ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Μεταξύ αφέλειας και συναισθηματισμού

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Όταν τον περασμένο Μάρτιο πραγματοποιείτο, μεταξύ Βενιαμίν Νετανιάχου, Αλέξη Τσίπρα και Νίκου Αναστασιάδη η τριμερής στην Ιερουσαλήμ, το Προεδρικό μιλούσε για την ιστορικότητα των στιγμών που θα ενίσχυαν κατά πολύ τον ρόλο της Κύπρου στην περιοχή. Και αυτό καθόλου τυχαία, όπως μας ενημέρωναν, καθώς στη συνάντηση όχι μόνο παρευρέθηκε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Mike Pompeo, αλλά συνομίλησε κιόλας για λίγα λεπτά με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Κάποιοι ενθουσιωδώς έσπευσαν να μιλήσουν για τετραμερή, κάποιοι άλλοι είχαν ένα μικρό déjà vu με το προεκλογικό ντελίριο του Αναστασιάδη το 2013 και ταρακουνήθηκαν. Εκείνο τον προεκλογικό που καλωσόριζε τους φίλους του τους Ευρωπαίους χριστιανοδημοκράτες στη Λεμεσό και που αποτελούσε -επικοινωνιακά- εχέγγυο ότι η Ευρώπη θα στηρίξει την οικονομία της Κύπρου νοουμένου ότι εκλεγεί ο Νίκος Αναστασιάδης.

Όμως, όλα αυτά δεν ήχησαν κόκκινο συναγερμό. Αντιθέτως, κάναμε λόγο για μία σημαντική συμμαχία που θα θωράκιζε την ασφάλεια της νοτιοανατολικής Μεσογείου και θα έστελνε ηχηρό μήνυμα στην Τουρκία. «Είμαστε ευτυχείς», έλεγε ο Πρόεδρος ενισχύοντας το όλο κλίμα ευφορίας «που ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών, κ. Mike Pompeo, μας ενώνει σήμερα. Η παρουσία του είναι μια απτή απόδειξη ότι οι τρεις χώρες μας αποτελούν αξιόπιστους εταίρους των ΗΠΑ, ιδιαίτερα στους τομείς της ενέργειας και της ασφάλειας, και μια σταθερή σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο» έλεγε χαρακτηριστικά λίγο μετά τις κοινές φωτογραφήσεις, τα χαμόγελα επιτυχίας και τις θερμές χειραψίες.

Ένα όμως είναι να αναλύσουμε αντικειμενικά την αξία των τριμερών –γιατί έχουν και ουσία και σημασία- και άλλο να αιθεροβατούμε. Με έναν πολιτικό σχεδιασμό –ας μας επιτραπεί ο όρος- μπακαλίστικο και βασισμένο αποκλειστικά στην εικόνα και στον ευσεβοποθισμό. Ενδεικτικό ότι χρειάστηκε να περάσει ένας περίπου μήνας από την ιστορική εκείνη φωτογράφιση της τριμερούς που θα κλείδωνε την ασφάλεια στην περιοχή και θα έστελνε αυστηρά μηνύματα στην Τουρκία για να δημοσιοποιηθεί η έλευση του «Πορθητή» στην κυπριακή ΑΟΖ. Κίνηση που όχι μόνο γκρίζαρε τα χαμόγελα εκείνης της φωτογραφίας αλλά γκρέμισε σαν χάρτινο πύργο όλες εκείνες τις διαβεβαιώσεις που προηγήθηκαν ότι η Τουρκία δε μπορεί να προχωρήσει σε γεωτρήσεις. Ακολούθησε βεβαίως το «Yavuz» και ενόσω η κυβέρνηση υποσχόταν μέτρα που θα πονέσουν την Τουρκία από την Ε.Ε, η Άγκυρα μάλλον δεν ταράχτηκε. Αντίθετα, ετοιμάζεται να στείλει κι άλλο πλοίο στην νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Σε αυτό ακριβώς το κλίμα, επιλέξαμε να μην ακούσουμε τη μετακίνηση της Ε.Ε. από την τοποθέτηση της Μογκερίνι για κυπριακή ΑΟΖ, σε νοτιανατολική Μεσόγειο. Παραβλέψαμε και τις αναφορές των φίλων Αμερικανών και Βρετανών για διαφιλονικούμενη περιοχή. Όμως και το Ισραήλ, του φίλου μας Νετανιάχου, αρκέστηκε στο να καταδικάσει τις ενέργειες μέσω tweet του εκπροσώπου τύπου του υπουργείου Εξωτερικών.

Μόνο με τη στάση της Ρωσίας πέσαμε από τα σύννεφα, όταν επέλεξε να διαφωνήσει δημοσίως με τα μέτρα της Ε.Ε. κατά της Τουρκίας. Όσο εμείς στέλναμε τον Σαρρή στη Ρωσία να παρακαλά υποτίθεται για δάνειο και όσο αγοράζαμε το παραμύθι για το ξανθό γένος που θα σταθεί με ρωσικά πολεμικά απέναντι στα τουρκικά πλοία πολλά είχαν μεσολαβήσει που παρακάμψαμε από τη φίλη χώρα. Δεν ήταν μόνο η συμφωνία Ρωσίας- Τουρκίας για τον πυρηνικό σταθμό στο Άκουγιου. Ούτε οι συμφωνίες για S400 και Su-35. Λέμε για την τοποθέτηση Πούτιν περί οικοδόμησης των σχέσεων και «στα δύο τμήματα της Κύπρου» συμπεριλαμβανομένου του «του τουρκικού τμήματος» που το κατάπιαμε αμάσητο. Για τα διαφιλονικούμενα κοιτάσματά μας που έλεγε ο Μεντβέντεφ, τα οποία κάναμε προφανώς γαργάρα γιατί δεν μας βόλευαν. Και που με αυτό τον τρόπο επιτρέψαμε σε έναν Ρώσο πρέσβη να εκφεύγει κατά πολύ των διπλωματικών θεσμίων και να κουνά το δάκτυλο σε πολιτικούς αρχηγούς.

Τα παραβλέψαμε ασυνείδητα ή επειδή αυτό δεν εξυπηρετούσε το αφήγημα που έκτισε όλο αυτό το διάστημα η κυβέρνηση για εσωτερική κατανάλωση; Το σίγουρο είναι πως με την ίδια ευκολία που όλο αυτό το διάστημα κτίσαμε το αφήγημα του μεγαλοϊδεατισμού, αύριο μπορεί να μιλούμε για τα ξένα συμφέροντα που πολεμούν τα δίκαιά μας. Αρνούμενοι να δούμε πως οι μεγάλες χώρες καθοδηγούνται από τα δικά τους συμφέροντα. Συμφέροντα που ίσως στην κατάλληλη χρονική συγκυρία να συγκλίνουν με τα δικά μας και να τα αξιοποιήσουμε υπέρ μας. Χωρίς όμως υπερβολές, συναισθηματικές εξάρσεις και κυρίως μακριά από παραμύθια για εσωτερική κατανάλωση.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση

X