ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Φιλελευθερισμός, αγνοείται

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Όταν το 2013 ο Νίκος Αναστασιάδης εκλεγόταν πρόεδρος της Δημοκρατίας με το σύνθημα «Η κρίση θέλει ηγέτη», επέλεγε στο νευραλγικό πόστο του κυβερνητικού εκπροσώπου του τον Χρήστο Στυλιανίδη. Πρόσωπο με μετριοπαθή λόγο, με δεδηλωμένη την προσήλωσή του στη λύση του Κυπριακού, ενώ η αποχώρησή του από το κυβερνητικό σχήμα Κληρίδη εξαιτίας της περίπτωσης Ντίνου Μιχαηλίδη προϊδέαζε έστω και σημειολογικά πως ο νέος πρόεδρος επεδίωκε σε αυτή τη θητεία αξιοκρατία και διαφάνεια. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αποτελεί άλλωστε την αντανάκλαση της εικόνας που θέλει να έχει ο κάθε αρχηγός κράτους. Το είδαμε με την έμφαση στην ανανέωση, που επεδίωξε ο Γλαύκος Κληρίδης, όταν διόρισε στο εν λόγω πόστο τον Ιωάννη Κασουλίδη και ο Δημήτρης Χριστόφιας με την επιλογή του ανερχόμενου Στέφανου Στεφάνου. Είδαμε και τη σημειολογία όταν ο Γλαύκος Κληρίδης της δεύτερης θητείας, απεγκλωβισμένος από την πυραυλολογία, επέλεξε τον Μιχάλη Παπαπέτρου. Όμως στο διά ταύτα που είναι η κυβέρνηση Αναστασιάδη: Σήμερα, λοιπόν, ο Νίκος Αναστασιάδης επιλέγει να ολοκληρώσει τον πολιτικό του κύκλο, έχοντας ως αντανάκλασή του τον Μάριο Πελεκάνο και αυτό από μόνο του έχει τη δική του σημειολογία.

Το θέμα με τον Μάριο Πελεκάνο βεβαίως δεν είναι προσωπικό, αλλά καθαρά πολιτικό. Έχει σημασία το γεγονός ότι ο πρόεδρος επέλεξε ένα πρόσωπο εντελώς άπειρο τη στιγμή που τα δύσκολα έρχονται για το Κυπριακό, την οικονομία αλλά και τα θέματα διαφθοράς. Αν η συνταγή του νέου και άπειρου απέτυχε με τον Κυριάκο Κούσιο για ποιο λόγο θεωρεί πως θα πετύχει με τον κ. Πελεκάνο; Το θέμα είναι πολιτικό, ουσιώδες και ξεπερνά την απειρία. Μία ανασκόπηση αν έκανε του σύντομου πολιτικού του βίου θα τον κατατόπιζε για τις θέσεις του στο μεταναστευτικό. Θέσεις που πέρα από την ξενοφοβία όζουν επικίνδυνο λαϊκισμό.

Ο λαϊκισμός όμως είναι η παθογένεια των καιρών. Τον είδαμε να εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη με εθνικιστικά και λαϊκίστικα κινήματα, να προχωρούν σε ξενοφοβικά και μισαλλόδοξα συνθήματα. Και ενώ τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου όφειλαν να πολεμήσουν κάθε είδους επικίνδυνο λαϊκισμό, είδαμε με απορία τις θέσεις τους να αγκαλιάζονται από κόμματα του συστήματος. Στόχος προφανώς ήταν να επιβιώσουν πολιτικά ή να κερδίσουν το ακροατήριο που άρχισαν να χάνουν. Όμως, η ροπή της κοινωνίας στον λαϊκισμό είναι πρόσκαιρη και έχει ημερομηνία λήξης. Ημερομηνία λήξης με άγνωστες βεβαίως τις προεκτάσεις που αφήνουν οι πολιτικές τους για την ίδια την κοινωνία. Γιατί στην Ανατολική Ευρώπη μετά την παταγώδη αποτυχία των λαϊκιστών να χειριστούν κρίσιμα ζητήματα, άρχισαν να υπαναχωρούν και να ξεφουσκώνουν.

Στην κρίσιμη στιγμή, ο ΔΗΣΥ δεν βρέθηκε στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Ενώ φοβέριζε και προειδοποιούσε προεκλογικά για τον «ανεύθυνο λαϊκισμό», που θα καταλάβει το κοινοβούλιο, είδαμε πώς αυτό τον λαϊκισμό να περιορίζεται μόνο σε πόλεμο εναντίον της Άννας Θεολόγου. Για το ΕΛΑΜ ούτε κουβέντα. Και αν επέλεγε τη σιωπή απέναντι στον φασισμό θα ήταν ένα θέμα. Καταγράφηκε και το νεύμα Αβέρωφ στο ΕΛΑΜ για να υψώσει το χέρι και να ψηφίσει την πρόεδρο της Βουλής. Φάνηκε και με τη μάχη που έδωσε για να κερδίσει επιτροπή στη Βουλή. Όμως η εικόνα του προέδρου να συνδιαλέγεται στο Προεδρικό με τον πρόεδρο του ΕΛΑΜ Χρίστο Χρίστου αφήνοντας ανοικτή την πόρτα να συγκυβερνήσουν, μόνο τρόμο μπορεί να προκαλέσει για τη συνέχεια. Αν δηλαδή ο Χρίστος Χρίστου αποδεχόταν την πρόταση θα είχαμε μία συγκυβέρνηση ΔΗΣΥ-ΕΛΑΜ;

Ο ΔΗΣΥ και η κυβέρνηση έχουν επιλέξει τον δρόμο τους. Έχουν επιλέξει και ποια πολιτική θα ακολουθούν και ποια πρόσωπα θα τους αντιπροσωπεύουν. Ο Ευθύμιος Δίπλαρος, ο Νίκος Νουρής, ο Κυριάκος Χατζηγιάννης, ο Μάριος Πελεκάνος και ο Χάρης Γεωργιάδης του νέου ρεαλισμού. Και σε αυτό τον δρόμο, χώρο δεν έχει η φιλελεύθερη τάση..

Φάνηκε και από το ποιοι προωθήθηκαν να εκλεγούν, φάνηκε και από τους διορισμούς στο νέο σχήμα. Η φιλελεύθερη τάση αγνοείται. Οι φιλελεύθεροι δεν έχουν χώρο σε μία πολιτική στρατηγική που παραδίδει μικρότερη πατρίδα, απαξιώνουν πολιτικαντισμούς των προσωπικών επαφών και του γρήγορου κέρδους, στέκονται απέναντι στη μισαλλοδοξία. Και επειδή ο επόμενος καιρός κρίνεται κρίσιμος, επειδή απαιτείται ορθολογισμός, είτε η φιλελεύθερη τάση θα διεκδικήσει ένα ξεκαθάρισμα σε ιδεολογικοπολιτικό συνέδριο, ή αν θέλει να επικρατήσει η σοβαρότητα, θα πρέπει να βρει άλλους τρόπους δημόσιας έκφρασης. Γιατί σε αυτόν τον ΔΗΣΥ, ο φιλελευθερισμός δεν έχει πια θέση.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση

X