ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Πού βαδίζει η εστίαση;

Του Ανδρέα Ανδρέου

Του Ανδρέα Ανδρέου

Ένα από τα πράγματα που χαρακτήριζε έντονα την ανάπτυξη που βιώσαμε μετά το 2013 μέχρι και τις αρχές του τρέχοντος έτους ήταν η κατηγορία του retail που είχε να κάνει με την εστίαση ευρύτερα.

Αν ανατρέξουμε στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν, θα θυμηθούμε πως οι πρώτες ανακαινίσεις που σημειώθηκαν μετά την παρατεταμένη κρίση του 2008 και την κάθετη αύξηση των ξενοίκιαστων καταστημάτων που οδήγησαν σε πόλεις φαντάσματα, ήταν οι ανακαινίσεις για τη δημιουργία εστιατορίων, καφετεριών και μπαρ όπως wine- bars, pubs κ.λπ.

Ήταν το πρώτο αλλά και παρατεταμένο σινιάλο πως η οικονομία άρχιζε σιγά – σιγά να επανεκκινά και να μπαίνει σε ρυθμούς ανάπτυξης. Ήταν οι πρώτες μετά- κρίσεως επενδύσεις που κουβαλούσαν μαζί τους και σοβαρό ρίσκο καθώς ουδείς ήξερε αν η αγορά θα μπορούσε να ανταποκριθεί δεδομένου του οικονομικού κουτσουρέματος των καταναλωτών.

Υπήρξαν πολλές μεταβλητές που καθόρισαν την επιτυχία ή την αποτυχία τέτοιων επιχειρηματικών τολμημάτων. Κάποιοι στις αρχές ξεκινούσαν με ένα ατού: εκμεταλλευόμενοι την πλήρη ακινησία αυτού του τομέα της κτηματαγοράς, πέτυχαν να τοποθετηθούν σε χώρους με χαμηλά επίπεδα ενοικίων. Το ενοίκιο είναι ένα σημαντικό κονδύλι στη λίστα εξόδων μιας τέτοιας επιχείρησης, οπότε ένα χαμηλό ενοίκιο διασφάλιζε σε κάποιο βαθμό μεγαλύτερες ανάσες στις επιχειρήσεις μέχρι να αποκτήσουν σταθερή πελατεία και να εξορθολογήσουν την επαγγελματική τους πορεία.

Οι ανακαινίσεις ήταν το πρώτο λάκτισμα διακίνησης φρέσκου χρήματος στην οικονομία. Αυτό άρχισε να δημιουργεί θέσεις εργασίας, αύξηση εισοδημάτων και αύξηση στην κατανάλωση.

Όμως, και το καλύτερο μαγαζί να στήσεις, άμα δεν έχεις και την ανάλογη πελατεία δεν μπορείς να επιβιώσεις. Εκεί είναι που χρειάζεται το επιχειρηματικό αισθητήριο το οποίο θα σε οδηγήσει να δημιουργήσεις το «σωστό» προϊόν. Αυτό, και φυσικά ο χρονισμός. Μπορεί να έχεις την τέλεια ιδέα, αλλά το timing να είναι εντελώς λάθος και το επιχειρηματικό βήμα να μη σου βγει. Ή να μην έχεις και την τέλεια ιδέα αλλά το timing να είναι τέλειο και να βιώσεις μια ανέλπιστη επιτυχία. Συνεπώς μέσα στην εξίσωση απαιτείται και μεγάλος βαθμός ευελιξίας.

Είδαμε λοιπόν καφετέριες να φυτρώνουν σαν μανιτάρια. Είδαμε εστιατόρια και μπαράκια επίσης. Το κάθε είδος κατηγορία από μόνη της. Ο καφές, για παράδειγμα, με τα σαφώς μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους, επιτρέπει περισσότερα λάθη – κάτι που δεν συγχωρεί ο τομέας των εστιατορίων. Μπορεί με ένα μέτριο καφέ να κάνεις την μπάζα σου, αλλά ένα μέτριο φαγητό θα σε οδηγήσει sooner than later σε κλείσιμο. Ένα μπαράκι με μέτριες επενδυτικές απαιτήσεις μπορεί να κάνει την επιχείρηση σου να σφύζει από ζωή.

