ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Το ανέκδοτο της μεταρρύθμισης

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Ήταν τον περασμένο Μάη, με τον πόλεμο να μαίνεται σε υγεία και παιδεία, όταν ο Νίκος Αναστασιάδης, οργισμένος για τις προεκτάσεις που ελάμβανε το ζήτημα, θέλησε να βάλει τελεία: «Δεν θα επιτρέψω να μετατραπεί το κράτος σε συνδικαλιστικό φέουδο. Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι υπάρχει Σύνταγμα, υπάρχουν Νόμοι και πρέπει να τους σεβόμαστε. Δεν διανοούμαι να ακούω ότι αίρουν την εμπιστοσύνη συνδικαλιστικές οργανώσεις, σε αξιωματούχους του κράτους που δεν τους διορίζουν. […] Κάνω πολλή υπομονή, αλλά κάποτε η υπομονή εξαντλείται» έλεγε χαρακτηριστικά.

Αυτή ακριβώς η τοποθέτηση, δύο μήνες μετά την ανάληψη της δεύτερης θητείας του, γέμισε ελπίδα μερίδα των πολιτών πως ο Νίκος Αναστασιάδης ήταν έτοιμος για βαθιές τομές, ρήξη με το κατεστημένο και εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που θα μεταμόρφωναν το συντηρητικό κράτος του ’60 σε σύγχρονο κράτος. Οι όποιες αλλαγές, όμως, ήταν μάλλον στο πλαίσιο ενός εξορθολογιστικού προγράμματος, παρά μέρος ενός οργανωμένου οράματος για τη νέα Κύπρο. Και αυτό γιατί ενάμιση χρόνο προηγουμένως η κυβέρνηση ανέθεσε σε μεγάλο ελεγκτικό οίκο να εκπονήσει μελέτη αποκλειστικά για εξορθολογισμό της εκπαίδευσης, η οποία πρότεινε, μεταξύ άλλων, αύξηση των ωρών εργασίας για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Προτάσεις, που η κυβέρνηση βεβαίως φύλαξε στο συρτάρι ενόψει του προεκλογικού, καθώς κανείς δεν ήθελε να ταράξει τότε τους χιλιάδες Συναγερμικούς εκπαιδευτικούς.

Μόνο όταν ανέλαβε ο Κώστας Χαμπιαούρης, το Υπουργείο Οικονομικών έστειλε σαφείς οδηγίες προς τον νέο υπουργό για το πώς να εξορθολογήσει την παιδεία μέσω των ωρών διδασκαλίας και υπογράμμιζε πως η υφιστάμενη κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί με το ίδιος καθεστώς διδασκαλίας. Ανέλαβε, λοιπόν, ο κ. Χαμπιαούρης την καυτή πατάτα του λεγόμενου εξορθολογισμού. Ήταν όμως έτοιμος για μία τέτοια τομή; Ένας συγκρουσιακός, όπως λέγεται επιθεωρητής, βαθύ κράτος του εκπαιδευτικού συστήματος που φώναζαν όλοι πως ήθελαν να αλλάξουν εκ βάθρων. Ένα πρόσωπο που αποτελούσε κύρια επιλογή της Εκκλησίας, καθότι αγαπημένο παιδί του Μητροπολίτη Πάφου στα ηνία μιας κατά τα άλλα «σύγχρονης» εκπαίδευσης.

Ασφαλώς, λοιπόν, και δεν ήταν το κατάλληλο άτομο. Η ανεπάρκειά του φάνηκε άλλωστε από πολύ νωρίς, όταν αποφάσισε να επισκεφθεί τα γραφεία του ΕΛΑΜ και να διατυμπανίσει τις κοινές αρχές και αξίες που είχε μαζί του. Φάνηκε και όταν θέλοντας να κερδίσει τη συμπάθεια των ΜΜΕ, έδειξε μάλλον υπερβάλλοντα ζήλο έναντι των πάλαι ποτέ συναδέλφων του. Άλλοτε διαρρέοντας δημοσιεύματα για τον «προβληματικό δάσκαλο» που επιτηρούσε τον δεκάχρονο μαθητή που έχασε τη ζωή του στο Αλεθρικό, και άλλοτε κάνοντας βαρύγδουπες παραδοχές περί προβληματικών καθηγητών στα σχολεία. Κατηγορίες που δεν κατάφερε ποτέ να επιβεβαιώσει, πλήττοντας την ήδη τρωθείσα αξιοπιστία του.

Μπροστά σε όλα αυτά, που ουδεμία σχέση είχαν με ένα καλύτερο σχολείο ο Πρόεδρος δεν αντέδρασε. Δεν μίλησε για το όραμά του γύρω από την βελτίωση της παιδείας. Μάλλον σιγόνταρε την υπόσκαψη των εκπαιδευτικών. Και επειδή οι εκπαιδευτικοί φαίνεται πως διαχειρίστηκαν πολύ καλύτερα την κατάσταση απ’ ό,τι η κυβέρνησή του, που αντί να προβάλει την ουσία της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης προσέβαλε εκπαιδευτικούς, φαίνεται πως σήμερα κατάφεραν όχι μόνο να οδηγήσουν την κυβέρνηση και τον ίδιο σε πλήρη εξευτελισμό αναδίπλωσης. Καταλαβαίνετε, και την κοροϊδία και τον θεατρινισμό, αν λάβουμε υπόψη όλο αυτό το μπάχαλο του τελευταίου τριμήνου. Και δεν φταίει αποκλειστικά ο Πρόεδρος. Οφείλουμε όσοι πιστέψαμε στα περί μεταρρυθμίσεων να κάνουμε τώρα και τη δική μας αυτοκριτική. Γιατί η απουσία οποιασδήποτε πρόθεσης για μεταρρύθμιση φάνηκε από πολύ νωρίς.

Και δεν είναι μόνο η απουσία πρόθεσης είναι και η ανικανότητα. Γιατί το παράδειγμα της παιδείας θα μείνει να θυμίζει στην κυβέρνηση και στα εμπλεκόμενα μέρη πως είναι ανήμπορη για την όποια αλλαγή. Φοβούμενη το πολιτικό κόστος και χάνοντας τη μεγάλη εικόνα. Γιατί αν με την Παιδεία έκαναν τόσο πρόχειρους χειρισμούς και επέδειξαν τόση ασυνέπεια πολύ φοβόμαστε να προβλέψουμε το τι θα γίνει με το ΓεΣΥ. Θα αλλάξουν μήπως τη δημόσια υπηρεσία και το βαθύ κράτος του Χατζηπέτρου; Ή μήπως θα επιδείξουν τόλμη στο να λύσουν το Κυπριακό;

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση

X