ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Εκ πλάνης ελευθερούται…

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Είχα γράψει πριν από κάποια χρόνια για κάποια Μιμή, σε κάποιον συνοικισμό, που έμελλε να περάσει τα 44α Χριστούγεννά της στο ίδιο μικρό, ασφυκτικό διαμέρισμα που την έδωσε η Πολιτεία το 1975. ∆υστυχώς, τίποτε δεν έγινε ώστε η κα Μιμή να καταφέρει να επιστρέψει στα γεράνια που άφησε πίσω της, όταν έφυγε άρον-αρον από το διαμέρισμά της. Έγραψα και για τον κο Κυριάκο, που άφησε πίσω του τις συλλογές του και το βιβλιοπωλείο του πατέρα του με άρτι παραληφθέντα βιβλία, ακριβές εκδόσεις, στις κούτες τους. ∆υστυχώς, τίποτε δεν έγινε, όχι για να ανοίξει τις κούτες του, ούτε για να βρει τις συλλογές του, αλλά για να ξαναδεί τα ράφια του μαγαζιού, που με τόσο κόπο ο πατέρας του έστησε. Και πόσοι άλλοι υπάρχουν εκεί έξω ακόμα, που άφησαν τα χρόνια τους εκεί, εγκλωβισμένα στα συρματοπλέγματα…

Άνοιξε μέρος των Βαρωσίων και με δέος κοιτάς την επιγραφή «Λύκειον Ελληνίδων Αμμοχώστου» και «Ελληνικόν Γυμνάσιον» και μετά βλέπεις τις ταμπέλες «Giris» - «Entry» - «Σύνδεση» και «ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΩΡΑ ΕΝΑΡΞΗΣ» - «ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ» και βεβαιώνεσαι ότι ήλθε το τέλος. Το τέλος όχι της πόλης, αλλά της ελπίδας που έτρεφε η κα Μιμή, ο κ. Κυριάκος, η κα Μαρούλα, ο Κωστής ο παγωτάρης, ο ένας, η άλλη. Από το –ν εκείνο και τις κολώνες με τα ιονικά κιονόκρανα στο τσίγκινο ψεύτικο σήμα της κακιάς ώρας… από τον περιποιημένο ∆ημοτικό Κήπο Αμμοχώστου στα φρεσκοφυτεμένα λουλούδια, που όπως μού είπε η φίλη Τ/κ είναι αστείο, όλα να είναι διαλυμένα, και να φυτεύονται λουλούδια «δεν είναι λογικό». Αλλά, έτσι πάθαμε, εκεί που κάποτε στην πόλη ζούσε ο Γ. Φ. Πιερίδης που έφτιαξε ∆ημοτική Βιβλιοθήκη και ∆ημοτική Πινακοθήκη, που ζούσε ο Γ. Πολ. Γεωργίου που ονειρευόταν δον Κιχώτηδες, που ο Ν. Μαραγκός δώριζε βιβλιοθήκη στο Γυμνάσιον Αμμοχώστου, και πόσοι άλλοι, ξαφνικά έμελλε να την τρώνε τα ποντίκια και το πλιάτσικο, και όταν για μια στιγμή η πόλη ανάσανε από τα συρματοπλέγματα ήλθε ο αδηφάγος, βροτολοιγός Ταγίπ Ερντογάν, με το Ερσίν Τατάρ εξαπτέρυγο, να κάνει πικ νικ.

Να φάνε και να πιούνε, να εορτάσουν κανονικά το πλιάτσικο, όπως κάποτε έκαναν στις αλώσεις των πόλεων, αλλά τότε γινόταν αμέσως η λαφυραγωγία, φωτιά και τσεκούρι, και η ζωή ξαναχτιζόταν. Για την Αμμόχωστο αυτή η τύχη δεν υπήρξε. Αφηνόταν στη φθορά, και οι ελπίδες δεν έφευγαν, τις συντηρούσαν κάποιοι για κάποιους λόγους, ώσπου ήρθε ο καιρός του θερίζειν και αφού η πόλη ξεγυμνώθηκε, βιάστηκε κατά συρροή, δεν έμεινε συρτάρι που να μην ανοιχτεί, ερμάρι να μη σπάσει και πάλι αυτό δεν έφτανε, ώσπου η πόλη έγινε ολόκληρη κουφάρι άδειο, και σήμερα χρησιμοποιείται για να πιουν κρασί και να φάνε εδέσματα εκλεκτά αυτοίπου την κέρδισαν, γιατί εμείς θελήσαμε να τη χάσουμε. Εμείς, οι πολιτικοί μας, οι ιδεοληψίες μας, οι κούφιοι πατριωτισμοί. Και στο τέλος, μοιάζουν όλα σαν ένα πουκάμισο αδειανό, όχι ότι δεν άξιζε να σωθεί η πόλη, όχι, τουναντίον… όμως, άλλα κέλευαν οι θεοί, για άλλα πουκάμισα θελήσαμε να πολεμήσουμε ή καλύτερα για άλλα πουκάμισα προόριζαν τους εαυτούς τους κάποιοι, και ας κλαίει η κα Μιμή την ντουλάπα της, κι ας ήλθε στη Λευκωσία με μία βαλίτσα μάλλον αδειανή.

Η Αμμόχωστος, τα Βαρώσια, το Γυμνάσιον και το Λύκειον, όμως, γυαλί καρφί στο μάτι της τσίγκινης ελεεινής ταμπέλας θα μπαίνει.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Απόστολος Κουρουπάκης: Τελευταία Ενημέρωση

X