ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ποιο κατεστημένο;

Της Ελένης Ξένου

Της Ελένης Ξένου

twitter

Έλεγα να μην επανέλθω τόσο σύντομα αλλά φευ, ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ έχει βαλθεί να μας αποτρελάνει…Μιλώντας τις προάλλες στην Ελένη Βρεττού, δήλωσε πως ένας λόγος που υποστηρίζει τον κ. Χριστοδουλίδη είναι γιατί ο τελευταίος τα βάζει με το κατεστημένο. Και διερωτάται ο σκεπτόμενος πολίτης: Ακόμα κι αν ο κ. Χριστοδουλίδης έχει σκοπό να τα βάλει με το κατεστημένο και να ανατρέψει σαθρές νοοτροπίες, το ΔΗΚΟ γιατί και από πότε θεωρεί πως εξαιρείται αυτού του κατεστημένου; Πότε και πώς «περπάτησε» έξω από τα πλαίσια του κατεστημένου;

Ένα κόμμα του οποίου ο πρόεδρος εδώ και μήνες δηλώνει πως θα είναι κυβέρνηση ή συγκυβέρνηση στις επόμενες προεδρικές, πως δύναται να διαφοροποιείται από τη νοοτροπία του κατεστημένου; Να κυνηγά κανείς την εξουσία πάση θυσία, ενώ τα ποσοστά του, μετά από αλλεπάλληλες προσωπικές ήττες, φθίνουν συνεχώς δεν είναι σοβαρή ένδειξη κατεστημένου θράσους; Σε τι πιστεύει ο κ. Παπαδόπουλος ότι υπερέχει από άποψη ήθους στα μάτια της κοινωνίας που όντως είναι μπουχτισμένη από τις μεθόδους της κομματοκρατίας; Ο κόσμος είναι θυμωμένος, είπε ο κ. Παπαδόπουλος και γι’ αυτό ψάχνει να βρει κάτι διαφορετικό. Και στη δημιουργία του θυμού του κόσμου, προφανώς ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ θεωρεί ότι δεν έχει συμβάλει τα μάλα. Όταν π.χ. επέλεγε να εντείνει την τοξικότητα και δη σε περιόδους πανδημίας, φτάνοντας στο σημείο να καταψηφίσει τον προϋπολογισμό εις βάρος του δημοσίου συμφέροντος προκειμένου να εκβιάσει την κυβέρνηση προς ίδιον κομματικό συμφέρον, δεν του περνά από τον νου ότι στην κοινή γνώμη αυτό μεταφραζόταν ως λαϊκισμός και καπηλεία του θυμού της; Αυτοί οι μικροκομματικοί ελιγμοί στα ρουθούνια του κ. Παπαδόπουλου δεν φτάνουν ως δυσωδία του κατεστημένου; Κι αν επιλέγει τώρα να στηρίξει τον κ. Χριστοδουλίδη ως πολέμιο του κατεστημένου, χωρίς ο ίδιος ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ να αναγνωρίζει (έστω με ένα mea culpa) ότι το κόμμα του αποτελεί μέρος του κατεστημένου, τότε πόση επαφή μπορεί να έχει ο κ. Παπαδόπουλος με την πραγματικότητα;

Μήπως λοιπόν αντί να προσπαθεί να φέρει τον κ. Χριστοδουλίδη στα μέτρα του καλό θα ήταν να κάνει μια προσπάθεια να έρθει εκείνος στα μέτρα του κ. Χριστοδουλίδη και να κρατήσει επιτέλους χαμηλό προφίλ; Περιορίζοντας κυρίως τις δημόσιες του τοποθετήσεις περί κατεστημένου δεδομένου ότι όχι μόνο δεν πείθει τους σκεπτόμενους πολίτες, αλλά πιθανόν κάνει και ζημιά στον υποψήφιο που υποστηρίζει; Εφόσον με την επιλογή του κ. Χριστοδουλίδη, ευελπιστεί να ανταποκριθεί στις προσδοκίες της κοινωνίας, όπως λέει, τότε λογικά έχει αντιληφθεί ότι ο ίδιος δεν διαθέτει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που ψάχνει η κοινωνία σήμερα (τιμιότητα, ήθος, πολιτικό λόγο που να ενώνει και απουσία λαϊκισμού), αλλιώς θα έβαζε ο ίδιος υποψηφιότητα. Και άρα εφόσον έχει αντιληφθεί ότι δεν τα διαθέτει ή ότι δεν έπεισε ότι τα διαθέτει (που είναι ένα και το αυτό) τότε καλό είναι να μείνει στα μετόπισθεν. Διότι όσο μιλά τόσο δυσκολεύεται να κρύψει ποιος είναι και πως αυτό που είναι αντανακλά την υπεροψία του κατεστημένου. Και ιδού ένα τρανταχτό παράδειγμα που το άφησα ως καλύτερο για τον επίλογο: Μιλώντας με την κ. Βρεττού για το Κυπριακό και ενώ η δημοσιογράφος προσπαθούσε να τον ρωτήσει ποιες είναι οι θέσεις του σήμερα ο κ. Παπαδόπουλος, προτάσσοντας την αδιαλλαξία της Τουρκίας, έφτασε στο σημείο να πει στην κ. Βρεττού ότι «μάλλον δεν παρακολουθεί την επικαιρότητα τα τελευταία χρόνια». Όταν η δημοσιογράφος αντέδρασε αντί να της απολογηθεί, ενίσχυσε την προσβολή του επιμένοντας πως «ο τρόπος που εκείνη μιλά είναι λες και δεν παρακολουθεί τι λέει η τουρκική πλευρά». Είχε το θράσος να πει στην κ. Βρεττού, μία από τις πιο σοβαρές δημοσιογράφους, ότι δεν παρακολουθεί την πολιτική επικαιρότητα…

Τι άλλο χρειάζεται να προσθέσω για να αντιληφθεί κανείς ότι όσο περισσότερο μιλά ο κ. Παπαδόπουλος αυτό που πετυχαίνει είναι να μας υπενθυμίζει την αλαζονεία του κατεστημένου;

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Ελένης Ξένου

Ελένη Ξένου: Τελευταία Ενημέρωση