Μοντάζ: Σάββας Κωνσταντίνου
Στην Ουκρανία, τη χώρα που κουβαλά την κληρονομιά του Τσερνόμπιλ, υπάρχουν 15 πυρηνικοί αντιδραστήρες που βρίσκονται σε τέσσερα διαφορετικά εργοστάσια τα οποία καλύπτουν περίπου το 50% των ενεργειακών αναγκών. Έξι από τους πυρηνικούς αντιδραστήρες βρίσκονται στην πόλη Ζαπορίζια, που είναι χτισμένη στις όχθες του ποταμού Δνείπερου.
Το πυρηνικό εργοστάσιο της Ζαπορίζια, το μεγαλύτερο στην Ευρώπη και ένατο στον κόσμο, απέχει περίπου 200 χιλιόμετρα από την αμφισβητούμενη περιοχή του Ντονμπάς, βρίσκεται 550 χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Κιέβου και κατασκευάστηκε μεταξύ 1984-1995.
Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ατομικής Ενέργειας των ΗΠΑ, οι έξι αντιδραστήρες του παράγουν συνολικά 6.000 μεγαβάτ ηλεκτρικής ενέργειας, αρκετή ενέργεια για περίπου 4.000.000 σπίτια. Κάθε αντιδραστήρας είναι γεμάτος με καύσιμα υψηλής ραδιενέργειας.
Ορισμένοι αναλυτές εκτιμούν ότι το εργοστάσιο της Ζαπορίζια είναι διαφορετικού και ασφαλέστερου τύπου από το Τσερνόμπιλ, το οποίο ήταν ο τόπος της χειρότερης πυρηνικής καταστροφής στον κόσμο, το 1986 και το οποίο παρήγαγε, με τους τέσσερις αντιδραστήρες του, 3800 μεγαβάτ.
Αναφέρουν ότι ο πυρηνικός σταθμός της Ζαπορίζια διαθέτει αντιδραστήρες PWR (αντιδραστήρας νερού υπό πίεση), οι οποίοι είναι «πολύ πιο ασφαλείς» από εκείνους στο Τσερνόμπιλ και δεν φαίνεται να έχουν υποστεί ακόμη ζημιές. Οι αντιδραστήρες έχουν μεγάλους μηχανισμούς περιορισμού από σκυρόδεμα και ενσωματωμένα συστήματα πυροπροστασίας. «Οι πιθανότητες έκρηξης, πυρηνικής κατάρρευσης ή απελευθέρωσης ραδιενέργειας είναι μικρές».
Την ίδια στιγμή, όπως αναφέρει ο διπλωματικός συντάκτης του Guardian, Juian Borger, αναλύοντας τη σημασία της επίθεσης στον πυρηνικό σταθμό της Ζαπορίζια, οι θάλαμοι περιορισμού ενός πυρηνικού αντιδραστήρα είναι κατασκευασμένοι για να αντέχουν σε έντονα χτυπήματα, ακόμη και βομβαρδισμούς, ενώ ο ίδιος ο αντιδραστήρας νερού υπό πίεση VVER έχει σχεδιαστεί για να κλείνει σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Ωστόσο, ειδικοί πυρηνικής ασφάλειας προειδοποιούν ότι οποιαδήποτε διακοπή της παροχής ρεύματος που επηρεάζει το σύστημα ψύξης θα μπορούσε να προκαλέσει μια αλυσίδα γεγονότων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε καταστροφή, όπως «πλήγμα» στις δεξαμενές αναλωμένου καυσίμου που δεν προστατεύονται τόσο καλά όσο οι αντιδραστήρες.
