ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

«Με την αγάπην μου τζαι τα έργα μου»

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Πολιτισμός είναι οι άνθρωποι και ακολούθως το έργο τους κατά τη δική μου αντίληψη. Φυσικά και ένα έργο μπορεί να είναι ψηλότερο από τον άνθρωπο που το δημιούργησε, να είναι πλήρες και φωτεινό, ενώ ο δημιουργός του λειψός συναισθηματικά και σκοτεινός. Όταν δε και ο άνθρωπος και το έργο του στέκουν πλάι-πλάι ανταγωνίζονται, τότε τα πράγματα είναι σχεδόν θεϊκά. Ένα τέτοιο παράδειγμα ανθρώπου-καλλιτέχνη θεωρώ πως είναι και ο Χαμπής ο Χαράκτης, και παίρνω το θάρρος να γράψω για τον Χαμπή, αν και δεν θα το ήθελε ο ίδιος, γιατί αισθάνομαι τη συνέπεια των λόγων του με τις πράξεις του. Είναι από εκείνες τις περιπτώσεις που όταν στέκεσαι δίπλα του αναπνέεις την αλλοτινή Κύπρο, που πασχίζει να δώσει νέα πράγματα, να ξεκολλήσει από την πεπατημένη, που έχει όραμα για το αύριο του τόπου.

Όταν ήταν να εκδώσει το «Το βασιλόπουλλον της Βενεδιάς», όταν του έδωσε το παραμύθι ο μεγάλος δάσκαλος Κώστας Προυσσής, και από αυτή τη στήλη το έχω ξαναεπισημάνει, αναζήτησαν και οι δύο χρηματοδότηση, και επειδή ήθελαν και ο Χαμπής και ο Προυσής η έκδοση να είναι αψεγάδιαστη –κάτι που το πέτυχαν– και βλέποντας ότι οι δυσκολίες είναι πολλές έγραψε στον Προυσή: «Εγιώ άννοιξα έναν φάκελλον για τα οικονομικά της έκδοσης τζ’ έγραψα πό ’ξω ‘Ζηθκιαννιόν για το ‘Βασιλόπουλλον της Βενεδιάς’. Μόνον που τον τίτλον του φακέλλου φαίνεται η αλήθκεια για μιαν καλλιτεχνικήν έκδοσην ποιότητας στην Κύπρον». Φυσικά, αυτή τη φορά ο Χαμπής δεν ζητιανεύει και όπως ο ίδιος έγραψε στον λογαριασμό του στο facebook «Ευχαριστώ σας ’που τα βάθη της καρκιάς μου τζαι διαβεβαιώ σας ότι η πράξη μου έννεν ούτε απελπισία ούτε ζηθκιαννιόν... Εν χαρά μου να μοιράζουμαι τα έργα μου με πλάσματα με τα οποία αγαπκιούμαστιν. Αρέσκει μου να διώ τζαι να ανταποδίδω». Καθόλου έκπληξη δεν μου έκανε λοιπόν όταν ο Χαμπής έβαλε προς πώληση διάφορα χαρακτικά του, για να χρηματοδοτήσει την έκδοση του βιβλίου του, ιδίοις αναλώμασι, η τέχνη που δημιούργησε είχε κόπο και έξοδα, και δεν είναι παρά καλό ότι δεκάδες έργα του θα κοσμούν σπίτια και γραφεία, και γιατί όχι και δημόσιες υπηρεσίες, όπως ας πούμε τα γραφεία της Ακαδημίας μας, ή των Πολιτιστικών Υπηρεσιών, ή του Προεδρικού.

Μα ο Χαμπής που σήμερα ξεπουλάει έργα του, αφού περίπου είναι ό,τι φτάνει η τσέπη σου δώσε μου, παλιότερα έδινε έργα του στα παιδιά για να τα σκίσουν, στον ∆ημόσιο Κήπο Λεμεσού. Στις 2 Ιουνίου 1991 ο Χαμπής έδινε σε παιδιά 200 έργα του, τα οποία θα τα έσχιζαν στον ∆ημόσιο Κήπο, ο οποίος διαφημίζοντας τη δράση του έλεγε: «Ξιφορτώννουμαι τα έργα μου τζαι διώ τα στους μιτσιούς να τα σσίσουν τζαι να κάμουν τζινούρκα», εξηγώντας την πράξη του: «Το σσίσμαν των έργων μου ’έννεν θανάτωση τους, αλλά γεννά τζινούρκα». Η πράξη ενός αναγνωρισμένου καλλιτέχνη να δώσει σε παιδιά να σκίσουν έργα του είναι πράξη επαναστατική, είναι ιδωμένη και μελετημένη... μα και σε εμένα τον ίδιο έχει δηλώσει πολλές φορές, ότι η χαρακτική είναι το «παιξίμιν» του, και το λέει συνεχώς... ξέρετε πόσο λυτρωτικό είναι να ακούς από κάποιον ότι αυτό που κάνει είναι ένα παιχνίδι; Και όταν γνωρίσεις τον άνθρωπο, καταλαβαίνεις πόσο σοβαρά παίρνει αυτό το παιχνίδι και τότε λες, χαρά στο κουράγιο σου, Χαμπή.

Ναι, αν είχαμε περισσότερους νέους και οραματιστές όπως είναι ο Χαμπής, θα είχαμε καλύτερες προοπτικές για το πολιτιστικό αύριό μας ως Πολιτεία, ως άνθρωποι. Ο Χαμπής σε χρόνια δύσκολα πήρε τον πολιτισμό και τον πήγε στα Πλατανίσκια, να φτιάξει μουσείο και σχολή Χαρακτικής, πού; Στο τσουγκρί του κόσμου, μετά ο Γιώργος και ο Γιάννος πήγαν στη Σαλαμιού της Πάφου, για να κάνουν φεστιβάλ Animation και όπως οι ίδιοι ομολογούν «Η ρίζα του φεστιβάλ βρίσκεται στη στιγμή που ο χαράκτης Χαμπής έκανε πράξη την πεποίθηση ότι ο πολιτισμός είναι αγαθό για όλους, μεταφέροντας την τέχνη στην κυπριακή ύπαιθρο και στους ανθρώπους της».

Πολιτιστική αποκέντρωση σε μόνιμη βάση εκτός των αστικών κέντρων, πολιτιστική αποκέντρωση στα μυαλά μας, πολιτιστική αποκέντρωση και εξακτίνωση, πολιτιστική αποκέντρωση για να επιστρέψει η τέχνη στον κόσμο, γιατί τελικά είχε φως στην Αλταμίρα.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Απόστολος Κουρουπάκης: Τελευταία Ενημέρωση

X