Της Μαρίνας Οικονομίδου
Ο Μισέλ Ουελμπέκ, στο βιβλίο του «Υποταγή», που εκδόθηκε το 2015, παρουσιάζει μία μυθοπλαστική πρόβλεψη για το 2022 όπου η Ευρώπη και συγκεκριμένα η Γαλλία ισλαμοποιείται. Παρουσιάζει εν μέρει προφητικά την πτώση των συστημικών κομμάτων, του Ρεπουμπλικανικού Γαλλικού Κόμματος και του Σοσιαλιστικού. Στο βιβλίο του η μάχη για την εξουσία το ‘22 δίδεται μεταξύ της ακροδεξιάς Μαρίν Λεπέν και του ηγέτη της Μουσουλμανικής Κοινότητας.
Ένα μυθιστόρημα που περιγράφει με τρόπο γλαφυρό, την πολιτισμική, ηθική και πολιτική πτώση της Δύσης. Δύο χρόνια μετά την έκδοση του βιβλίου του κανείς δεν θα ανέμενε πως η πολιτική κατάσταση στη Γαλλία θα άλλαζε, όχι σε τέτοιο βαθμό, αλλά σίγουρα δραστικά. Και αυτό γιατί σήμερα η Γαλλία καλείται να εκλέξει Πρόεδρο σε ένα πολύ διαφοροποιημένο πολιτικό σκηνικό. Σε μία Γαλλία που βρίσκεται σε κατάσταση πανικού εξαιτίας των απανωτών τρομοκρατικών επιθέσεων.
Η Δεξιά και ο υποψήφιος για την προεδρία Φρανσουά Φιγιόν, αν και θεωρείτο φαβορί, πλήγηκε πολιτικά θανάσιμα, μετά την αποκάλυψη σκανδάλων που ενέπλεκαν τον ίδιο και την οικογένειά του. Από την πλευρά των σοσιαλιστών, ο πολιτικά αδιάφορος Μπενουά Αμόν, έχει ήδη «προδοθεί» από την δεξιά πτέρυγα των Σοσιαλιστών που στηρίζουν τον ανεξάρτητο Εμανουέλ Μακρόν.
Οι δύο κύριοι αντίπαλοι, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, είναι η Μαρίν Λεπέν του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου και ο Εμανουέλ Μακρόν, παραιτηθείς υπουργός Οικονομίας του Φρανσουά Ολάντ, που έθεσε υποψηφιότητα ως ανεξάρτητος υποψήφιος.
Αυτό από μόνο του αποτελεί ορόσημο για τη Γαλλία καθώς είναι η πρώτη φορά μετά από 60 χρόνια, που τα κύρια κόμματα της Δεξιάς και της Αριστεράς, δεν θα βρίσκονται στον δεύτερο γύρο. Η Γαλλία αποτελεί τη συνέχιση μίας αντισυστημικής κατάστασης που επικρατεί ανά το παγκόσμιο. Η δυσπιστία προς τις ελίτ, ο φόβος και η οργή της παγκοσμιοποίησης, το άγχος της μετανάστευσης και η δυσφορία για τη συνεχή και αυξημένη κοινωνική ανισότητα στήνουν ένα νέο σκηνικό στη χώρα.
Αυτό, σε συνδυασμό με την προσήλωση στην εθνική ταυτότητα, συνέβαλαν στην ισχυροποίηση του Εθνικού Μετώπου, ενός εθνικιστικού ξενοφοβικού κόμματος με λαϊκίστικες οικονομικές πολιτικές. Για την ενίσχυση της Λεπέν, βοήθησαν βεβαίως οι συγκυρίες. Η πλήρης αδυναμία της κυβέρνησης Ολάντ να αντιμετωπίσει τα απανωτά τρομοκρατικά κτυπήματα, με αποτέλεσμα μία μεγάλη μερίδα της γαλλικής κοινωνίας να βλέπει εθνική ασφάλεια και πάταξη του τρόμου στα μάτια της Ακροδεξιάς πολιτικού. Μάλιστα, μετά το τρομοκρατικό κτύπημα της Πέμπτης, θεωρείται για πολλούς δεδομένη η νίκη της.
Ο Εμανουέλ Μακρόν, από την άλλη, προσπάθησε να προωθήσει την ιδέα ότι αυτές οι προεδρικές εκλογές είναι η κατάλληλη ευκαιρία για να αποτινάξει το γαλλικό πολιτικό σύστημα την αέναη διαίρεσή του σε Αριστερά και Δεξιά. Χωρίς τις πλάτες οργανωμένου πολιτικού κινήματος, αφήνοντας πίσω του το Σοσιαλιστικό Κόμμα έκανε μία πολιτική εκστρατεία διαφορετική μεν, αλλά ιδεολογικά κενή.
Το ζήτημα το οποίο μπορεί να αποτελέσει τροχοπέδη για τον Μακρόν, πέραν του ότι η πολιτική του πρόταση περιορίζεται αποκλειστικά σε μάρκετινγκ, είναι ο εναγκαλισμός που δέχεται το τελευταίο διάστημα από τους συστημικούς παράγοντες. Όσοι φοβούνται την άνοδο της Ακροδεξιάς, σπεύδουν να στηρίξουν τον Μακρόν. Αυτή η στήριξη, ενδέχεται να λειτουργήσει εις βάρος του, με δεδομένο ότι μία μεγάλη μερίδα της κοινωνίας αποστρέφεται ό,τι συστημικό.
Δεν είναι όμως τα δύο φαβορί για την προεδρία η μόνη έκπληξη του γαλλικού πολιτικού συστήματος. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ανοδική πορεία που καταγράφει ο ριζοσπάστης Αριστερός Ζαν Λουκ Μελανσόν. Ένα πρόσωπο που θυμίζει πολύ τον Αμερικάνο Δημοκράτη Μπέρνι Σάντερς. Ο ίδιος έχει καταφέρει να εισαγάγει μία δική του διαφορετική πολιτική καμπάνια, χρησιμοποιώντας με ιδιαίτερη επιτυχία τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παρά τα παραδοσιακά ΜΜΕ. Ο ίδιος με τις θέσεις του για αναδιάρθρωση του πολιτικού συστήματος μέσω μίας συνταγματικής αναθεώρησης, εξισορρόπηση των κοινωνικών ανισοτήτων μέσω φορολογικής μεταρρύθμισης, έχει καταφέρει να κερδίσει νέους και ψηφοφόρους από την εργατική τάξη. Κοινωνικά στρώματα με τα οποία ανταγωνίζεται τη Μαρίν Λεπέν.
Μέσα σε αυτό το νέο και εν πολλοίς ταραχώδες πολιτικό σκηνικό, αναμένουμε να δούμε ποιος θα βγει νικητής. Το σίγουρο είναι πως μία νέα μέρα ξημερώνει στην Ευρώπη που σίγουρα θα ταράξει έτι περαιτέρω τα νερά.
