Του Σταύρου Χριστοδούλου
Καθώς μπήκαμε στην τελική ευθεία, με λιγότερο από δύο μήνες να μας χωρίζουν από τις βουλευτικές εκλογές, υπάρχει συνεχής ροή δημοσκοπήσεων. Τις οποίες αναλύουμε με περισσή προθυμία, πλην όμως συμπεριφερόμαστε σαν να μη βλέπουμε ότι υπάρχει ένας ελέφαντας στο δωμάτιο. Γιατί όσο ενδιαφέρουσα και αν είναι η κυβερνητική φθορά στα ποσοστά του ΔΗΣΥ ή η αδυναμία του ΑΚΕΛ να την κεφαλαιοποιήσει, όσο αξιοπρόσεκτη και αν είναι η άνοδος των Οικολόγων ή οι νέοι συσχετισμοί δυνάμεων στον χώρο του Κέντρου, ο ελέφαντας στέκεται μπροστά μας και προκαλεί την πολιτική μας νοημοσύνη. Αναφέρομαι βεβαίως στην άνοδο του ακροδεξιού ΕΛΑΜ, η οποία επιβεβαιώνεται με συνέπεια σε όλες τις πρόσφατες δημοσκοπήσεις.
Προτού βιαστούν κάποιοι να ξεπλύνουν αυτή την ντροπή, επικαλούμενοι τη λαϊκή οργή και την ψήφο διαμαρτυρίας, καλό θα ήταν να φρεσκάρουμε την επιλεκτική μας μνήμη για ποιους ακριβώς μιλάμε. Το ΕΛΑΜ δεν είναι παρά το κυπριακό παράρτημα της εγκληματικής οργάνωσης Χρυσή Αυγή. Ο μόνος λόγος που δεν ονομάστηκαν Χρυσή Αυγή Κύπρου είναι γιατί δεν τους ενέκρινε το υπουργείο Εσωτερικών. Οι αδελφικοί δεσμοί αίματος επιβεβαιώνονται όχι μόνο από τη σχέση του Χρίστου Χρίστου με τον καταδικασθέντα Μιχαλολιάκο (υπήρξε πρωτοπαλίκαρο στη φρουρά του) αλλά και από ομολογία του Ηλία Κασιδιάρη. Έχει σημασία να τα θυμόμαστε αυτά, λοιπόν, ειδικά τώρα που το νεοναζιστικό μόρφωμα των Αθηνών κατέληξε στη φυλακή. Μιλάμε για εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου: δολοφονία του Παύλου Φύσσα, επίθεση στους Αιγύπτιους ψαράδες, εμπρησμός, βιαιοπραγίες, ρητορική μίσους, ρατσισμός, ομοφοβία – ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που ξεχειλίζει τοξικότητα. Αυτή είναι η Χρυσή Αυγή. Και προτού βιαστούν οι πρόθυμοι ηλίθιοι να δικαιολογήσουν τους Κύπριους Χρυσαυγίτες ότι δεν είχαν καμία σχέση με τα πιο πάνω εγκλήματα, ας απαντήσουν πρώτα στο απλό ερώτημα: γιατί δεν μίλησαν, γιατί δεν καταδίκασαν, γιατί λούφαξαν μετά την καταδίκη του Μιχαλολιάκου και της συμμορίας του;
Έχω την πεποίθηση ότι τίποτε δεν πρόκειται δυστυχώς να φρενάρει τη φόρα του ΕΛΑΜ προς την κάλπη. Το πολιτικό σύστημα έσπειρε ανέμους και θα θερίσει θύελλες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη ημέρα που μπήκαν οι ΕΛΑΜίτες στη Βουλή και κάποιοι τους υποδέχτηκαν με χειραψίες. Για λόγους πολιτικής αβρότητας τάχαμου! Κάτι που δεν έγινε ποτέ στο ελληνικό κοινοβούλιο, αφού εκεί όλα τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου κράτησαν αποστάσεις. Εδώ όχι μόνο τους κατέστησαν συνομιλητές τους, αλλά φτάσαμε στο θλιβερό σημείο ο Συλλούρης να παραθέτει δείπνο στους φασίστες και η Θεοχάρους να κάνει την ανεκδιήγητη δήλωση «ο φασισμός δεν είναι ψώρα για να κολλήσεις». Ναι, δεν είναι ψώρα. Είναι κάτι χειρότερο: κατά συρροή έγκλημα με βούλα δικαστηρίου.
Συνεπής με το παρελθόν της η Αλληλεγγύη φιλοξενεί στο ψηφοδέλτιό της το αποπαίδι της Χρυσής Αυγής, εκπρόσωπο του κινήματος ΕΛΑΣΥΝ Μιχάλη Χριστοδούλου. Αυτό, σύμφωνα με δήλωση του επίσης εγκληματία Γιάννη Λαγού, ο οποίος με την ιδιότητα του ευρωβουλευτή ανακοίνωσε την «ικανοποίηση και χαρά» του για τη συνεργασία «με τον κομματικό συνασπισμό της Ελένης Θεοχάρους στις προσεχείς βουλευτικές εκλογές στην Μεγαλόνησο». Δεν ξέρω πάντως τι είναι χειρότερο: οι κομπασμοί του Λαγού για τη συνεργασία με την Αλληλεγγύη και την εκλογική σύμπραξη των δύο «πατριωτικών κομμάτων» ή η «μεταγραφή» του Ανδρέα Θεμιστοκλέους στο ψηφοδέλτιο του ΕΛΑΜ της Λεμεσού; «Ο ΔΗΣΥ έπαψε να είναι το κόμμα της εθνικοφροσύνης και μετατράπηκε σε υπηρέτη του άρρωστου κράτους της Λευκωσίας», δήλωσε ο πρώην βουλευτής του Συναγερμού, επιβεβαιώνοντας όσους προειδοποιούσαν πως όταν ένα κόμμα χαϊδεύει την ακροδεξιά είναι μεγάλες οι πιθανότητες αυτή να του δαγκώσει το χέρι.
Με τούτα και μ’ εκείνα φτάσαμε ώς εδώ. Με το ΕΛΑΜ να επελαύνει δημοσκοπικά και τις ρεπλίκες του, ως άνθη του κακού, ν’ αναζητούν έδαφος για να ανθίσουν. Γεγονός που μας αναγκάζει να δούμε τη νέα πολιτική πραγματικότητα κατάματα: στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές κρίνονται πολλά. Κυρίως, η αξιοπιστία των κομμάτων. Πάνω από όλα όμως, θα κριθούν τα δημοκρατικά μας ανακλαστικά. Γιατί στη δημοκρατία η κάθε ψήφος μετρά και η ευθύνη για το πολιτικό αποτέλεσμα θα είναι καθαρά ατομική.
