Του Απόστολου Κουρουπάκη
Στην Αγλαντζιά, εκεί στο Πλατύ υπάρχει λέει προσφυγικός συνοικισμός, δηλαδή εκεί έμειναν πρόσφυγες, ναι, εντάξει, Κύπριοι πρόσφυγες… μιλούσαν κυπριακά και έτρωγαν λουβί και κουτρούβι ξυδάτο, αλλά ήταν πρόσφυγες. Τις προάλλες, όταν επισκέφθηκα τον Συνοικισμό του Αγίου Μάμα, η Κερυνειώτισσα κα Ελένη μού διηγήθηκε τη δική της Οδύσσεια, από το χωριό της, τον Άγιο Γεώργιο της Κερύνειας ώσπου να φτάσει στη Λευκωσία και τελικά να καταλήξει σε ένα μικρό διαμέρισμα, κάπου στα περίχωρα της πρωτεύουσας. ∆υο χρονών ήταν η κόρη της, όσα και το σπίτι της, μπροστά από τη θάλασσα. Αλλά, ας κόψω τους προλόγους, άλλο είναι το θέμα μας. Εκείνη και η οικογένειά της μη φανταστείτε ότι έγινε δεκτή μετά βαΐων και κλάδων, όχι.
Ήδη από την πρώτη εισβολή στη Μόρφου, ακόμη ελεύθερη η πόλη, βρέθηκε άνθρωπος που νόμιζε ότι έχει κατακυριεύσει την οικουμένη όλη και για πρώτη φορά άκουσε τη λέξη «εγιώ σε πρόσφυγες δεν διώ», μετά τα ίδια. Στη Λεμεσό, στη Λευκωσία, στα χωριά… Φυσικά, δεν ήταν όλοι τέτοιοι και βρέθηκε και εξαιρετικός κόσμος που έδωσε τα πάντα σε όσους έχασαν τα πάντα μέσα σε μια μέρα. Αμέσως μου ήρθε στο μυαλό η λέξη «πρόσφυγκας», που άκουγα πολλές φορές, όταν ρωτούσα για το πώς αγοράστηκε η έκταση στη Σούδα των Χανίων, όπου και το πατρικό μου, τίμιο προικώο της μητρός μου.
«Το πούλησε ένας πρόσφυγκας του παππού σου», τι είναι ο «πρόσφυγκας», ρώτησα μία από τις πολλές φορές, σκεπτόμενος ότι ψάρεψα χαμένη λέξη της κρητικής διαλέκτου! Φευ, «εκείνοι που ήρθαν από την Τουρκία και πήραν τα ανταλλάξιμα, τα τούρκικα και τις χαλέπες, μετά τα έκαναν οικόπεδα και τα πουλούσαν»! Απογοήτευση, δεν ήταν νέα λέξη, αλλά υποτιμητικός προσδιορισμός. Πρόσφυγκες, λοιπόν, γιατί πριν από τριάντα χρόνια «έπεσαν σαν τις σφήγκες, ως κατάρα του Φαραώ, να αφανίσουν τους ντόπιους». Πάλι στη Σούδα, όπου τα τούρκικα σπίτια, της Τούζλας, άκουγα να τα λένε Κινεζία, γιατί λόγω της αρχιτεκτονικής τους διάταξης ήταν το ένα πολύ κοντά στο άλλο. Η Κάτω Σούδα για εμάς, για άλλους η Κινεζία. Πάντως, καμία γειτονιά ποτέ δεν κινδύνεψε να αλλοιωθεί, ούτε από τους πρόσφυγκες, ούτε από την Κινεζία. Μια χαρά, αργότερα, πολύ αργότερα αλλοιωθήκαμε μόνοι μας. Πάω πάλι πίσω, και σκέφτομαι, όταν ο κόσμος δεν έχει αλλάξει ούτε κατά τι από τότε, που στ’ ανάθεμα πάμε.
Όταν οι Αγλαντζιώτες σκέφτονται ότι είναι πρόβλημα μία δομή φιλοξενίας, που δεν θα φιλοξενεί σεσημασμένους τζιχαντιστές, αλλά ανθρώπους εμπερίστατους, έχουμε ελπίδα να πειστούν ότι δεν αλλοιώνεται καμία γειτονιά και τίποτα. Όταν, όμως, έχουμε υποψήφιους δημάρχους, πλην της Έφης Ξάνθου και μπράβο της, αλλά και την Οργάνωση Νέων Επιστημόνων του ∆ΗΣΥ μπροστάρηδες, τότε είναι που λέω, δεν έχουμε υπόθεση, σιορ. Καμία τύχη… Τι σόι Οργάνωση είναι αυτή, που ο πρόεδρός της γράφει ό,τι γράφει… ∆εν θα μιλήσω για την επιστημονικότητα κανενός, και ο Μένγκελε επιστήμονας ήταν. Αλλά εν έτει 2020 οι νέοι θα έπρεπε να ήταν –αν μη τι άλλο– πιο ανοικτοί, πιο διαλλακτικοί, περισσότερο ευαίσθητοι.
Βέβαια, θα μου πείτε εδώ είχαν καλέσει τον ανεκδιήγητο Μπογδάνο ως κεντρικό τους ομιλητή για τον Φάκελο Μεταναστευτικό, θα κολλούσαν τώρα στο μπλόκο ενός ξενώνα… Αλλά τι σου είναι και μερίδα κατοίκων της κατά άλλα συμπαθούς Αγλαντζιάς, δεν θέλουν τους πρόσφυγες γιατί λέει θέτει σε κίνδυνο τον μεγαλύτερο δασικό πνεύμονα της Λευκωσίας… μα δεν είναι κτηνά –συγγνώμη κιόλας για τη λέξη– οι άνθρωποι να βγουν να βοσκήσουν και να αποψιλώσουν το δάσος, ούτε φυσικά είναι τίποτε απόβλητα ώστε να τους πάμε σε ελεγχόμενες δομές εκτός αστικών κέντρων επειδή μυρίζουν και λερώνουν. Είδατε και με το Ζύγι, οικοπεδάκια μυρίζει η υπόθεση με το Κέντρο Ασυνόδευτων Ανηλίκων, όπως αποκάλυψε ο «Φιλελεύθερος». Οι ντιβέλοπερ ξέρουν, οι ντιβέλοπερ περιμένουν και άμα είσαι και εταιρία γωνία όπως η Εκκλησία, τότε με ένα τράκτορ και πολιτισμό αλλοιώνεις και τα σύρνεις και πάσιν και ποιος σ’ αρωτά!
