ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Όσο το Κυπριακό άλλαζε πορεία

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Την ώρα που ο «Πορθητής» τρυπούσε την κυπριακή ΑΟΖ, ο υπουργός Ενέργειας Γιώργος Λακκκοτρύπης χαριεντιζόταν στους κατακλυσμούς με την Ελένη Φουρέιρα. Έκρινε προφανώς πως αυτή ήταν η κατάλληλη μέθοδος για να μη σπείρει τον πανικό. Λίγες ημέρες προηγουμένως, βεβαίως, ο Γιαννάκης Μούσας, ο εκπρόσωπος για όσους δεν τον γνωρίζουν, των Μαρωνιτών στη Βουλή των Αντιπροσώπων, είχε την αναλαμπή να καλέσει τα ζεύγη Αναστασιάδη και Οζερσάι στο σπίτι του για ψάρι. Ήταν ντροπή, λοιπόν, ο πρόεδρος να μην παρευρεθεί στο κοινωνικό δείπνο του Γιαννάκη Μούσα και αυτό ακριβώς φρόντισε να διαμηνύσει στους καχύποπτους. Πως δεν θα μας ζητάει και την άδεια με ποιους θα συντρώγει. Αν ξεπεράσουμε την αναίδεια και την αλαζονεία ενός θεσμού, υπάρχει συγκεκριμένη φράση που αρμόζει της περίστασης: Ότι μπορείς να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό. Και η ανοχή μας στην κοροϊδία και την προχειρότητά τους έχει παρέλθει εδώ και καιρό.

Τον Μάρτιο του 2018 για παράδειγμα ο Ανδρέας Παράσχος έγραφε στην «Καθημερινή» για ξένο συνάδελφο, που επικαλούμενος πηγή του στην Άγκυρα, τον πληροφορούσε ότι και ο πρόεδρος Αναστασιάδης βολιδοσκοπούσε για λύση δύο κρατών. Σημείωνε χαρακτηριστικά ο Ανδρέας Παράσχος: «Το κράτησα σε μικρό καλάθι, αφού ερχόταν από την Άγκυρα, μέχρι που η πληροφορία επιβεβαιώθηκε και από τη Λευκωσία».

Όμως, και ο Απόστολος Ζουπανιώτης λίγους μήνες αργότερα συνέχιζε, αποκαλύπτοντας πως ο πρόεδρος «έχει αναπτύξει “εμπιστευτικά” σε τουλάχιστον χίλιους ανθρώπους, την άποψή του ότι ίσως είναι προτιμότερο για τα συμφέροντα του κυπριακού ελληνισμού ένα βελούδινο διαζύγιο (είτε ως διχοτόμηση είτε ως χαλαρή συνομοσπονδία)». Τον περασμένο Οκτώβριο ο Διονύσης Διονυσίου στον «Πολίτη» σημείωνε πως ο Νίκος Αναστασιάδης «ήγειρε την ιδέα για ένα σχέδιο Β΄ για λύση δύο κρατών έναντι επιστροφής εδαφών» και στον Μεβλούτ Τσαβούσογλου, αλλά και σε στενούς του συνεργάτες, παραθέτοντας λεπτομέρειες και διαλόγους.

Η σιωπή του Προεδρικού απέναντι στα δημοσιεύματα ήταν αρκούντως ανησυχητική. Και λέμε ανησυχητική, γιατί όσοι έχουμε γράψει κατά καιρούς κάτι που τους έχει ενοχλήσει έχουμε δεχτεί, ας το πούμε, νουθεσίες. Δεν θα γινόταν, λοιπόν, θέμα στο Προεδρικό για κάτι τόσο σοβαρό; Όμως, σε αυτή την περίπτωση δεν έσπασε μύτη. Αντίθετα, η αντίδραση του Αβέρωφ Νεοφύτου, προειδοποιώντας για εθνικό τσουνάμι, ενίσχυσε τη φημολογία και όσους ανησυχούσαν για το πού το πάει ο πρόεδρος.

Ήταν, όμως, καιρικά φαινόμενα ανάξια σχολιασμού, όπως έλεγε ο πρόεδρος και προειδοποιούσε τους «οπαδούς της όποιας λύσης», που τον «πίεζαν σε σοβαρές υποχωρήσεις», πως όσα περισσότερα δίνουμε τόσα περισσότερα αξιώνει η Τουρκία. Κάπως έτσι προέκυψαν οι ιδέες περί αποκεντρωμένης ομοσπονδίας και κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Ιδέες τόσο πρόχειρες βεβαίως που απέφυγε να τις ξεδιπλώσει ακόμα και στο Εθνικό Συμβούλιο. Προτίμησε αντ’ αυτού να νουθετεί τους «Κληριδικούς» πως αυτός είναι ο πραγματικός συνεχιστής του Γλαύκου Κληρίδη. Γιατί τολμά να εισηγηθεί νέες προτάσεις για έξοδο από το αδιέξοδο.

Δεν ξέρω αν πράγματι τα πιστεύει όλα αυτά. Τα αποτελέσματα, όμως, δείχνουν πως οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια σε οριστική διχοτόμηση. Όλα όσα γίνονται τελευταίως υλοποιούν το σχέδιο που ανέπτυξε ο Μεβλούτ Τσαβούσογλου κατά την τελευταία του επίσκεψη στα Κατεχόμενα για το πώς θα αλλάξει η μορφή λύσης του Κυπριακού. Και στους άξονές του συμπεριλαμβανόταν και η κίνηση της Αμμοχώστου.

Η ιδέα δηλαδή που παρουσίασε προ ημερών ο Κουντρέτ Οζερσάι, εκλεκτός της Άγκυρας, θιασώτης της λύσης δύο κρατών και συνδαιτυμόνας του Νίκου Αναστασιάδη. Το πρόσωπο με το οποίο επιλέγει πλέον να συνομιλεί ο πρόεδρος, παρακάμπτοντας τον Τ/κ ηγέτη. Μία ιδέα που βρήκε τη δική μας πλευρά πλήρως απροετοίμαστη να ψελλίζει πως πρόκειται για μπλόφα.

Οι μπλόφες, βεβαίως, χρειάζονται και επιδέξιους ηγέτες. Και η ιστορία απέδειξε πως σε αυτό υστερούμε οικτρά. Γιατί ένα πράγμα είναι να ταΐζεις το εσωτερικό σανό, για τη Λεμεσό που πετά, για την απαραίτητη πολιτική των πολιτογραφήσεων, την οποία ζηλεύουν οι Ευρωπαίοι συνεταίροι μας, και για το ότι μετατρέπεται η Κύπρος σε υπερδύναμη της Ανατολικής Μεσογείου. Και άλλο να παίζεις ζαριές. Και αν με τις ζαριές του ταρακουνούσε απλώς τον οικογενειακό του περίγυρο, που ζει σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν, δεν θα μας απασχολούσε καθόλου. Η ζαριά του, όμως, έχει να κάνει με το Κυπριακό και όπως όλα δείχνουν θα μας συμπαρασύρει όλους μαζί του.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση