Του Παύλου Ξανθούλη
Ένα νέο προσχηματικού τύπου επιχείρημα έχει εισαγάγει η βρετανική διπλωματία, προκειμένου να γίνει αποδεκτή η εκ του σύνεγγυς διαπραγμάτευση, που εκτός πλαισίου, επιχειρεί στο Κυπριακό, ενόψει πενταμερούς. Το νέο επιχείρημα τιτλοφορείται «παγκόσμια δύναμη» (global power) και σύμφωνα με όσα είπε πίσω από κλειστές πόρτες ο Βρετανός ΥΠΕΞ Ντόμινικ Ράαμπ, η εμπλοκή του Λονδίνου στο Κυπριακό αποδίδεται στην υλοποίηση αυτού ακριβώς του στόχου. Δηλαδή, το Ηνωμένο Βασίλειο υποστηρίζει ότι εάν και με δική του εμπλοκή εξασφαλιστεί η επίλυση του Κυπριακού, τότε θα μπουν σημαντικά λιθαράκια στη βρετανική προσπάθεια να καταστεί «παγκόσμια δύναμη».
Το πρόβλημα βέβαια δεν είναι η ευγενής φιλοδοξία του Λονδίνου να γίνει «παγκόσμια δύναμη», αλλά η αγενής υποτίμηση της νοημοσύνης μας, δεδομένου ότι η υλοποίηση του εν λόγω βρετανικού στόχου περνά μέσα από τις συνομοσπονδιακού περιεχομένου ιδέες που έχει σερβίρει το Φόρεϊν Όφις για δύο κυρίαρχες οντότητες, δύο αντιπροέδρους και έναν διακοσμητικό (ceremonial) πρόεδρο, στην Κύπρο.
Άρα, η επιχειρηματολογία περί «παγκόσμιας δύναμης» αποτελεί ουσιαστικά ένα πρόσχημα του Φόρεϊν Όφις, για να αιτιολογήσει την εμπλοκή του στις συζητήσεις για λύση του Κυπριακού. Εμπλοκή, η οποία, όπως, πληροφορείται η «Κ», συνεχίζει «όλως τυχαίως» να εστιάζεται σε ένα συνομοσπονδιακό μοντέλο λύσης του Κυπριακού και όπως επίσης πληροφορούμαστε, συνοδεύεται τις τελευταίες εβδομάδες και από διαβήματα των Βρετανών που εκφράζουν δυσφορία για τις διαρροές στον κυπριακό Τύπο και την κριτική που εισπράττουν. Αντί, λοιπόν, το Φόρεϊν Όφις να μαζευτεί και να μαζέψει και το συνομοσπονδιακό μοντέλο που πλασάρει, ζητάει και τα ρέστα διατυπώνοντας παράπονα, ενώ παράλληλα κινδυνολογεί για συνέπειες στην περιοχή, εάν δεν δρομολογηθεί η λύση που επιθυμεί…
Δηλαδή τι πρέπει κάνουμε; Να ζητήσουμε από τον κ. Ντόμινικ Ράαμπ, και τον υπεύθυνο διαβημάτων, Ύπατο Αρμοστή κ. Στίβεν Λίλι, συγγνώμη για την κριτική και να ευθυγραμμιστούμε με τις ιδέες τους για συνομοσπονδιακή λύση; Αν το μοντέλο αυτό τους αρέσει τόσο πολύ, γιατί δεν το προτείνουν στην πρωθυπουργό της Σκωτίας Νίκολα Στέρτζον που ως γνωστόν ζητάει δημοψήφισμα για ανεξαρτητοποίηση από το Ηνωμένο Βασίλειο; Και να δούμε αν μπορεί να εφαρμοστεί. Αντί, λοιπόν, για δύο χωριστά κράτη στη δική τους χώρα, να γίνει ένα άλλο μόρφωμα, στη βάση των ίδιων των βρετανικών ιδεών. Άλλωστε, μια χαρά αντιπρόεδρος της κυριαρχικής οντότητας της Βρετανίας θα είναι ο Μπόρις Τζόνσον και εξίσου μια χαρά αντιπρόεδρος της κυριαρχικής οντότητας της Σκωτίας θα ήταν και η Νίκολα Στέρτζον. Ας ψάξουν μόνο έναν διακοσμητικό πρόεδρο, ceremonial, τον οποίο δεν έχω αμφιβολία ότι οι Βρετανοί θα μπορούσαν να τον βρουν στη χώρα τους. Εδώ στη δική μας θέλουν να κάνουν κουμάντο, στη δική τους δεν θα τα καταφέρουν; Ή μήπως εκεί δυσκολεύονται;
Ίσως τελικά είναι καιρός η Βρετανία να αντιληφθεί ότι απαιτείται «ευελιξία» στο ζήτημα της Σκωτίας. Ανάλογη «ευελιξία» με αυτήν που το Λονδίνο ζητάει από τη Λευκωσία να επιδείξει στο Κυπριακό, προκειμένου όπως λέει, να παράσχει «διευκολύνσεις» στον Τουρκοκύπριο ηγέτη Ερσίν Τατάρ, ο οποίος είναι τοις πάσι γνωστόν ότι προτάσσει λύση δύο κρατών και φλερτάρει ουσιαστικά με συνομοσπονδία, κατά παραγγελία της Άγκυρας…
Σε τελική ανάλυση, κάποιος θα πρέπει να εξηγήσει στη Βρετανία, ότι είναι πιο εύκολο και κυρίως πιο αξιοπρεπές να καταστεί η ίδια «πειραματόζωο» των δικών της ιδεών, επιλογών και εισηγήσεων, προκειμένου να αναγορευθεί σε «παγκόσμια δύναμη». Και να σταματήσει να ζητάει από τους Ελληνοκυπρίους να καταστούν οι ίδιοι πειραματόζωα των ιδεών της, προσυπογράφοντας ένα πλαίσιο λύσης που εξυπηρετεί αποκλειστικά τους τουρκικούς σχεδιασμούς. Αν και θα ήθελα να πω το κλασικό και επίκαιρο «τελεία και παύλα», δεν μπορώ. Κάποιοι μου λένε ότι θα έχουμε και συνέχεια με τις ιδέες των Βρετανών…
Σημ: Πριν από μερικές εβδομάδες, ο πρόεδρος Αναστασιάδης υπενθύμισε στον Ντόμινικ Ράαμπ τις δηλώσεις της Νίκολα Στρέτζον για δημοψήφισμα και ανεξαρτητοποίηση της Σκωτίας, προκαλώντας αμήχανα γέλια, κατά τη συνάντηση με τον ΥΠΕΞ της Βρετανίας. Όπως εξάλλου πληροφορούμαι, η Βρετανία έχει εισπράξει το τελευταίο διάστημα σαφέστατες υποδείξεις για τις ενδεχόμενες επιπλοκές στο ζήτημα των βρετανικών βάσεων, εάν η χώρα συνεχίσει να ράβει τη λύση του Κυπριακού στα μέτρα της Άγκυρας και του ψευδοκράτους.
