ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ποιος μας σώζει από τον λαϊκισμό;

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Λυπάμαι πολύ, αλλά οι ολοφυρμοί της κυβέρνησης και του ΔΗΣΥ περί μετατροπής της Βουλής σε ακυβέρνητη Βαβέλ, οι προειδοποιήσεις περί ενίσχυσης του λαϊκισμού και τα περί μπλόκου των μεγάλων μεταρρυθμίσεων, στο σενάριο που το κυβερνών κόμμα δεν διατηρήσει τις έδρες του, δεν μπορούν να μας πείσουν και κυρίως δεν μπορούν να ανακόψουν τον λαϊκισμό. Δεν είναι μόνο ότι η υποκρισία τους υποτιμά τη νοημοσύνη μας, αλλά και το ότι έβαλαν και εκείνοι εδώ και καιρό το λιθαράκι τους σε όλο αυτό που εκτυλίσσεται σήμερα.

Μεταξύ κατεργαρέων, λοιπόν, ειλικρίνεια. Κανείς δεν ξέφυγε μέχρι τώρα από το μικρόβιο του λαϊκισμού, συμπεριλαμβανομένου και του ΔΗΣΥ. Του ΔΗΣΥ, που κόπτεται σήμερα για το επίπεδο της Βουλής, το οποίο θα καταβαραθρωθεί τον Μάιο, αν πέσουν τα ποσοστά του. Μία μόνο γρήγορη ανασκόπηση, του τελευταίου έτους εντός του κοινοβουλίου, είναι αρκετή για να μας θυμίσει πως το κυβερνών κόμμα συναίνεσε στις πιο ακραίες μορφές του λαϊκισμού.

Είμαστε εδώ και θυμόμαστε την κακοδιαχείριση της λίστας Γιωρκάτζη, που οδήγησε στο «όλα στο φως», φοβούμενοι τη λαϊκή κατακραυγή. Είμαστε εδώ και θυμόμαστε τη δημοσιοποίηση της λίστας του Οδυσσέα Μιχαηλίδη. Δύο λίστες που εκτός από το να ικανοποιήσουν για λίγο τη λαϊκή περιέργεια, δεν φώτισαν καθόλου την αλήθεια γύρω από το τραπεζικό φαγοπότι. Ούτε βεβαίως η επιφοίτηση για αυτοδιάλυση της Βουλής και πρόωρες εκλογές θεωρείται σοβαρή πρόταση. Γιατί όσο λάθος και αν πάνε τα πράγματα, μία τέτοια κίνηση αποτελεί το καλύτερο δώρο στους λαϊκιστές από τους οποίους κόπτονται πως θέλουν να ξεφύγουμε. Πονηριά είναι και ότι ως διά μαγείας κατατίθενται λίγο πριν από τη διάλυση της Βουλής νομοσχέδια μεταρρυθμίσεων, αλλά και το νομοσχέδιο των κρατικών εγγυήσεων που εδώ και έναν χρόνο μια χαρά «κούρνιαζε» ανενόχλητο στα συρτάρια του υπουργείου Οικονομικών.

Επί της ουσίας λοιπόν: Τι διαχωρίζει τον λαϊκισμό από τη νέα ελπιδοφόρα πνοή στο κομματικό σκηνικό; Ένα σαφές ιδεολογικοπολιτικό πρόγραμμα, με μακρόπνοη στρατηγική αλλαγών. Η αλλαγή, συνεπώς, δεν έχει καμία σχέση με τον τυχοδιωκτισμό. Και επειδή η Άννα Θεολόγου οικειοποιείται το νέο στην πολιτική, θα πρέπει να αποδείξει με πράξεις ότι δεν αποτελεί το κατεστημένο σε νέα μορφή. Είμαστε εδώ και θυμόμαστε πως ήταν το πρόσωπο που ενώ ήταν πρώτο βιολί της Ελένης Θεοχάρους μετακινήθηκε ατάκτως στη Συμμαχία Πολιτών, όταν η κα Θεοχάρους σύμπλευσε με το ΕΥΡΩΚΟ και έβαλε κατ’ επέκταση σφήνα στο ψηφοδέλτιο της επαρχίας Αμμοχώστου τον Μιχάλη Γιωργάλλα. Και εξ όσων γνωρίζουμε δεν αποτελεί πολιτική ηθική ο τρόπος που αποχώρησε από τη Συμμαχία Πολιτών, όταν το καράβι βούλιαζε.

Το ηθικό στην πολιτική βεβαίως είναι ένα. Οι πράξεις είναι άλλο. Πέραν των συναισθηματικών εξάρσεων για την κατάρρευση της οικονομίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είδαμε αλήθεια να καταθέτει σοβαρές θέσεις στην οικονομία; Ακούσαμε ποτέ σαφή θέση για το Κυπριακό ή για τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα του τόπου; Τα ψηφοδέλτια που θυμίζουν μωσαϊκά, διά πάσα νόσο και τέρψιν δεν έχουν καλό τέλος. Είναι βεβαίως πολιτική πράξη η επιλογή της να συμπαραταχθεί με το κόμμα των Κυνηγών για να κερδίσει μερικές ψήφους. Και η σύμπραξη αυτή ανατρέπει όλο της το αφήγημα.

Ποιος θα μας σώσει, λοιπόν, από τον λαϊκισμό; Και κυρίως ποιος θα μας σώσει από τον αριβισμό. Ένα φρούτο που ευδοκιμεί τελευταίως και προϋποθέτει απουσία θέσεων για ικανοποίηση όλο και περισσότερων. Αυτό είναι καλά να το θυμάται και ο Χαράλαμπος Θεοπέμπτου που φλερτάρει με την τέταρτη θέση. Αν θέλει να είναι πολιτικός αρχηγός θα πρέπει ενίοτε να γίνεται και δυσάρεστος.

Γιατί καλό το να πηγαίνουμε ποδηλατώντας στη Βουλή, καλοί και οι Pink Floyd, αλλά τα νέα καθήκοντά του προϋποθέτουν ειλικρίνεια στο τι πρεσβεύει και με τους ψηφοφόρους του, αλλά και με τους συνεργάτες του. Το να τάζει στους μισούς υποψηφίους αλλαγή πλεύσης στο Κυπριακό την επομένη των εκλογών και στους άλλους μισούς συνέχιση της πολιτικής Περδίκη, αυτό δεν είναι σοβαρό. Και σίγουρα όχι ελπιδοφόρο για το μέλλον.

Στο διά ταύτα: Πώς θα σωθούμε από τον λαϊκισμό; Με το να απαιτήσουμε ξεκάθαρες θέσεις από όλους. Ο θυμός είναι καλός, συχνά όμως αποτελεί το καλύτερο δώρο των λαϊκιστών. Ας κρατούμε, λοιπόν, μικρό καλάθι, όταν ακούμε τις βαρύγδουπες δηλώσεις των διαφόρων. Γιατί η ιστορία είναι εκεί και μας θυμίζει πως αυτοί είναι οι πρώτοι που προσαρμόζονται με το κατεστημένο για να διατηρηθούν στη θέση τους.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Μαρίνα Οικονομίδου: Τελευταία Ενημέρωση

X