ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Θα μείνουμε με το βέτο στο χέρι;

Του Παύλου Ξανθούλη

Του Παύλου Ξανθούλη

Διάφορα λέγονται αναφορικά με την αδυναμία της Λευκωσίας να βάλει την Τουρκία στη γωνιά, και να επιβάλει δηλαδή ευρωπαϊκές κυρώσεις για τις έκνομες ενέργειες στην Ανατολική Μεσόγειο, στη Σύνοδο Κορυφής 24-25 Ιουνίου. Διερωτώμαι αν όσοι φωνάζουν σήμερα, έχουν απώλεια μνήμης ή δεν μπήκαν στον κόπο να μελετήσουν τις προτάσεις που έκανε εδώ και 4 περίπου μήνες ο Γιοσέπ Μπορέλ, προτάσσοντας «καρότο» (θετική ατζέντα) για την Τουρκία και αφήνοντας εκτός συζήτησης το «μαστίγιο» (κυρώσεις), κάτι που θα επανέλθει στο τραπέζι «μόνο εάν και εφόσον» η Τουρκία αρχίσει ξανά τα πάρτι στην κυπριακή ΑΟΖ. Η εισήγηση του κ. Μπορέλ έτυχε δυστυχώς θετικής υποδοχής από 26 κράτη-μέλη, κάτι που προετοίμασε δεόντως η Άγκελα Μέρκελ, η οποία πέρασε για άλλη μία φορά με «πολιτικές ερπύστριες» πάνω από τις δίκαιες ενστάσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας. Συνεπώς, οι κυρώσεις δεν ήταν καν στην ατζέντα της Συνόδου Κορυφής του Ιουνίου (ούτε και του Μαρτίου), διότι για να ληφθεί μια απόφαση απαιτούνται 27 «ναι». Και η Κύπρος ήταν απελπιστικά μόνη. Άρα, όσοι φωνάζουν σήμερα, έπρεπε να το είχαν κάνει πριν από τέσσερις μήνες, όταν λουστήκαμε τις προτάσεις Μπορέλ.

Στο μεσοδιάστημα, από τις προτάσεις Μπορέλ μέχρι και τις δύο Συνόδους Κορυφής (Μαρτίου και Ιουνίου) μάταια η Λευκωσία προσπαθούσε να πείσει τους εταίρους της. Κανείς δεν έβαλε πλάτη στις προσπάθειες της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία χωρίς στηρίγματα αναγκάστηκε σε προσαρμογή «των θέλω» της. Και από τις κυρώσεις (που μέχρι και σήμερα περιορίζονται σε δύο ονόματα φυσικών προσώπων, χωρίς να αγγίζουν την Τουρκία), η Λευκωσία προσαρμόστηκε σε ένα νέο αφήγημα, διεκδικώντας πλέον ανταλλάγματα προκειμένου να συναινέσει στο «καρότο» της θετικής ατζέντας που πρότεινε ο Γιοσέπ Μπορέλ και επί της αρχής στηρίζουν οι 26 εταίροι της Κύπρου στην Ε.Ε.

Ποια είναι όμως τα ανταλλάγματα που ζητάει η Κύπρος; O πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε χαρακτηρίσει (Euronews) ως «πολιτική αυτοχειρία να αποδεχθώ εν γνώσει μου θετική ατζέντα, η οποία δεν θα περιελάμβανε την Κύπρο», κάνοντας ευθέως λόγο για άσκηση βέτο. Μπορούμε λοιπόν να υποθέσουμε, ότι ο πρόεδρος της Δημοκρατίας εννοεί ότι θα μπορούσε να συναινέσει στη θετική ατζέντα, εάν αυτή συνδεθεί με τη λύση του Κυπριακού, περιλαμβανομένου και του ζητήματος των Βαρωσίων. Με ποιο ακριβώς τρόπο θα συνδεθούν; Και τι ακριβώς ζητούμε; Για άλλη μία φορά δυστυχώς, ξεκάθαρες θέσεις και εθνική στρατηγική δεν υπάρχουν.

Και εδώ επικεντρώνεται η ευθύνη της Λευκωσίας και του προέδρου Αναστασιάδη. Διότι όταν εξαγγέλλεις άσκηση βέτο, στη βάση εθνικών ζωτικών συμφερόντων, έχεις υποχρέωση να καταθέσεις και τις απαιτήσεις σου. Όχι με shopping list, πολλών σελίδων που κανείς δεν ενδιαφέρεται να διαβάσει. Αλλά με συγκεκριμένες πολιτικές κατευθύνσεις. Οφείλεις επίσης να είσαι τόσο σαφής και ουσιαστικός, ώστε οι εταίροι σου να σε λάβουν σοβαρά υπόψη και να μη θεωρούν ότι είσαι έτοιμος να υποχωρήσεις, εάν «μοιράσουν» 2-3 ανούσιες φραστικές υποδείξεις προς την Τουρκία. Η ευθύνη καθίσταται ακόμη μεγαλύτερη εκ του αποτελέσματος της Συνόδου Κορυφής του Ιουνίου, το οποίο χαρακτηρίζεται από την απουσία οποιασδήποτε διασύνδεσης της θετικής ατζέντας (αναβάθμιση Τελωνειακής Ένωσης) της Τουρκίας με τις κυπριακές διεκδικήσεις. Τα Συμπεράσματα αναφέρονται στο Κυπριακό και στο ζήτημα των Βαρωσίων, «ξεκάρφωτα», χωρίς να διασυνδέουν τη στάση που τηρεί η Τουρκία και τις υποχρεώσεις της με τα δώρα που ετοιμάζεται να της παραχωρήσει η Ε.Ε. Και εδώ είναι το μεγάλο κενό και η αδυναμία της Λευκωσίας.

Για να είμαστε όμως δίκαιοι, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο Νίκος Αναστασιάδης κατάφερε να διασφαλίσει το βέτο της Λευκωσίας, το οποίο επιχείρησε να καταργήσει ο Σαρλ Μισέλ, στα δύο πρώτα προσχέδια Συμπερασμάτων που έβαλε στο τραπέζι, αφαιρώντας τον καθοδηγητικό ρόλο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Το τελικό κείμενο συντηρεί τη δυνατότητα άσκησης βέτο. Ωστόσο, για να μη βρεθεί η Λευκωσία προ διλήμματος και για μία ακόμη φορά με το πιστόλι στον κρόταφο, θα πρέπει επιτέλους να καταρτίσει εθνική στρατηγική για τη θετική ατζέντα της Τουρκίας, καθιστώντας σαφές (άμεσα και όχι παραμονές της επόμενης Συνόδου Κορυφής), τι ακριβώς θέλει και με ποιο τρόπο ζητάει τη διασύνδεση των ευρωπαϊκών δώρων της Άγκυρας με το Κυπριακό και τα Βαρώσια. Διαφορετικά πολύ φοβάμαι ότι θα μείνουμε με το βέτο στο χέρι…

Σημ.: Θα ήταν καλό να εμπεδωθεί ότι στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου η Λευκωσία δεν μπορούσε να ασκήσει βέτο, διότι δεν τέθηκε θέμα λήψης αποφάσεων…

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Παύλου Ξανθούλη

Παύλος Ξανθούλης: Τελευταία Ενημέρωση

X