Έφριξεν η γη

Εορτάζουμε σήμερα την ημέρα του Πάσχα, την εορτή των εορτών, διότι ο Χριστός κατίσχυσε του θανάτου. Ημέρα χαράς και οικογενειακής θαλπωρής η σημερινή, λαμπρυνθώμεν λαοί. Είναι δύσκολο, όμως, το φετινό Πάσχα για την Κύπρο, πολύ δύσκολο, πραγματικά. Γυναίκες με όνομα και επώνυμο, που έφτασαν στη γη μας για να ζήσουν μια καλύτερη ζωή, για να εξασφαλίσουν στους δικούς τους καλύτερες συνθήκες, παιδιά που δεν πρόλαβαν να ζήσουν, έστω και ως ξένα, χάθηκαν. Παραφράζοντας τον ύμνο, εκπλήττομαι, πώς και τάφους οικούν αυτές οι ψυχές; Ο θάνατός τους έσωσε άλλες από τη βίαιη φθορά; Ας το πιστέψω, διότι δεν χωράει ο νους μου ότι άνθρωποι εξαφανίζονται και απλώς πέθαναν, δολοφονήθηκαν. Πού η πληθύς των οργάνων της Πολιτείας, πού οι προϊστάμενοι των υπηρεσιών. Δεν ξέρω, προσπαθώ να αντιληφθώ πώς γίνεται ένας τόσο σκοτεινός νους να έχει τέτοια δράση, ανενόχλητος, να εξαφανίζει ανθρώπους και κανείς να μην καταλαβαίνει τίποτα. Δεν ξέρω πώς μπορώ να πω λαμπρυνθώμεν λαοί. Κατάλογος εξαφανισθέντων προσώπων, γυναίκες αόρατες, αυτή η ασημαντότητά τους έκανε τον δρόμο τους προς το έρεβος πιο εύκολο. Η Αστυνομία δεν έκανε ό,τι έπρεπε, η Πολιτεία δεν είχε ανοικτές κεραίες, ο υπουργός δεν είδε, δεν άκουσε, αλλά δεν όφειλε κιόλας... Πώς είναι δυνατόν η Αστυνομία να μην έχει προβεί σε όλες τις απαραίτητες ενέργειες, να ψάξει τα ψηφιακά αποτυπώματα αυτών των γυναικών, να μιλήσει με τον περίγυρό τους. Να καλέσει σε καταθέσεις.

Η κοινωνία δεν ξέρει αυτές τις γυναίκες παρά ως μαυρούδες και εκείνες εμάς ως μάνταμ και σερ, κι εμείς καμωνόμαστε ότι δεν μας αρέσει. Αναπτύξαμε σχέσεις αποικιοκρατών με αυτές τις γυναίκες στα σπίτιας μας και με τους άνδρες στα βουστάσια και στα ποιμνιοστάσια. Τις θέλουμε μαζί μας το Πάσχα, για να φάνε ένα πιάτο φαΐ, και να πλύνουν τα δεκάδες άλλα, ώσπου ν’ ακούσουν «κάτσε, κόρη». Ευτυχώς που το Πάσχα μας δεν είναι το ίδιο με το δικό τους, ευτυχώς που δεν είναι όπως εμείς. Τι θα κάναμε χωρίς αυτές, παραφράζοντας τον ποιητή, είναι βλέπετε κάποια λύση, σε καθημερινά προβλήματα, που δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε. Η μάνα μας και ο πατέρας μας, που μας έφεραν στην ποδιά τους και στα δυο τους χέρια, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1974 είναι άχθος, χρειάζονται ειδική φροντίδα, βρες την κοπέλα, και μη σε νοιάζει ο γέρος και η γριά αν θα συνεννοούνται. Οι γυναίκες, που καθαρίζουν τις υποθέσεις μας, πολλές φορές αγαπούν τον παππού και τη γιαγιά τόσο βαθιά που συντελείται ένα θαύμα, «μείζων δε τούτων η αγάπη».

Μάθαμε ότι αυτοί άνθρωποι είναι εργάτες, καθαρίστριες, ξένοι, που τους φέρνουν φορτωτικές γραφεία ευρέσεως εργασίας, νόμιμα, όπως έφευγαν και πολλοί Κύπριοι στην Αγγλία, στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία, μα δεν μας νοιάζει τι έκαναν αυτοί, ήταν πολιτισμένοι οι δικοί μας. Τώρα την κουτάλα την έχουμε εμείς. Ναι, οι γυναίκες αυτές είχαν όνομα, ήθελαν να ζήσουν, να ελπίζουν ότι δεν θα αναλωθεί η ζωή τους σε ένα πέρα δώθε με το σκυλάκι που βαρέθηκε η μιτσιά. Ξέρετε, δεν είναι όμορφο πράγμα να σπρώχνεις ένα καροτσάκι του σούπερ μάρκετ και από δίπλα η αγία οικογένεια να το τιγκάρει. Δεν είναι όμορφο, γιατί δεν είναι ηθικό, εγώ έτσι το βλέπω. Η ομορφιά είναι η ηθική μας και δυστυχώς είμαστε οι άνθρωποι άσχημοι, γιατί πάψαμε να έχουμε ήθος. Έπαψε να μας ανησυχεί το άδικο, αναζητούμε δικαιολογίες για να μη χαλάσουμε την εικόνα κανενός. Ένας τυχαίος περίπατος ενός ζευγαριού ξεγύμνωσε τον βασιλιά, τον εξέθεσε στα μάτια όλων και ο βασιλιάς είναι η Αστυνομία. Ευκαιρία για ενδοσκόπηση, λοιπόν, για αναζήτηση και ανάληψη ευθυνών. Και πολιτικών και διοικητικών. Ευθύνες υπάρχουν, θα πρέπει να αναζητηθούν διά της κανονικής οδού, διότι από ευθιξία η νηστεία είναι διαρκής. Θα πρέπει να αποδοθούν τα Καίσαρος τω Καίσαρι. Η Κύπρος θρηνεί, όσο και αν είναι ημέρα λαμπρή. Ανέστη ο Χριστός, και έσωσεν ημάς εκ της φθοράς. Όχι, δυστυχώς, είμαστε όλοι πραιτοριανοί, ουδείς θέλει να γίνει Χριστός πια. Να δει το φως το αληθινό, διότι έφριξεν η γη και ο ήλιος εκρύβη.