Του Σταύρου Χριστοδούλου
«Πριν από 8,5 χρόνια δεν ήξερα την επόμενη κίνησή μου. Η μαμά μου πουλούσε πράγματα στους δρόμους. Τώρα είμαι στην κορυφή, είμαι ευλογημένος. Ακόμα κι αν δεν καταφέρω να φτάσω ποτέ ξανά εδώ, είμαι καλά με όσα έχω πετύχει. Ελπίζω αυτό να δώσει ελπίδα σε όλους, να τους επιτρέψει να πιστέψουν στα όνειρά τους». Αυτό το απόσπασμα από τη συνέντευξη του Γιάννη Αντετοκούνμπο, μετά τον θρίαμβο στον τελικό του NBA, θα ήθελα πολύ να το διαβάσουν οι δάσκαλοι στα παιδιά, όταν με το καλό ανοίξουν τα σχολεία. Και με την ευκαιρία, να τους αφηγηθούν την ιστορία του Greek Freak, ο οποίος κοιτάζει πλέον τον κόσμο από το υψηλότερο βάθρο της παγκόσμιας καλαθόσφαιρας. Μόνο έτσι τα παιδιά θα κατανοήσουν έννοιες, όπως ήθος και πατρίδα. Μόνο αν μάθουν τον δύσκολο δρόμο που διάνυσε αυτός ο σπουδαίος Έλληνας θα αντιληφθούν τι σημαίνει φανατισμός, μισαλλοδοξία και ωμός ρατσισμός.
Ο Γιάννης είναι παιδί μεταναστών που γεννήθηκε στην Αθήνα το 1994. Τρία χρόνια πριν, οι γονείς του μετανάστευσαν από τη Νιγηρία στην Ελλάδα, σε ένα υπόγειο στα Σεπόλια. Μια οικογένεια με τέσσερα παιδιά, «παράνομοι», δίχως στον ήλιο μοίρα. Η μάνα άπλωνε σε ένα πάγκο την πραμάτεια της, πασχίζοντας να εξασφαλίσει τα στοιχειώδη. Τα παιδιά, σχολείο και βιοπάλη. Ο Γιάννης πούλαγε CDs στους δρόμους και τις υπαίθριες αγορές. Αν και γεννημένος στην Αθήνα έβγαλε το γυμνάσιο ως αλλοδαπός, ένα ακόμα θύμα ρατσισμού από τους υπερπατριώτες που ολοφύρονται για την καθαρότητα της φυλής. Δεν μιλάω μόνο για τους φασίστες της Χρυσής Αυγής. Αυτοί κατέληξαν επιτέλους εκεί όπου ανήκουν, στη φυλακή, ως εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου. Οι χειρότεροι δυστυχώς είναι οι υπεράνω πάσης υποψίας νοικοκυραίοι που κρύβονται πίσω από τις λέξεις, αναπαράγοντας το χυδαίο τρίπτυχο «ξενοφοβία - μικροαστισμός - φτηνός πατριωτισμός».
Αναρωτιέμαι, για παράδειγμα, τι θα έλεγε ο νέος κυβερνητικός εκπρόσωπος, ο άλλοτε λαλίστατος στα κοινωνικά δίκτυα Μάριος Πελεκάνος, αν η τύχη τα έφερνε έτσι και βρισκόταν απέναντι στον Γιάννη Αντετοκούνμπο. Σκέφτομαι, πώς θα αισθανόταν αλήθεια για εκείνες τις όχι και τόσο μακρινές αναρτήσεις για τους μετανάστες («κλειστά κέντρα και απελάσεις»). Άνθρωποι όπως τον Πελεκάνο, νέοι ηλικιακά, αλλά με γερασμένα μυαλά, κλείνουν τον δρόμο σε ανθρώπους όπως τα αδέλφια Αντετοκούνμπο. Σε αυτό πρέπει να αντισταθούμε. Γιατί έχουμε υποχρέωση να διαδώσουμε το μήνυμα που έστειλε ο Γιάννης σε όσους παλεύουν να ξεπεράσουν τα εμπόδια που προκαλεί η διαφορετικότητα: «Αυτή η επιτυχία πρέπει να κάνει τους πάντες να πιστέψουν στα όνειρά τους». Να αντισταθούμε κυρίως στον καμουφλαρισμένο ρατσισμό των μικροαστών, που ονειρεύονται ένα κόσμο λευκών, ορθόδοξων, υπερήφανων Ελλήνων.
Αναφέρθηκα στον Μάριο Πελεκάνο, γιατί δυστυχώς είναι ένα από τα προβεβλημένα πρόσωπα της δημόσιας σφαίρας που καλλιεργούν τα φοβικά σύνδρομα για τους μετανάστες. Πολλές αναρτήσεις του το επιβεβαιώνουν κι ας δήλωσε ο ίδιος με περίσσια αυτοπεποίθηση στη συνέντευξή του στον «Πολίτη»: «Κάποιοι με κρίνουν από μεμονωμένες αναρτήσεις μου στο διαδίκτυο, ένα μέσο που από τη φύση του ευνοεί τη συρρικνωμένη υπερβολή και δεν προσφέρεται για ολοκληρωμένες θεωρήσεις». Ομολογώ πως αδυνατώ να καταλάβω τι σημαίνει «συρρικνωμένη υπερβολή», αν και θεωρώ ότι τα ελληνικά μου είναι καλούτσικα. Αλλά δεν θα επιμείνω περισσότερο για τον νεαρό κυβερνητικό εκπρόσωπο, καθώς το θέμα τον υπερβαίνει. Ο Πελεκάνος είναι απλώς ένα σύμπτωμα της εποχής. Το πρόβλημα είναι όλοι αυτοί, εκεί έξω, οι οποίοι μολύνουν με την τοξικότητά τους τα όνειρα ανθρώπων που η ανάγκη τους οδήγησε σε αναζήτηση νέας πατρίδας. Κάποιοι απ’ αυτούς, ενίοτε κυκλοφορούν και με τον σταυρό στο χέρι. Δεν πρόκειται για σχήμα λόγου. Τους είδαμε και στην πρόσφατη επίθεση του όχλου στο Sigma, ένα απεχθές κράμα εθνικισμού, θρησκοληψίας και βαρβαρότητας. Τραμπούκοι που κραδαίνουν τα εθνικά σύμβολα σαν χατζάρες.
Το άστρο του Γιάννη Αντετοκούνμπο έλαμψε απέναντι σε όλη αυτή τη μιζέρια. Αυτό το σθένος πρέπει να τιμήσουμε και αυτόν τον Έλληνα πρέπει να θαυμάσουμε ως πρότυπο. Δίπλα του οι Ελληνάρες με τα θυμιατά, τις γαλανόλευκες και τον μαρμαρωμένο Βασιλιά μοιάζουν θλιβεροί νάνοι.
