ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Γεννημένοι για τη διχόνοια

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

«Έχω την αίσθηση ότι εντέχνως και μπράβο τους κάποιοι έχουν καταφέρει να μας διολισθήσουν σε ένα μεσαίωνα του πολιτικού πολιτισμού» έλεγε τις προάλλες στο κρατικό κανάλι ο εκτελεστικός διευθυντής του Ινστιτούτου Ευρωδημοκρατίας Γλαύκος Κληρίδης Μιχάλης Σοφοκλέους.

Είναι γεγονός ότι από την απαρχή της συζήτησης για το ενωτικό δημοψήφισμα και εντεύθεν, επικρατεί ένα κλίμα περιρρέουσας που προκαλεί έντονες ανησυχίες και προβληματισμό για την ποιότητα του πολιτικού συστήματος αλλά και της ίδιας της κυπριακής κοινωνία. Είχα αρχικά την εντύπωση, πως αυτή τη διχόνοια την προκαλούσαν ευσχήμως για πολιτικούς λόγους και μικροκομματικές σκοπιμότητες τα πολιτικά πρόσωπα που πρωταγωνιστούν σήμερα αλλά και τα πολιτικά κόμματα. Παρακολουθώντας τα επεισόδια στη βουλή την περασμένη Παρασκευή, αντιλήφθηκα πως δεν είναι τα πολιτικά πρόσωπα που μας διολισθαίνουν σε ένα μεσαίωνα πολιτικού πολιτισμού. Ο μεσαίωνας, ο πρωτογονισμός με λίγα λόγια είναι έμφυτος και καλά ριζωμένος μέσα στην ίδια την κυπριακή κοινωνία. Μία κοινωνία, έτοιμη ανά πάσα στιγμή να χωριστεί σε στρατόπεδα να κατατάξει πρόσωπα σε πατριώτες και μειοδότες. Μία κοινωνία έτοιμη είτε να ρίξει σε μία αρένα με λιοντάρια κάποιους είτε να ηρωοποιήσει πρόσωπα και καταστάσεις. Απλώς αυτό το μεσαιωνισμό και την έμφυτη τάση προς τη διχόνοια, έχει αντιληφθεί πλήρως ένα μέρος του πολιτικού συστήματος και το ανακινεί με μεγάλη ευκολία όπου και όποτε το κρίνει σκόπιμο.

Χαρακτηριστικά τα όσα διαδραματίστηκαν από τους προσκεκλημένους της βουλής στα άνω διαζώματα που χειρονομούσαν, έβριζαν πολιτικά πρόσωπα, ρίχνοντας το φταίξιμο σε συγκεκριμένα κόμματα για την πορεία του κυπριακού προβλήματος. Χαρακτηριστικές και οι φραστικές επιθέσεις που δέχτηκε ο γενικός γραμματέας του ΑΚΕΛ Άντρος Κυπριανού, με πολίτες έξαλλους να τον βρίζουν προδότη. Σκηνές που μόνο ντροπή μπορούν να προκαλέσουν σε μια ευνομούμενη και δημοκρατική κοινωνία.

Όπως και το 2004, έτσι και σήμερα, η κοινωνία χωρίζεται σε ναινέκους και απορριπτικούς, μειοδότες και παλικάρια. Η απαρχή της περιρρέουσας και του άκρατου φανατισμού, δεν ξεκίνησε το 2004 όμως. Υπήρχε έμφυτη από την δημιουργία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Μακαριακοί και Γριβικοί, Πραξικοπηματίες και Αντιστασιακοί Ενωτικοί και Ανθέλληνες, η κυπριακή κοινωνία ανέκαθεν χωριζόταν σε στρατόπεδα. Αποκορύφωμα, η διχόνοια που προκάλεσε η τραγωδία της 15ης Ιουλίου. Το γεγονός ότι ουδέποτε επουλώθηκαν πλήρως η πληγές εκείνης της εμφύλιας διαμάχης, ούτε υπήρξε ποτέ σωστή αντιμετώπιση του κεφαλαίου αυτού που πλήγωσε την κοινωνία, είναι ο κύριος λόγος που τόσο η πολιτεία, όσο και η ίδια η κυπριακή κοινωνία ουδέποτε ωρίμασε.

Η επίγνωση της δυστυχίας μας, δε μπορεί να μας θεραπεύσει ωστόσο. Θα πρέπει η ίδια η πολιτεία να προσπαθήσει έστω και τώρα να θεραπεύσει τα τραύματα. Αλλιώς, η διχόνοια που υπάρχει βαθιά μέσα στον καθένα και επιπλέει σε κάθε μικρό ή μεγάλο γεγονός, θα επανέρχεται συνεχώς και το πιο λυπηρό είναι πως οποιαδήποτε λύση, όσο καλή και όσο δίκαια είναι δεν θα καταφέρει να επικρατήσει.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση

X