ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ο μεγάλος ασθενής…

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Την ώρα που η Αθήνα διαβεβαίωνε με δηλώσεις άλλοτε του Έλληνα πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη και άλλοτε μέσω αυστηρών μηνυμάτων του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών Νίκου Δένδια πως η Τουρκία με τη στάση της οδηγείται στην απομόνωση, ο Τούρκος πρόεδρος αποχωρούσε ικανοποιημένος από τη Μόσχα. Είχε επισκεφθεί τη Ρωσία για να υπογράψει τη συμφωνία για τη λειτουργία του αγωγού που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από τη Ρωσία στην Τουρκία, τον TurkStream, και στη συνέχεια είχε συνάντηση με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαδιμίρ Πούτιν ούτως ώστε να συζητήσουν τα όσα συμβαίνουν στη Λιβύη και για πολλούς να μοιράσουν την τράπουλα στην περιοχή. Ακολούθησε η συνάντηση Ερντογάν με τον Ιταλό πρωθυπουργό Τζιουζέπε Κόντε σε καλό – όπως καταγράφηκε– κλίμα, αλλά και η επίσκεψη του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου Σαρλ Μισέλ στην Κωνσταντινούπολη. Τις επόμενες μέρες, μάλιστα, αναμένεται επίσκεψη της Γερμανίδας καγκελαρίου Άγκελα Μέρκελ στην Άγκυρα,ενώ σήμερα ο Ερντογάν θα συμμετέχει στη διάσκεψη στο Βερολίνο. Διάσκεψη από την οποία η Λευκωσία και το κυριότερο η Αθήνα θα λείπουν. Και όσο η λίστα των προσκεκλημένων διαμορ- φωνόταν, οι δύο χώρες περιορίζονταν στο να υπογράψουν μεταξύ τους μνημόνιο συνεργασίας, που θα ενίσχυε τον συντονισμό τους.

Κάθε άλλο από απομονωμένη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η Τουρκία. Σε τέτοιο σημείο που οι εκτιμήσεις και οι δηλώσεις μας δεν είναι απλώς θλιβερές, αλλά εκτός πραγματικότητας. Και σε αυτό το σημείο θα μπορούσαμε να πούμε πολλά για την κακή κρίση και την επιπολαιότητά μας. Μία πολιτική που κτίζεται σε ψευδαισθήσεις και συναισθηματικές εναλλαγές. Που άλλοτε πανηγυρίζουμε πως η Κύπρος γίνεται μεγάλος παίκτης στην περιοχή. Που διαμηνύουμε πως οι Τριμερείς δημιουργούν τόξα, αβύθιστα αεροπλανοφόρα και διασφαλίζουν την ΑΟΖ. Που μπορούμε να πονέσουμε την Τουρκία μέσω μέτρων. Και όταν όλα αυτά καταρρέουν σαν χάρτινος πύργος κάνουμε τατσιλίκια για την κακή μας τύχη και κλαψουρίζουμε για το ότι αδικούμαστε από τα μεγάλα συμφέροντα.

Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά. Για την απουσία πλάνου, την απουσία συνοχής και την έλλειψη οράματος. Για την πολιτική που βασίζεται στην εσωτερική κατανάλωση και στην επικοινωνιακή διαχείριση.

Όσες όμως κι αν είναι οι δικές μας εσωτερικές αδυναμίες, πλέον τίθεται θέμα και για την ίδια την Ε.Ε. Γιατί μέτρα που θα πονέσουν την Τουρκία σίγουρα δεν είδαμε, αλλά αναμέναμε μία πιο συγκροτημένη πολιτική απέναντι στην τουρκική επιθετικότητα.

Την ώρα για παράδειγμα που η Τουρκία απειλούσε με γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ και τα πλοία της περιφέρονταν στην περιοχή, η Ε.Ε. μασούσε τα λόγια της, μουρμουρίζοντας κάποιες γλυκανάλατες προειδοποιήσεις. Σήμερα η Τουρκία βρίσκεται νοτίως του οικοπέδου 8 προς 12 και η Κυπριακή Δημοκρατία αναμένει ακόμα να ληφθούν μέτρα εναντίον της τουρκικής προκλητικότητας. Ούτε μέτρα όμως θα ληφθούν εναντίον των εταιρειών όπως όλα δείχνουν και πολύ πιθανόν ούτε εναντίον προσώπων. Κράτη μέλη της Ε.Ε., μάλιστα, έχουν υποσχεθεί στην Τουρκία λευκή κόλλα. Και ενώ στις προθέσεις επιβολής κυρώσεων ήταν το πάγωμα των συναντήσεων κορυφής Ε.Ε. – Τουρκίας και ο τερματισμός των επαφών υψηλού επιπέδου των 28 με την Τουρκία, οι πλείστοι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι υπογραμμίζουν την ανάγκη ενίσχυσης του διαλόγου με την Τουρκία, πραγματοποιώντας συναντήσεις στην Άγκυρα.

Κινήσεις που δείχνουν πως η Ε.Ε. δεν έχει συγκεκριμένο πλάνο έναντι στην τουρκική προκλητικότητα. Κάθε κράτος μέλος πρέπει να δια- σφαλίσει άλλωστε τα δικά του συμφέροντα. Όμως όσο η κρίση κλιμακώνεται στη Μέση Ανατολή και όσο η τουρκική προκλητικότητα ενισχύεται, η Ε.Ε. δεν έχει πλέον την ευχέρεια να αποτελεί έρμαιο των εξελίξεων. Η απάθεια με την οποία παρακολουθεί τις εξελίξεις μπορεί να δικαιολογείτο στο παρελθόν. Σήμερα όμως; Όσα διαδραματίζονται δεν επηρεάζουν πλέον μόνο την Κύπρο ή την Ελλάδα, αλλά απειλούν κάθε κράτος μέλος ξεχωριστά. Και σε αυτό ακριβώς το σημείο θα πρέπει να γίνει αντιληπτό πως μόνο με τη στενότερη συνεργασία θα ενισχυθεί η ασφάλεια των κρατών μελών.

Η παρούσα συγκυρία αποτελεί την τελευταία ευκαιρία της Ε.Ε. να καταστεί από απλός παρατηρητής, πρωταγωνιστής των εξελίξεων. Διαφορετικά ο εφησυχασμός της δεν την αποδυναμώνει απλώς διχάζοντας τα κράτη μέλη που την αποτελούν, τη θέτει σε διπλωματική ομηρία και την καθιστά τελικά, κατά τραγική ιστορική ειρωνεία, τον μεγάλο ασθενή στη διπλωματική σκακιέρα.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση

X