ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η συνείδηση κρίνεται στην κρίση

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Δεν υπάρχει τίποτα πιο ελκυστικό για τον άνθρωπο απ’ την ελευθερία της συνείδησής του, λέει ο Ντοστογιέφσκι στους «Αδελφούς Καραμάζοφ», μα δεν υπάρχει και τίποτα πιο βασανιστικό. Η συνείδηση του καθενός μετριέται πάντα την ώρα της κρίσης. Η συνείδηση δεν συμβιβάζεται στην ισοπεδωτική εμπιστοσύνη εξαιτίας της όποιας κρίσης. Η συνείδησή μας θα κρίνει την επόμενη μέρα της κρίσης και τι κόσμο θα έχουμε. Όταν, λοιπόν, το περασμένο Πάσχα, οι αρχές έψαχναν τα πτώματα επτά αλλοδαπών γυναικών η κυπριακή κοινωνία δήλωνε αποτροπιασμένη. Όχι μόνο εξαιτίας της βιαιότητας των εγκλημάτων, αλλά και για την ασύγγνωστη αμέλεια των αστυνομικών αρχών. Αμέλεια, γιατί, ενώ είχαν ενημερωθεί για την εξαφάνισή τους από εργοδότες και φίλους, οι αρμόδιοι αμέλησαν να κάνουν το προφανές: Να εκτελέσουν το καθήκον τους.

Τότε, όταν επιχειρούσαμε να θέσουμε το ζήτημα του ρατσισμού και της εγκληματικής αμέλειας των αστυνομικών αρχών, μας έλεγαν πως δεν είναι η ώρα για κριτική, καθώς αυτή μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την υπόθεση. Μας έλεγαν πως το πόρισμα για την υπόθεση «Μεταξά» ετοιμάζεται και οι αρμόδιοι θα τιμωρηθούν καταλλήλως. Τα πτώματα εντοπίστηκαν μετά από 60 μέρες αλλά το πόρισμα για τις αστυνομικές ευθύνες ακόμα να δημοσιοποιηθεί. Ξέρουμε ότι σήμερα ο Ιωνάς Νικολάου προαλείφεται για γενικός εισαγγελέας και πως ο τότε εκπρόσωπος Τύπου της Αστυνομίας, ο οποίος μας έλεγε ψέματα από αέρος για την κατάσταση, αναλαμβάνει πλέον διευθυντική θέση στην Αστυνομία.

Έκλεισε συνεπώς συνοπτικά το θέμα, γιατί εμείς το αφήσαμε. Χωρίς παραδειγματική τιμωρία με τις θεσμικές αδυναμίες να παραμένουν κάτω από το χαλί. Ένα χρόνο μετά, μεσούσης αυτής της πρωτόγνωρης κρίσης, μία γνωστή αλυσίδα αρτοποιείων εμφανίζεται να εργοδοτεί 12 αλλοδαπούς που μένουν όλοι μαζί. Αποτέλεσμα των άθλιων –προφανώς– συνθηκών διαβίωσής τους, ήταν και να κολλήσει ο ένας τον άλλον τον ιό. Αν θίγαμε όμως ένα τέτοιο ζήτημα στην κα Αιμιλιανίδου, θα μας απαντούσαν ότι είμαστε εκτός τόπου και χρόνου. Θα μας χαρακτήριζαν μηδενιστές. Γιατί όσο μαίνεται μία τέτοια κρίση απαιτείται ενότητα και οποιαδήποτε κριτική μόνο ως «κτύπημα κάτω από τη μέση» μπορεί να εκληφθεί.

Και κλείνουμε το στόμα στο θέμα των εργασιακών δικαιωμάτων, όπως δεν θίγουμε ούτε τα όσα κακώς τεκταίνονται στην υγεία. Πήραμε μία γεύση όταν κυκλοφόρησε το περιβόητο βίντεο, με τον υπουργό Υγείας να λέει ανεπίσημα σε δημοσιογράφους πως ο κορωνοϊός δεν είναι τίποτα άλλο από μία γρίπη. Μόλις όμως κάποιοι διερωτήθηκαν αν υποτιμήθηκε ο κίνδυνος και αν γι’ αυτό ακριβώς τον λόγο κλείνει το ένα νοσοκομείο μετά το άλλο, οι επαγγελματίες υγείας νοσούν, και κυκλοφορούν χωρίς τον κατάλληλο εξοπλισμό, τους χαρακτήρισαν «Εφιάλτες» που τα έβαλαν με τον «μαχητή της πρώτης γραμμής» Κωνσταντίνο Ιωάννου. Ένας «μαχητής» που δικαιούται όμως με ευκολία να διχάζει τους επαγγελματίες υγείας σε καλούς και κακούς, αλλά όχι να ελέγχεται για το τι λέει στο παρασκήνιο. Δυσφορία, υπερβολές και υπερευαισθησίες χαρακτηρίστηκαν και οι αντιδράσεις όσων δυσφόρησαν με το αυταρχικό ύφος των κυβερνώντων απέναντι στα μέτρα. Όλα αυτά είναι πολυτέλειες εν καιρώ πολέμου και αυτοβούλως τα περιορίσαμε. Πολυτέλεια είναι προφανώς και η πολυφωνία των ΜΜΕ. Όσα Μέσα βρίσκονται σε δυσκολία πρέπει να γίνουν επαίτες του κράτους, να «κλίνουν ευλαβικά το γόνυ» στην κυβέρνηση και μέσω εντύπου να διαβεβαιώνουν ότι θα σταθούν δίπλα στο κράτος.

Δίπλα στο κράτος θα σταθούμε ΜΜΕ και πολίτες χωρίς υπογραφές, χωρίς χορηγίες και χωρίς υποσημειώσεις. Γιατί αυτό λέει η συνείδησή μας. Και επειδή η πανδημία θα αλλάξει τον κόσμο όπως τον γνωρίζαμε, οφείλουμε να προσπαθήσουμε, έστω και τώρα να διαμορφώσουμε ένα καλύτερο αύριο. Ένα αύριο όπου οι νοσηλευτές δεν θα γυρίζουν με μαυροσάκουλα σε νοσηλευτήρια που καταρρέουν, με μία παιδεία που δεν θα παραλύει σε περιόδους κρίσης, με κοινωνικό κράτος, κρατικές αρχές που θα προστατεύουν όλους τους πολίτες τους και με μία δημοσιογραφία που δεν θα είναι επαίτης πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων. Μόνο έτσι θα σταθούμε δίπλα στο κράτος. Όταν η συνείδησή μας μας επιτρέψει να θίξουμε όλα τα κακώς έχοντα την κατάλληλη στιγμή. Και αυτή η στιγμή είναι την ώρα της κρίσης. Γιατί ό,τι επιχειρήσεις να πεις μετά, αποτελεί μνημόσυνο. Και εσύ είσαι υπεύθυνος που υπό τον φόβο να μη χαρακτηριστείς μηδενιστής επέτρεψες να μπουν άλλες τόσες αδυναμίες κάτω από το χαλί.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση

X