Της Μαρίνας Οικονομίδου
Ήταν το 2008 όταν ανήλθε ο Δημήτρης Χριστόφιας στην εξουσία και θεωρήθηκε από πολλούς ότι ήρθε το κατάλληλο μομέντουμ επίλυσης του Κυπριακού. Όχι μόνο λόγω των θέσεων που πρέσβευε ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας γύρω από το Κυπριακό, αλλά γιατί η δική του προεδρία συνδυαζόταν με την παρουσία του Μεχμέτ Αλί Ταλάτ στο πηδάλιο της τ/κ κοινότητας. Ένας ιδανικός συνδυασμός δύο αριστερών ηγετών που θα δουλέψουν πραγματικά για μία δίκαιη και λειτουργική λύση του κυπριακού προβλήματος.
Μάλιστα, το ΑΚΕΛ και ο Δημήτρης Χριστόφιας είχαν καλλιεργήσει προ πολλού το κλίμα πως ο κ. Ταλάτ δεν θυμίζει σε τίποτα την πολιτική που ασκείτο μέχρι τότε από την τ/κ πλευρά και πως η αριστερή του ταυτότητα θα βοηθούσε στην επίλυση του Κυπριακού με γνώμονα το συμφέρον των δύο κοινοτήτων, μακριά από την έντονη επιρροή της Άγκυρας.
Αυτή η εικόνα του προοδευτικού αριστερού και επαναπροσεγγιστή που ήθελε και επιδίωκε μία λύση δίκαιη και για τις δύο κοινότητες εντυπώθηκε στα μάτια μεγάλης μερίδας Ε/κ και έβλεπαν στο πρόσωπό του τον ιδανικό συνομιλητή.
Χρειάστηκε να περάσει λίγος καιρός για να αποτυπωθούν οι πρώτες διαφωνίες σε διάφορα ζητήματα, ακόμη και οι κρυφές επισκέψεις του στην Αμερική με την τότε υπουργό εξωτερικών Χίλαρι Κλίντον να τον υποδέχεται στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ και εν πολλοίς να τον αναβαθμίζει. Χρειάστηκε βέβαια να ακολουθήσει η προεκλογική του καμπάνια το 2010, με το σύνθημα «ο Ταλάτ με ενώνει με την Τουρκία» για να πειστούμε και εμείς πως όσο καλή διάθεση κι αν είχε ο κ. Ταλάτ για να λύσει το Κυπριακό, η επιρροή της Άγκυρας στην τ/κ πλευρά περιέπλεκε και εμπόδιζε πολλά πράγματα.
Λίγα χρόνια αργότερα, με τον Νίκο Αναστασιάδη στην προεδρία, αναβίωσαν οι ελπίδες μας για επίλυση του Κυπριακού όταν ανήλθε στην εξουσία ο Μουσταφά Ακιντζί. «Μετά την εκλογή Ακιντζί διανοίγονται ελπίδες επιτέλους αυτή η πατρίδα να επανενωθεί και να δημιουργηθεί ένα σύγχρονο κράτος στο οποίο θα υπάρχουν οι αρχές και οι αξίες της Ε.Ε.», δήλωσε ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης αμέσως μετά την ανάδειξη Ακιντζί και σημείωσε ότι δημιουργούνται οι προοπτικές για συνεργασία, ειρήνη και γαλήνη σε έναν τόπο όπου για πολλά χρόνια «ζούσαμε χωρίς προβλήματα».
«Ένα θέλω να πω» πρόσθεσε «ότι το χέρι μας είναι τεταμένο όχι όπως στο παρελθόν για να μας το κακοποιήσουν, αλλά για να το δεχθούν ως μια ένδειξη και ως μια πρόσκληση για συνεργασία. Θέλω να πιστεύω ότι θα υπάρξει ανταπόκριση για να υπάρξει ελπίδα, για να υπάρξει προοπτική, ασφάλεια και ευημερία», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Νίκος Αναστασιάδης το ίδιο διάστημα.
Άρχισαν τότε οι περίπατοι, οι κοινές ευχές για το νέο έτος, ενώ πέριξ του Προεδρικού διαβεβαίωναν και επιβεβαίωναν την καλή χημεία μεταξύ των δύο Λεμεσιανών ηγετών.
Χρειάστηκε η συνάντηση των δύο μερών στο Μον Πελερέν και στη Γενεύη για να διαφανεί πως η διαδικασία έχει σκαλώσει. Χρειάστηκε επίσης μία εγκύκλιος του ενωτικού δημοψηφίσματος για να τορπιλίσει το καλό κλίμα και ο Τ/κ ηγέτης να αρνείται πεισματικά να παρουσιαστεί στο τραπέζι των συνομιλιών, για να αντιληφθούμε για ακόμη μία φορά πως όσο καλή κι αν είναι η πρόθεση των Τ/κ ηγετών, να λύσουν το Κυπριακό, δυστυχώς δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τους ίδιους, αλλά σε ένα μεγάλο μέρος από την ίδια την Τουρκία.
Αναμφίβολα, τόσο ο Ταλάτ, όσο και ο Ακιντζί έδειξαν από την αρχή καλές προθέσεις. Δεν είναι τυχαίες οι συγκλίσεις Χριστόφια - Ταλάτ ούτε το γεγονός ότι ο Μουσταφά Ακιντζί είναι ο μοναδικός Τ/κ ηγέτης που τόλμησε να πει πως η εισβολή δεν ήταν ειρηνευτική επιχείρηση, να δηλώσει δημόσια ότι υποβαθμίζει τους εορτασμούς για το ’74 και να αναγνωρίσει το κακό που υπέστησαν οι Ε/κ.
Όλα αυτά δεν αναιρούνται από το σημερινό αδιέξοδο που παρατηρείται. Είναι όμως καλό αυτό το αδιέξοδο να αποτελέσει μάθημα για όλους εμάς που είτε αφελώς είτε από υπερβολικό ζήλο για επίλυση του Κυπριακού βασιστήκαμε αποκλειστικά στις καλές προθέσεις των δύο Τ/κ ηγετών και αγνοήσαμε επιμελώς το τι θέλει η Τουρκία.
Αυτό το πάθημα ίσως μας βοηθήσει να βλέπουμε τις συνομιλίες, με θετική διάθεση και ελπίδα, αλλά όχι τόση ώστε να αγνοούμε πραγματικότητες και να δημιουργούμε στο μυαλό μας είδωλα.
