεις άξονες: α) την πρόσβαση του κοινού σε πληροφορίες σχετικά με το περιβάλλον β) την πρόσβαση του κοινού στην διαδικασία λήψης αποφάσεων για ζητήματα τα οποία ενδέχεται να έχουν σημαντικές επιπτώσεις στο περιβάλλον γ) την πρόσβαση του κοινού σε δικαστικές ή άλλες διαδικασίες για την αμφισβήτηση της ουσιαστικής ή διαδικαστικής νομιμότητας περιβαλλοντικών αποφάσεων.
Για την αποτελεσματική υλοποίηση του δικαιώματος της συμμετοχής στην διαδικασία λήψης αποφάσεων είναι απαραίτητο να εξασφαλίζεται η πρακτική εφαρμογή των διαδικασιών, στο πλαίσιο των οποίων να παρέχεται στο ενδιαφερόμενο κοινό του οποίου διακυβεύονται τα συμφέροντά του από τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων σχετικά με το περιβάλλον, εύλογο χρονικό διάστημα για να μπορεί να αναθέσει σε ειδικό εμπειρογνώμονα την ετοιμασία μελέτης, η οποία θα εντοπίζει, περιγράφει και αξιολογεί κατάλληλα τις άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις τις οποίες ενδέχεται να επιφέρει το προτεινόμενο έργο. Διαφορετικά, τυχόν λήψη απόφασης των διοικητικών αρχών, ενόσω γνωρίζουν ότι εκκρεμεί η ολοκλήρωση της εκπόνησης της μελέτης από τον εμπειρογνώμονα του ενδιαφερόμενου κοινού, θα υπονόμευε την ουσιαστική εφαρμογή του δικαιώματος του κοινού στην αξιολόγηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων στο προτεινόμενο έργο, πλήττοντας την δικαιολογημένη εμπιστοσύνη του πολίτη προς την Διοίκηση.
Συνεπώς, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα πραγματικό αποτελεσματικό σύστημα, το οποίο θα εγγυάται στους πολίτες ότι η συμμετοχή τους θα ληφθεί υπόψη και μπορεί να επηρεάσει τις λαμβανόμενες περιβαλλοντικές αποφάσεις, θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι τα εν λόγω δικαιώματα αποτελούν ταυτόχρονα υποχρέωση των Διοικητικών Αρχών να εξασφαλίζουν την απρόσκοπτη εφαρμογή τους.
Παναγιώτα Ζαχαρία Δικηγόρος - Συνεργάτης Δικηγορικού Οίκου Αγγελίδης, Ιωαννίδης, Λεωνίδου ΔΕΠΕ – LLPOLAWFIRM
