Της Μαρίνας Οικονομίδου
«Σας υπόσχομαι ιδρώτα δάκρυα και λύπη», έλεγε στην ιστορική του ομιλία στους Βρετανούς λίγο πριν από τον Β΄ Παγκόσμιο ο Ουίνστον Τσώρτσιλ. Και μπορεί τότε οι Βρετανοί να πέρασαν μία περίοδο ιδρώτα, δακρύων και λύπης, αλλά ο ηγέτης τους με τη στάση του απέναντι στους Ναζί, κράτησε όρθιο το δυτικό μέτωπο την ώρα που ο Χίτλερ προέλαυνε σε όλη την Ευρώπη.
Όταν ο Νίκος Αναστασιάδης εξελέγη Πρόεδρος της Δημοκρατίας, το 2013, είχε υποσχεθεί μία Κύπρο που μας αξίζει, καθώς ο ίδιος με τη στόφα του ηγέτη που διέθετε έλεγε πως μπορούσε να χειριστεί την κρίση που βρισκόταν προ των πυλών. Χρειάστηκε να περάσει ένας μόλις μήνας διακυβέρνησης, ώστε η «Κύπρος που μας αξίζει» να μετατραπεί σε καθεστώς εκτάκτου ανάγκης, να επέλθει το κούρεμα καταθέσεων και η κυπριακή οικονομία να βρεθεί ένα βήμα πριν από την ολική κατάρρευση. Είναι λίγο άδικη η όποια σύγκριση και το αντιλαμβανόμαστε, αλλά κάπως έτσι ξεχωρίζουν τα κανονικά κράτη ηγετών με όραμα, από τα κράτη και πολιτικούς που παλεύουν να απαγκιστρωθούν από διαχρονικές παθογένειες.
Ας γυρίσουμε, όμως, πίσω στο το κούρεμα καταθέσεων. Κάποιοι τότε καταλόγισαν στον κ. Αναστασιάδη κακή προετοιμασία και υπερεκτίμηση των ικανοτήτων του, αλλά οι πλείστοι τον πίστωσαν με κατανόηση, λέγοντας πως παρέλαβε μία «ωρολογιακή βόμβα» από τη διακυβέρνηση Χριστόφια.
Κάπως έτσι, κατά τον τελευταίο προεκλογικό, όταν ο Νίκος Αναστασιάδης διεκδικούσε επανεκλογή, οι δημοσκοπήσεις έδειχναν το εξής παράδοξο: ενώ οι ερωτηθέντες είχαν περισσότερο αρνητική άποψη για το πρόσωπό του παρά θετική, οι ίδιοι τον αναδείκνυαν ως τον καταλληλότερο να διαχειριστεί το Κυπριακό και την οικονομία. Έστω κι αν δεν τον εμπιστεύονταν.
Σε αυτό το πλαίσιο ο Νίκος Αναστασιάδης επανεξελέγη με ισχυρή εντολή από τους πολίτες. Ισχυρή εντολή, είτε γιατί είχε υποσχεθεί ένα κράτος ευρωπαϊκό, ένα κράτος σύγχρονο, αλλά κυρίως ένα κράτος κανονικό, είτε γιατί κατάφερε να εμπεδώσει σε μεγάλη μερίδα της κυπριακής κοινωνίας πως η μη εκλογή του θα σήμαινε αυτόματα πισωγύρισμα στις αμαρτωλές εποχές της κακοδιαχείρισης. Η ισχυρή εντολή που έλαβε από την πλειοψηφία της κοινωνίας τού δίνει το πλεονέκτημα να υλοποιήσει όλες αυτές τις αλλαγές που υποσχέθηκε.
Ένα κανονικό κράτος όπου το Κυπριακό θα επιλυθεί μέσω μιας δίκαιης και σωστής λύσης. Όπου οι μεταρρυθμίσεις σε παιδεία, υγεία και δημόσια υπηρεσία θα το καταστήσουν λειτουργικό και σύγχρονο. Κράτος απαγκιστρωμένο από πολιτικές της αρπαχτής στην οικονομία και προσηλωμένο στον σχεδιασμό μιας βιώσιμης ανάπτυξης. Ένα κράτος που θα θέσει τέρμα στην κακοδιαχείριση, τα διαπλεκόμενα συμφέροντα πολιτικού και οικονομικού συστήματος.
Αυτή τη φορά, ο Νίκος Αναστασιάδης δεν θα έχει ως σύμμαχό του ούτε το βολικό άλλοθι της κυβέρνησης Χριστόφια, αλλά ούτε και τον χρόνο, καθώς αυτός εξαντλείται και για την οικονομία αλλά και το Κυπριακό. Η πλειοψηφία της κοινωνίας έχει θέσει πλέον ψηλά τον πήχη και δεν πρόκειται να ανεχθεί άλλα περιθώρια λαθών.
Οι έστω και λίγες μέρες της νέας διακυβέρνησης Αναστασιάδη δεν μας έχουν δώσει τις όποιες ελπίδες για πραγματική αλλαγή. Όσο κι αν συμφωνούμε πως η Άγκυρα ευθύνεται κυρίως για τη στασιμότητα στο Κυπριακό, οι τακτικισμοί και οι συναισθηματικές του εξάρσεις μας θυμίζουν άλλους προέδρους. Σίγουρα όχι έναν ηγέτη που φιλοδοξούσε να καταστεί στα μάτια της κοινωνίας ως ο ηγέτης της Λύσης.
Δεν είναι όμως μόνο η λύση που απομακρύνεται.
Πού βρίσκονται οι σχεδιασμοί για την υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων; Ο Νίκος Αναστασιάδης έχει υποσχεθεί πως δεν είναι ώρα για πειραματισμούς αλλά για σωστή διαχείριση στην οικονομία. Η κακοδιαχείριση στον Συνεργατισμό, η ατυχής επιλογή προσώπων δεν είναι αποτέλεσμα των λανθασμένων χειρισμών του Χριστόφια αλλά δική του.
Τα όσα δημοσιεύονται το τελευταίο διάστημα περί υποτέλειάς μας στο γκρίζο χρήμα Ρώσων ολιγαρχών, δεν μπορεί να μας κάνει περήφανους ως κράτος, αλλά μας θυμίζει την πιο γκρίζα περίοδο της κυπριακής οικονομίας.
Η πολιτική των πολιτογραφήσεων, των μεγάλων αναπτυξιακών έργων που καταστρέφουν το περιβάλλον, όπως επίσης και της πλήρους υποταγής μας σε συμφέροντα λογιστών και μεγάλων δικηγορικών γραφείων, καταδεικνύει πως η κυβέρνηση Αναστασιάδη όχι μόνο δεν είναι έτοιμη για τολμηρές αλλαγές, αλλά είναι όμηρος οικονομικών συμφερόντων. Και το κυριότερο είναι πως μας παίρνει πολύ πίσω. Σε ένα κράτος, κάθε άλλο παρά κανονικό.
