Της Μαρίνας Οικονομίδου
Όταν το περασμένο καλοκαίρι ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου επισκέφθηκε τα Κατεχόμενα, είχε αναπτύξει στα κόμματα το νέο σχέδιο της Τουρκίας γύρω από το Κυπριακό. Όπως υπογράμμιζε, τα πράγματα άλλαξαν άρδην και η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία έκλεισε τον κύκλο της. Αυτό το σχέδιο, σύμφωνα με τον ίδιο, θα μπορούσε να υλοποιηθεί μέσα από συγκεκριμένα βήματα: Με το άνοιγμα της Αμμοχώστου υπό τ/κ διοίκηση, προκαλώντας συζήτηση για αναγνώριση έναντι εδάφους, με το άνοιγμα των μαρωνίτικων χωριών, με το να ενισχυθεί η επιτροπή αποζημιώσεων, εμπλέκοντας τα βακούφια, με στόχο να λυθεί ντε φάκτο το περιουσιακό και κάπως έτσι να αλλάξει τελικώς η βάση λύσης του Κυπριακού.
Δεν είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε αν αυτά ανέλυσε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών στην κατ’ ιδίαν συνάντηση που είχε με τον Νίκο Αναστασιάδη. Ούτε αν ο πρόεδρος της Δημοκρατίας ενημερώθηκε για τις προθέσεις Κουντρέτ Οζερσάι γύρω από το άνοιγμα της Αμμοχώστου στο περιβόητο δείπνο των Μούσα.
Το σίγουρο είναι πως αυτές οι αλλαγές ήδη δρομολογούνται. Και μπορεί να αναλύσαμε πολλές φορές από αυτή τη στήλη τι έκανε ή τι δεν έκανε ο πρόεδρος ούτως ώστε να αποφευχθούν τα όσα προμηνύεται να συμβούν στον τόπο μας, όμως ζήτημα είναι και η στάση των υπόλοιπων πολιτικών παραγόντων. Γιατί κι αυτοί ελέγχονται για τις πράξεις και τις παραλείψεις τους στις κρίσιμες στιγμές.
Όλο αυτό το διάστημα που το Κυπριακό άλλαζε άρδην ήταν σαν να επικρατούσε ο νόμος της σιωπής. Ο αναπληρωτής πρόεδρος της Συμμαχίας Πολιτών Παναγιώτης Σαββίδης, για παράδειγμα, αποκάλυψε πρώτος στο κρατικό κανάλι ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας τούς ξεδίπλωσε προεκλογικά τις νέες ιδέες του που εμπεριέχουν στοιχεία συνομοσπονδίας και λύσης δύο κρατών. Μπροστά στην αναστάτωση που προκάλεσε η είδηση, όμως, φρόντισε να αναδιπλωθεί και να διαφοροποιήσει τα λεγόμενά του, κάνοντας λόγο για παραποίηση. Υπήρξαν, βεβαίως, και άλλοι πολιτικοί αρχηγοί, οι οποίοι έγιναν κοινωνοί των νέων ιδεών για λύση δύο κρατών και συνομοσπονδίας, όπως λέγεται πως ήταν ο πρόεδρος των Οικολόγων Γιώργος Περδίκης και ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ Νικόλας Παπαδόπουλος. Τους έβρισκε σύμφωνους αυτή η εξέλιξη των πραγμάτων; Διαφωνούσαν; Έκαναν το παραμικρό για να αποτραπεί; Προφανώς όχι.
Στο ίδιο πλαίσιο και η στάση που τήρησε ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου. Αλησμόνητες οι δηλώσεις του και οι προειδοποιήσεις του το περασμένο φθινόπωρο για το εθνικό τσουνάμι που έρχεται. Η υπόσχεσή του πως ο ίδιος δεν πρόκειται να σιωπήσει ούτε να μείνει με σταυρωμένα τα χέρια. Προφανώς γιατί από τις επαφές και τις συνομιλίες του γνώριζε από τότε τι δρομολογείτο. Το αν έμεινε με σταυρωμένα τα χέρια το αφήνουμε στην κρίση του καθενός.
Το σίγουρο είναι πως μπροστά στο εθνικό τσουνάμι που προέβλεπε δεν έβαλε ισχυρή αντίσταση για να αποτραπεί. Γιατί αν έβαζε, δεν θα έκανε ολική αναδίπλωση μπροστά στην οργή που προκάλεσε στο Προεδρικό, εκφράζοντας πλήρη στήριξη στον πρόεδρο, που κατά τα άλλα συναινεί μπροστά στο τσουνάμι που έρχεται. Ούτε θα υιοθετούσε προεκλογικά ρητορική που διχάζει την κοινωνία και ρέπει προς πιο συντηρητικά μονοπάτια. Τη ρητορική του Προέδρου του δηλαδή. Γιατί η κοινωνία δεν θέλει τους πολιτικούς της να μετατρέπονται σε πολιτικούς αναλυτές και μετεωρολόγους, αλλά να αναλαμβάνουν πρωτοβουλίες για αποφυγή των κρίσεων. Διαφορετικά, αν γνωρίζουν, σιωπούν και ολοφύρονται επί των ερειπίων, δεν είναι τίποτα άλλο από συνένοχοι.
Κανείς, λοιπόν, δεν στάθηκε αντίβαρο στο πολυαναφερόμενο εθνικό τσουνάμι. Και από τη στιγμή που οι πολιτικές δυνάμεις και τα πολιτικά πρόσωπα παρουσιάζονται μικρότερα των περιστάσεων, ίσως η ίδια η κοινωνία να μπορέσει να αποτελέσει το αντίβαρο απέναντι στο τσουνάμι που λέγεται Κυπριακό. Αυτό τουλάχιστον φάνηκε από την εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε έξω από το Προεδρικό την περασμένη Παρασκευή. Μία εκδήλωση που κατέδειξε πως όσο κι αν τα πολιτικά πρόσωπα παρακολουθούν αμήχανα τις εξελίξεις και τις δρομολογούμενες αλλαγές, οι ίδιοι οι πολίτες μπορούν να πιέσουν καταστάσεις και να αποδείξουν πως το Κυπριακό δεν ξεχάστηκε στη Λεμεσό που πετά, στις πολιτογραφήσεις που δίνουν και παίρνουν, αλλά και στο εύκολο χρήμα. Ίσως οι πολίτες τελικά να είναι εκείνοι που θα αφυπνίσουν την Πολιτεία και να τη θέσουν τελικά προ των ευθυνών της.