Και όλα αυτά έχουν να κάνουν με τις απαιτήσεις και τις δυνατότητες του καταναλωτή. Ο καταναλωτής των τελευταίων ετών είναι αυτός που θέλει να περνά καλά για κάποιες ώρες της βδομάδας, να δει κόσμο και να τον δει κόσμος και να την βγάλει όσο πιο οικονομικά γίνεται. Συνεπώς ο καφές και το ποτό είναι μια διέξοδος. Βάλε τον πάνω σε ένα πεζοδρόμιο, ρίξε του δυο- τρία βαρέλια της μπύρας να ακουμπά το ποτήρι του, λίγο ντιμαρισμένο φωτισμό, πείσε τον πως αυτό είναι το νέο trendy industrial – casual look, δώσε του ποτά μέχρι €6 και €7 και nachos και είσαι κομπλέ.

Και ήρθε ο κορωνοϊός. Ένα δεδομένο ανάμεσα μας το οποίο πιθανώς να αλλάξει το όλο concept της εστίασης από ό,τι ξέραμε μέχρι τώρα. Και αυτό ανεξάρτητα αν ο ιός ήρθε για να μείνει ή αν έχει ήδη φύγει για τα καλά. Ο φόβος πάντα θα υπάρχει ενδόμυχα. Το μέχρι τώρα πλεονέκτημα το έχουν αυτοί που διαθέτουν ανοικτό χώρο ικανό να υποδεχτεί πελατεία σύμφωνα με τα περιοριστικά πρωτόκολλα. Είναι και κάποιοι δαιμόνιοι επιχειρηματίες οι οποίοι ακαριαία σκέφτηκαν outside-the-box και μίσθωσαν υπαίθριους χώρους από γειτονικά ακίνητα ή ήρθαν σε συμφωνία προσωρινής συνεργασίας με άλλους επαγγελματικούς χώρους για να μπορέσουν να λειτουργήσουν με αμοιβαίο όφελος. Όλα αυτά φυσικά λόγω του timing που προανέφερα καθώς η εποχή και ο καιρός είναι σύμμαχοι για κάτι τέτοιο.

Τι θα γίνει όμως τον χειμώνα; Τι θα γίνει όταν οι υπαίθριοι χώροι θα είναι εκτός εξίσωσης και ο κόσμος εξακολουθεί να φοβάται τον συγχρωτισμό; Αυτά είναι ερωτήματα τα οποία έχουν μεγάλο βάρος για το πώς θα κινηθεί η οικονομία από εδώ και πέρα.

Πιστεύω πως θα δούμε πολλές ανακατατάξεις. Θα δούμε την ανάγκη εξεύρεσης χώρων οι οποίοι θα είναι μεγάλοι σε εμβαδόν και πολύ αέρινοι – κυριολεκτικά και μεταφορικά. Θα πρέπει να έχουν κάποια ελάχιστα χαρακτηριστικά στη «γυμνή» τους μορφή, όπως ψηλά ταβάνια, μεγαλύτερο εμβαδόν που θα επιτρέπει την τοποθέτηση τραπεζιών σε μεγαλύτερες αποστάσεις και να διαθέτουν βεράντες και κήπους. Οι εξωτερικοί χώροι δεν θα είναι πλέον για τους παρωχημένους καπνιστές, αλλά κυρίως για τους μη καπνιστές. Οι διακοσμητές και οι αρχιτέκτονες θα πρέπει να σκεφτούν ευφάνταστες λύσεις για προσαρμογή στα νέα δεδομένα.

Οι χώροι εστίασης στα malls ενδεχομένως θα γίνουν πασέ, γεγονός που θα σημαίνει πως θα δούμε περισσότερους χώρους στα κέντρα των πόλεων και σε περιοχές της περιφέρειας. Δεν θα αποτελούσε έκπληξη για εμένα αν έβλεπα κάποιους να αποτολμούν την μετατροπή κάποιων βιομηχανικών μονάδων σε θεματικούς χώρους εστίασης – νοουμένου φυσικά ότι η πολεοδομία και άλλες αρμόδιες αρχές ήταν ανοικτές σε τέτοια ενδεχόμενα. Και γιατί όχι; Ο βιομηχανικός τομέας της κτηματαγοράς είναι από τους πλέον προβληματικούς και θα πρέπει να μπει σε τροχιά αναπροσαρμογής.

Πέραν φυσικά των πιο πάνω, θεωρώ και εγώ με τη σειρά μου ότι οι κατ’ οίκον συναθροίσεις θα είναι ένα καθαρό νέο trend και πολλές επιχειρήσεις του τομέα θα δώσουν σημασία και σ’ αυτό.

 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Ανδρέα Ανδρέου

Ανδρέας Ανδρέου: Τελευταία Ενημέρωση