ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Μεταξύ φαιδρότητας και αναξιοπιστίας

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

«Κάτω από αυτές τις συνθήκες, εγώ, πριν φύγουμε από εδώ, δεν υπογράφω ούτε τον λογαριασμό του ξενοδοχείου!» έλεγε το μακρινό 2004 ο Τάσσος Παπαδόπουλος στο ιστορικό Μπούργκενστοκ, όταν ρωτήθηκε αν θα υπέγραφε, όπως διαδιδόταν, κείμενο, μεταβατικό ή μη. Τη στιχομυθία αποκάλυψε έξι χρόνια αργότερα ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Πέτρος Μολυβιάτης, μιλώντας στο πολιτικό μνημόσυνο του Τάσσου Παπαδόπουλου, όπου και εξηγούσε τις «πιεστικές προτάσεις» του τότε ειδικού απεσταλμένου των Ηνωμένων Εθνών Άλβαρο Ντε Σότο και βεβαίως τον «σκοτεινό» του ρόλο που στόχο είχε να εκθέσει την ε/κ πλευρά ως την αδιάλλακτη «σε ένα καλά σχεδιασμένο ‘blame game’». Υποστήριζε μάλιστα πως ο Τάσσος Παπαδόπουλος αμέσως μετά την απόρριψη του Σχεδίου Ανάν, δέχθηκε «μιαν άνευ προηγουμένου συντονισμένη και κατάφωρα άδικη προσωπική επίθεση, με πρωταγωνιστές ορισμένα ισχυρά μέλη της κατά τα λοιπά “αδέκαστης” διεθνούς κοινότητας».

Για μέρος της διεθνούς κοινότητας βεβαίως υπήρξε εξαπάτηση από τη δική μας πλευρά. Τόση που φρόντισε να τη διαμηνύσει με καθόλου διπλωματική γλώσσα ο Γκίντερ Φερχόιγκεν, καταγγέλλοντας ότι τον εξαπάτησε η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το ίδιο άφησε να εννοηθεί και ο Ντε Σότο αμέσως μετά την απόρριψη του σχεδίου. Το αν ο Τάσσος Παπαδόπουλος εξαπατήθηκε ή εξαπάτησε τη διεθνή κοινότητα, αν κλείστηκε στο δωμάτιό του, αρνούμενος να διαπραγματευθεί, ή αν διαπραγματεύτηκε, εμμένοντας σε κόκκινες γραμμές μπορεί να συζητείται για χρόνια. Το σίγουρο είναι πως σε αυτό το αφήγημα, της εξαπάτησης και κατ’ επέκταση της αποδόμησης Τάσσου, σιγόνταρε αρκετά και ο Νίκος Αναστασιάδης. Όχι μόνο γιατί τον κατήγγειλε ότι πήγε στο Μπούργκενστοκ με στρατηγική ήττας, αλλά κυρίως γιατί τον κατάγγειλε στην Ε.Ε. για ψυχολογικό πόλεμο προς τους πολίτες να πουν όχι στο δημοψήφισμα. Εκείνη ακριβώς η στάση του έκανε κάποιους να πιστέψουν, πως ο Νίκος Αναστασιάδης μεταμορφωνόταν σιγά-σιγά σε ηγέτη και ότι αναλαμβάνοντας την προεδρία του τόπου τα πράγματα θα είναι πολύ διαφορετικά.

Ότι θα χειριζόταν δηλαδή με σοβαρότητα το Κυπριακό, αποφεύγοντας τις συναισθηματικές εξάρσεις, την επίρριψη ευθυνών σε τρίτους μέσω τεχνασμάτων και πονηριών και πως θα επιδείκνυε την αναγκαία βούληση και τόλμη στις διαπραγματεύσεις. Ήταν όμως έτσι; Λίγους μήνες μετά τη θριαμβευτική νίκη του στις προεδρικές εκλογές του 2013 άρχισε να διαρρέει τη δυσφορία του για τον ρόλο του Αλεξάντερ Ντάουνερ. Ρόλος σκιώδης που όπως υποστηριζόταν είχε ως στόχο να εκθέσει την πλευρά μας και να ευνοήσει τις τουρκικές θέσεις. Αλησμόνητο το αλαλούμ με το έγγραφο Ντάουνερ. Τότε που ο Νίκος Αναστασιάδης εξοργίστηκε και κατήγγειλε στα Ηνωμένα Έθνη τον ειδικό απεσταλμένο ότι «καθυστέρησε» να δώσει το έγγραφο στην ε/κ πλευρά. Χρειάστηκε βεβαίως να μας ξεσκεπάσει ο κ. Ντάουνερ, διαβεβαιώνοντας πως δόθηκε στην ώρα του για να αρχίσει το ψάξιμο. Ψάξιμο που διήρκησε 16 μέρες για να διαφανεί τελικώς πως βρισκόταν κάπου ξεχασμένο στο διπλωματικό του γραφείο. Γιατί, όπως εξήγησε ο πρόεδρος, όταν προσπάθησε να τα μαζέψει, το διπλωματικό γραφείο δεν το αξιολόγησε ως σημαντικό έγγραφο.

Όμως το πάθημα του χαμένου εγγράφου δεν μας πτόησε. Τα ίδια συνέχισαν και επί Αϊντε. Ήταν οι απειλές μας και τα αυστηρά διαβήματα ότι θα δημοσιοποιούσαμε τα πρακτικά του Κραν Μοντάνα «αν συνέχιζε τις ανακρίβειες», αλλά και οι προσπάθειες να επιρριφθούν σ’ εκείνον οι ευθύνες και για το μπάχαλο του πλαισίου Γκουτιέρες και για το ευφάνταστο της 4ης Ιουλίου. Δεν απορρίπτουμε βεβαίως ότι κάποιοι ειδικοί απεσταλμένοι ίσως να πίεσαν καταστάσεις, να έλαβαν υπόψη και συμφέροντα μεγαλύτερων χωρών ακόμα και δικές τους φιλοδοξίες. Τα τελευταία ρεζιλίκια με τα έγγραφα που βαφτίζονται, που χάνονται και ψάχνονται σε Νέα Υόρκη και Προεδρικό, δείχνουν πως είμαστε τσακωμένοι με την αλήθεια. Προ πολλού. Προφάσεις, δικαιολογίες και κουτοπονηριές για να καθυστερήσουμε την επανέναρξη των συνομιλιών.  Ας πούμε, λοιπόν, πως δεν θέλουμε να διαπραγματευτούμε και να τελειώνουμε. Για να περισώσουμε έστω και την υστάτη λίγη από την αξιοπιστία και τη σοβαρότητά μας. Γιατί με τα όσα διαμείβονται τελευταίως επιβεβαιώνεται δυστυχώς, πως δεν είμαστε καθόλου σοβαροί. 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση