Της Μαρίνας Οικονομίδου
Τον Φεβρουάριο του 2022 ο Νικόλας Παπαδόπουλος διαβεβαίωνε μέσω συνέντευξής του στον «Φιλελεύθερο» ότι το ΔΗΚΟ θα είναι είτε κυβέρνηση είτε συγκυβέρνηση τον επόμενο χρόνο. Ήταν μία δήλωση που προκαλούσε αίσθηση, γιατί οι διαδεχόμενες ήττες από την ημέρα που ανέλαβε την ηγεσία του κόμματος δεν δικαιολογούσαν τη σιγουριά που ενέπνεε. Ήταν όμως και μία δήλωση που έστελνε το μήνυμα πως στόχος ήταν πλέον η αναρρίχηση στην εξουσία ανεξαρτήτως με ποιον και πώς.
Σε εκείνη τη συνέντευξη, λοιπόν, κάποιοι διερωτήθηκαν αν το καρογιανικό πνεύμα, εκείνο που ο Νικόλας Παπαδόπουλος υποσχόταν πως θα αποβάλει από το ΔΗΚΟϊκό DNA, τον κατέλαβε. Και υποσχόταν να αποβάλει τη φιλοσοφία Καρογιάν από το κόμμα, καθώς αμέσως μετά την εκλογή του αποχώρησε από τη συγκυβέρνηση και διαβεβαίωνε πως για τη νέα ΔΗΚΟϊκή ηγεσία, η εξουσία δεν θα ήταν δέλεαρ, όπως για τους προκατόχους του. Συχνές ήταν οι αναφορές για το καταστροφικό «ΔΗΣΑΚΕΛ» που θα διαλύσει την οικονομία και την Κυπριακή Δημοκρατία. Την Κυπριακή Δημοκρατία που μόνο ο ίδιος με τη συνεργασία των κομμάτων του ενδιάμεσου χώρου θα μπορούσαν να διασώσουν.
Τόσες ήταν οι προσβολές, τέτοιοι ήταν οι χαρακτηρισμοί προς τα δύο μεγάλα κόμματα και τα στελέχη τους σε εκείνη την ομολογουμένως έντονη προεκλογική μάχη του 2018, που πολλοί διερωτούνταν πόσο μπορεί να ταυτιστεί η κυπριακή κοινωνία με έναν πολιτικό γεμάτο από γωνιές και απολυτότητες. Η απάντηση στο ερώτημα δόθηκε λίγο αργότερα στην κάλπη και σίγουρα δεν ήταν ευχάριστο νέο για τον Νικόλα Παπαδόπουλο και το μέλλον του.
Σε εκείνη την κρίσιμη για τον ίδιο πολιτική καμπή, διαπίστωσε πως αν θέλει κάποτε να καθίσει στον προεδρικό θώκο, τότε θα πρέπει να συμπλεύσει με ένα από τα δύο μεγάλα κόμματα. Εκείνα που κατάγγελλε κάποτε για διάλυση της οικονομίας και της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και τότε ακριβώς ξεκίνησαν δειλά-δειλά οι συναντήσεις με τον Άντρο Κυπριανού και οι κοινές διαπιστώσεις, ότι κινδυνεύει η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία ως πλαίσιο λύσης.
Ο εχθρός τότε ήταν ένας και ονομαζόταν κυβέρνηση Αναστασιάδη. Και όσο κι αν πολλοί συμφωνούσαν για τις επικρίσεις που έκανε στο θέμα της διαφθοράς και των χρυσών διαβατηρίων, δεν ήταν λίγοι –κυρίως οι οικονομικοί κύκλοι– που σάστισαν, όταν επέλεξε να καταψηφίσει τον προϋπολογισμό της «πιο διεφθαρμένης κυβέρνησης». Και σάστισαν, καθώς το προφίλ που είχε ομολογουμένως κτίσει με κόπο τα προηγούμενα χρόνια, αυτό του σοβαρού πολιτικού στην οικονομία, καταρρίφθηκε μέσα σε λίγες μέρες. Όχι μόνο γιατί καταψήφισε τον προϋπολογισμό, αλλά και γιατί αυτό συνέβαινε μετά την κρίση της πανδημίας. Για να στείλει μάθημα «στην πιο διεφθαρμένη κυβέρνηση».
Όλοι αντιλαμβανόμαστε ποιος έλαβε τελικά το μάθημα απ’ όλη αυτή την ιστορία. Τα υπόλοιπα λοιπόν είναι ιστορία για να θυμόμαστε. Αν κάτι όμως κρατούμε από αυτό το πολυτάραχο πολιτικό ταξίδι του Νικόλα Παπαδόπουλου, είναι τη ροπή του προς την αυτοκαταστροφή και κυρίως την ευκολία με την οποία άλλαζε στρατόπεδα. Μία τακτική για την οποία κατάγγελλε κάποτε τον Γιώργο Λιλλήκα, έτσι; Μόνο που στη δική του περίπτωση οι μεταλλάξεις ήταν τόσο ηχηρές και τόσο άγαρμπες που τον εξέθεσαν ανεπανόρθωτα.
Θα διερωτηθεί κάποιος: η πολιτική δεν απαιτεί συμβιβασμούς; Όλοι αλλάζουμε καθώς μεγαλώνουμε, εγκαταλείπουμε θέσεις και ιδέες. Όμως η πολιτική απαιτεί θέσεις αρχών που προϋποθέτουν κόκκινες γραμμές. Αν βεβαίως δεν θέλουν να εξευτελίζονται και οι πολιτικοί αρχηγοί και τα κόμματα των οποίων ηγούνται. Η συγκυβέρνηση με πολιτικές ομάδες που κάποτε χαρακτηρίζονταν επικίνδυνες και διεφθαρμένες μόνο αριβισμός μπορεί να εκληφθεί και όχι ευελιξία.
Δεν γνωρίζω ποια θα είναι η εμπλοκή του ΔΗΚΟ στο ενδεχόμενο που ο Νίκος Χριστοδουλίδης εκλεγεί. Όμως, αν κάτι μάθαμε όλοι από το πολιτικό κεφάλαιο που λέγεται Νικόλας Παπαδόπουλος είναι ότι όταν καίγονται με ευκολία οι γέφυρες, η αναδίπλωση είναι ιδιαίτερα οδυνηρή. Οι πολίτες δεν έχουν μνήμη χρυσόψαρου, ούτε και το ΑΚΕΛ θα ξεχάσει εύκολα προφανώς, ότι ενώ πριν από ένα χρόνο επεδίωκε να στηρίξουν από κοινού τη δική του υποψηφιότητα, ενώ το 2018 τους καλούσε στον β΄ γύρο να σταθούν απέναντι από τον Νίκο Αναστασιάδη, σήμερα μιλά εκ μέρους της Δεξιάς, καλώντας τους ψηφοφόρους να σταθούν ανάχωμα στο ΑΚΕΛ. Και λίγες ώρες αργότερα, μιλά στους Αριστερούς ψηφοφόρους ζητώντας τους να σταθούν ανάχωμα στην Δεξιά. Κάποιοι θα πουν «είμαστε και οι συμβιβασμοί μας». Μόνο που ο Νικόλας Παπαδόπουλος μετατρέπεται σιγά-σιγά μόνο σε αυτό.
