Της Μαρίνας Οικονομίδου
Ο Μανόλης Αναγνωστάκης αποτύπωσε ίσως με τον πιο παραστατικό τρόπο την υποκρισία των καιρών: «Φοβάμαι», έλεγε, «τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μια ωραία πρωία-μεσούντος κάποιου Ιουλίου βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας ‘Δώστε τη χούντα στο λαό’». «Τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασκίζουν να βρουν λεκέδες στη δική σου».
Ομολογώ βεβαίως πως δεν κατάλαβα τη δυσκολία να ονομαστεί το ψευδοκράτος ως τέτοιο από εκπρόσωπο του «Ως Δαμέ» ούτε τις απαντήσεις για τα περί «κυβέρνησης στο νότο». Ιδιαίτερα όταν κάθε λέξη δημιουργεί συνειδήσεις και άλλους συνειρμούς σε έναν τόπο που η ντε φάκτο διχοτόμηση βρίσκεται προ των πυλών. Η δημοκρατία προϋποθέτει ότι όλοι μπορούν να εκφράζονται, όμως όσοι εκφράζουν δημόσιο λόγο θα πρέπει να είναι έτοιμοι και να επικριθούν. Πέραν τούτου, ο όψιμος πανικός κάποιων τις τελευταίες μέρες είναι εκ του περισσού. Και εκ του πονηρού θα προσθέσουμε.
Εκ του πονηρού γιατί μετά το περιβόητο δείπνο στο Κραν Μοντάνα, όταν ο Αντόνιο Γκουτιέρες, ευχόταν καλή τύχη σε Κύπριους Βορρά και Νότου, κανένας από την κυβέρνηση δεν ζήτησε εξηγήσεις από τα Ηνωμένα Έθνη για τον διαχωρισμό. Ούτε ανησύχησε πως υπονομεύει την Κυπριακή Δημοκρατία. Και συνέχισε η σιγή ασυρμάτου όταν ο πρόεδρος μιλούσε σε άλλες πολιτικές δυνάμεις και ξένους παράγοντες για «νέες ιδέες». Σιγή ασυρμάτου από συνεργάτες και στελέχη που σήμερα σαστίζουν με «τον νότο», αλλά οι «νέες ιδέες» δεν τους σταμάτησαν από το να παίζουν πρώτο βιολί στον προεκλογικό Αναστασιάδη. Όταν, μάλιστα, στη συνέχεια ο πρόεδρος μίλησε για δύο ΑΟΖ, πολλοί από αυτούς μας κούνησαν το δάκτυλο: «Μα είναι δυνατόν», μας είπαν «να διχοτομήσει την ΑΟΖ;». Και έκλεισαν το θέμα συνοπτικά.
Βεβαίως οι «δύο ΑΟΖ», οι «νέες ιδέες» που ο Νίκος Αναστασιάδης «τολμούσε να βάλει στο τραπέζι» δεν προέρχονταν από ένα «Κίνημα αντιεξουσιαστών» με «περιθωριακές ιδέες». Τις συζητούσε ο αρχηγός του κράτους, που οι θέσεις και οι «ιδέες» του δεσμεύουν το μέλλον του τόπου μας. Κανείς από το ευρύτερο περιβάλλον λοιπόν δεν ένιωσε την ανάγκη να παραιτηθεί δυσφορώντας για όσα τεκταίνονταν. Ήταν έλεγαν κάποιες ιδέες που παρεξηγήθηκαν. Παρεξήγηση ήταν προφανώς και ο «νέος ρεαλισμός» του Χάρη Γεωργιάδη. Ρεαλισμός για τον οποίο δεν βρέθηκε κανείς να του ζητήσει να παραιτηθεί από τη θέση του αναπληρωτή προέδρου, καθώς οι ιδέες του ίσως να υπονόμευαν την προσπάθεια του προέδρου και να έρχονταν σε αντίθεση με τις διαχρονικές θέσεις του κόμματος.
Δεν είδε, δεν άκουσε δεν αντέδρασε κανένα κόμμα που ολοφύρεται σήμερα και όταν ο αρχιεπίσκοπος, που καθοδηγεί ένα ολόκληρο ποίμνιο έτσι, προέτρεπε τον κόσμο να μη φοβάται από τη διχοτόμηση. Ούτε αγανάκτησαν όταν ομολόγησε πως ο Νίκος Αναστασιάδης του μίλησε για δύο κράτη.
Μόνο σήμερα μεσούσης μιας ωραίας πρωίας και λίγο πριν από την κάλπη είδαν όλοι αυτοί το φως το αληθινό. Σήμερα ανακάλυψαν υπονόμευση του κράτους και περιφρόνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, από μία ομάδα πολιτών! Σήμερα χαρακτήρισαν όσους βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για το κατάντημα ως συνεργάτες των τζιχαντιστών και έσπευσαν να πάρουν το πατριδόμετρο. Η ιστορία είναι εδώ για να μας θυμίζει ότι όπου διαφημίζεται ο πατριωτισμός, καλό είναι να κοιτάζουμε και πίσω μας.
Η ιστορία είναι εδώ και θα έπρεπε να τους θυμίσει πως κάθε φορά που επιχειρήθηκε εθνικός διχασμός για λίγες ψήφους, κάθε φορά που καλλιεργήθηκε ο τοξικός λόγος για πόλωση δεν βγήκε σε καλό στον ίδιο τον τόπο.
Επειδή σε αυτόν τον τόπο είμαστε όλοι συνιδιοκτήτες και επειδή η δική μας μνήμη δεν είναι ούτε ασθενής ούτε επιλεκτική στο ποιος στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και ποιος όχι, ας φροντίσουν, έστω και τώρα, να επουλώσουν τις πληγές που άνοιξαν στην κοινωνία. Σιωπηρά και διακριτικά.
Ίσως, έτσι να μπορέσουμε να συγχωρέσουμε σε κάποιους από αυτούς το γεγονός ότι σφύριζαν αδιάφορα όσο το πάρτι των χρυσών διαβατηρίων στηνόταν μπροστά στα μάτια τους. Ίσως, και με τις ευλογίες τους. Να προσπεράσουμε τις από καθέδρας εθνικές εξάρσεις πολιτικών που δεν φρόντισαν να κάνουν το προφανές για να προστατέψουν τον τόπο που ολοφύρονται πως αγαπούν: να πληρώσουν τα δάνειά τους. Όμως για το ότι κάποιοι σιώπησαν μπροστά στις «νέες ιδέες», μπας και χάσουν τη βόλεψή τους και σήμερα μας πουλούν μονοπώλιο πατριωτισμού κουνώντας το δάκτυλο, ας τα βρουν με τη συνείδησή τους.
