Της Μαρίνας Οικονομίδου
Όταν ο Νίκος Αναστασιάδης διένυε την πρώτη του πενταετία υπήρχαν πολλοί λόγοι να βγουν οι πολίτες στους δρόμους και να διαδηλώσουν έξω από το Προεδρικό. Δεν ήταν μόνο το κούρεμα καταθέσεων, γιατί, για να είμαστε δίκαιοι, δεν ευθύνεται εξ ολοκλήρου ο ίδιος για την κατάληξη. Ήταν μία σειρά από ζητήματα της εσωτερικής διακυβέρνησής του που προκαλούσε και τη νοημοσύνη και την ανοχή μας. Λίγο οι άριστοι που δεν ήταν και τόσο άριστοι, που βρέθηκαν από τη μια στιγμή στην άλλη πίσω από τα κάγκελα των φυλακών. Λίγο και η διοικήτρια που από μόνη της απάλειφε το καραμπινάτο ζήτημα της σύγκρουσης συμφερόντων από το συμβόλαιό της. Χωρίς να πάρει είδηση κανείς αλλά και χωρίς να την εξαναγκάσει κάποιος σε παραίτηση μετά την αποκάλυψη της απάτης της. Όπως και τα περί πάταξης της διαφθοράς μετά το οικονομικό σκάνδαλο που έμειναν στο συρτάρι. Ήταν όμως και προσωπικά ζητήματα που τον άφηναν εκτεθειμένο και ενίσχυαν την άποψη πως πρόκειται για μία σκανδαλώδη πενταετία. Η συμπεριφορά του περίγυρού του, οι δουλειές του δικηγορικού γραφείου, αλλά και το περίφημο φιλέτο της πρώτης κυρίας. Τότε όμως σχεδόν κανείς δεν διαδήλωσε έξω από το Προεδρικό. Λίγο η συνεπής τήρηση των μνημονιακών μας υποχρεώσεων και κατά πολύ η σοβαρότητα που διέκρινε την κυπριακή κοινωνία, οδήγησαν σε μία πενταετία χωρίς ιδιαίτερες εντάσεις. Και μέσω αυτής της κατάστασης οι κυβερνώντες κατάφεραν να πείσουν το 56% πως ο Νίκος Αναστασιάδης είναι ο καταλληλότερος να κυβερνήσει εκ νέου, ενώ ο οποιοσδήποτε άλλος στο πηδάλιο της εξουσίας θα οδηγούσε τη χώρα μας χρόνια πίσω. Ίσως αυτό το 56% να ευθύνεται για τον τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση λειτουργεί κατά τη δεύτερη πενταετία: με αλαζονεία έπαρση και ερασιτεχνισμό. Θεωρώντας ότι όλα μπορούν να παραγραφούν και να συγχωρεθούν. Και θεωρώντας κυρίως πως απευθύνονται μάλλον σε ιθαγενείς παρά ώριμους και σκεπτόμενους πολίτες. Για ποιο λόγο ανοίξαμε αυτή τη συζήτηση όμως τώρα; Επειδή ενώ στην ερευνητική επιτροπή για την κατάρρευση του Συνεργατισμού αποκαλύπτεται πως ανίκανοι ηγήθηκαν οδηγώντας με συνοπτικές διαδικασίες στο ξεπούλημα του Συνεργατισμού οι κυβερνώντες κουνούν το δάκτυλο στους δασκάλους για τις απαλλαγές που παίρνουν για να κάνουν θεατράκια όπως λένε και να μαθαίνουν μαντολίνο. Ενώ αποκαλύπτεται ότι ο Συνεργατισμός κατέρρεε και πως προσλάμβαναν ανενόχλητα πρόσωπα, ότι χαρίζονταν μετοχές, ότι δίδονταν δάνεια σε πεθαμένους και ότι ο υπουργός Οικονομικών παρέμβαινε έντονα στην όλη διαδικασία, δίδοντάς τους υπερεξουσίες εμείς συζητούμε για το αν ο Φίλιος θα γυρίσει στην έδρα ή όχι.
Και με αυτό δεν λέμε σε καμία περίπτωση να μη γίνει εξορθολογισμός στην Παιδεία και να επανεξεταστούν τα καθήκοντα των εκπαιδευτικών και τα προνόμια των συνδικαλιστών. Το αντίθετο. Ζητούμε την εκ βάθρων μεταρρύθμιση που η συζήτηση θα έχει να κάνει με το πώς βελτιώνεται το δημόσιο σχολείο και το επίπεδο των μαθητών. Έχουν την εντύπωση πως απευθύνονται σε βλάκες και θεωρούν τους εαυτούς τους ιδιαίτερα έξυπνους. Γιατί μία πορεία που μαζεύει χιλιάδες πολίτες δεν γίνεται να χρεώνεται στο ΑΚΕΛ, την ΠΕΟ και τη θύρα 9. Στο ΑΚΕΛ που μέχρι πριν από έξι μήνες φλέρταρε με τον αποκλεισμό του από τον δεύτερο γύρο.
Και από αυτή την κατάσταση δεν μένει εκτός ο ΔΗΣΥ που ενώ συγκυβερνά, που ενώ έχει την Προεδρία της Επιτροπής Παιδείας είναι εντελώς απών σε αυτή την πρωτοφανή κρίση. Και όχι, δεν πρόκειται να δώσουμε κανένα εύσημο στην κοροϊδία του Αβέρωφ Νεοφύτου να μας παρουσιάσει την πρόταση Αναστασιάδη –που απέρριψαν οι εκπαιδευτικοί– ως κίνηση ματ για εκτόνωση της κρίσης, λέγοντάς μας μάλιστα πως το Προεδρικό το σκέφτεται θετικά! Ούτε πρόκειται να μας πείσει κατόπιν εορτής και της μαζικής πορείας για τον σεβασμό του στα δημόσια σχολεία και στους εκπαιδευτικούς. Δεν είμαστε αφελείς και αναμένουμε μία έντιμη πολιτική τοποθέτηση και κυρίως μία απολογία. Για το μπάχαλο που επικρατεί σε όλους ανεξαρτήτως τους τομείς εδώ και έξι μήνες. Αρχίζοντας σιγά-σιγά από κάποιες παραιτήσεις που θα καταδείξουν πως έλαβαν όντως το μήνυμα. Διαφορετικά η πορεία της Τρίτης ήταν μόνο η αρχή της κρίσης και όχι η κορύφωση.
