Του Παύλου Ξανθούλη
«Παράσταση ειλικρίνειας» έδωσε στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων ο Αυστριακός υπουργός για Ευρωπαϊκές και Διεθνείς Σχέσεις, Alexander Schallenberg, ο οποίος τόλμησε να πει αυτό που όλοι γνωρίζουμε, αλλά πολύ λίγοι εκφράσαμε, αναφορικά με τις ενδεχόμενες κυρώσεις κατά της Τουρκίας. Ακούγοντας λοιπόν τη Γερμανία, την Ιταλία και την Ολλανδία, που άδειασαν τις προσπάθειες της Κυπριακής Δημοκρατίας να εξασφαλίσει ουσιαστική, απτή στήριξη, από την Ε.Ε. για το Βαρώσι και κυρώσεις κατά της Τουρκίας, ο κ. Schallenberg είπε στους 26 εταίρους του: «Ελπίζω η δική μου χώρα, να μη χρειαστεί ποτέ την αλληλεγγύη της Ε.Ε»…
Με άλλα λόγια, ο Αυστριακός αξιωματούχος εξέφρασε την ελπίδα η δική του χώρα να μη βρεθεί ποτέ στη θέση της Κύπρου, ώστε να μη χρειαστεί την υποτιθέμενη «αλληλεγγύη» της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την οποία αποδόμησε με τον πλέον χαρακτηριστικό τρόπο.
Γιατί είναι πραγματικότητα ότι η «αλληλεγγύη» που μας πλασάρει η Ε.Ε. και οι εταίροι μας στην Ένωση δεν είναι παρά «έπεα πτερόεντα», που επί της ουσίας αφήνουν την Κύπρο αβοήθητη και την Τουρκία να αλωνίζει και στο Βαρώσι. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, η πολιτική της Ε.Ε.για το Βαρώσι είναι η χείριστη που θα μπορούσε να υιοθετήσει. Γιατί υπέβαλε ένα «έγγραφο επιλογών» που αποτελεί ασπίδα προστασίας για την Τουρκία, έβαλε στο τραπέζι θέμα διαμοιρασμού των υδρογονανθράκων, όπως ζητάει ο Ερντογάν και παράλληλα έστειλε τις όποιες σκέψεις για «κυρώσεις» στις ελληνικές καλένδες. Αυτή η προσέγγιση, που εξαντλείται στην έκφραση αλληλεγγύης με μακρόσυρτες ανακοινώσεις, και την οποία δικαίως δεν επιθυμεί για τη χώρα του ο Alexander Schallenberg, δημιουργεί νέα αρνητικά δεδομένα, στο ευρωπαϊκό τερέν.
Πολύ απλά, μετά τη 13η Δεκεμβρίου και τις τραγικές υποτιθέμενες «αποφάσεις» της Ε.Ε., ο κ. Ερντογάν μπορεί να αισθάνεται άνετα, καθώς καμιά από τις ενέργειές του στην Κύπρο δεν οδηγεί στην επιβολή ουσιαστικών ευρωπαϊκών κυρώσεων. Κατέλυσε την κυπριακή ΑΟΖ, με πειρατικές ενέργειες στη θαλάσσια περιοχή κράτους-μέλους της Ε.Ε., ενώ παραβίασε και ψηφίσματα του Σ.Α. ΟΗΕ, ανοίγοντας –πιλοτικά σε πρώτη φάση– τμήμα της περίκλειστης πόλης της Αμμοχώστου. Και στο Κυπριακό υπέβαλε πρόταση για δύο κράτη, μέσω του τοποτηρητή του στο ψευδοκράτος.
Για όλα αυτά, ουσιαστικές συνέπειες δεν υπάρχουν. Για το ζήτημα της Αμμοχώστου, οι «27» θα συζητήσουν ένα ενδεχόμενο νομικό πλαίσιο κυρώσεων κατά φυσικών και νομικών προσώπων, ενώ για το θέμα της ΑΟΖ είχε αρχικά γίνει ένα θετικό βήμα με τη συμπερίληψη δύο στελεχών της TPAO στη λίστα κυρώσεων. Ωστόσο, συνέχεια δεν υπήρξε, με αποτέλεσμα το πρώτο βήμα που έγινε, να μείνει μετέωρο. Είναι άλλωστε γνωστό ότι οι προσπάθειες της Λευκωσίας να υποστούν κόστος αυτοί που οργάνωσαν την εισβολή στην ΑΟΖ, δηλαδή η Τουρκία και οι αξιωματούχοι του καθεστώτος Ερντογάν, έπεσαν στο κενό, καθώς και πάλι η Γερμανία ήταν αυτή που μπήκε μπροστά και φρέναρε την προσπάθεια για κυρώσεις. Για το δε Κυπριακό, οι απαιτήσεις που μπορούμε να έχουμε από την Ε.Ε. είναι εκ των πραγμάτων μικρές, αν αναλογιστούμε, ότι ο ίδιος ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ εμφανίστηκε έτοιμος να τετραγωνίσει τον κύκλο μεταξύ των όρων εντολής του για διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία και της τουρκικής απαίτησης για δύο κράτη.
Σε τελική ανάλυση και με βάση τα όσα λαμβάνουν χώρα τους τελευταίους μήνες, καθίσταται πλέον σαφές ότι η Ε.Ε. δεν αποτελεί τον χώρο μέσα από τον οποίο η Κυπριακή Δημοκρατία μπορεί να εξασφαλίσει ουσιαστική στήριξη, για να πειθαναγκάσει την Τουρκία να αλλάξει ρότα στην Κύπρο. Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα περιορίζεται πλέον και επίσημα σε ρόλο φραστικού υποστηρικτή των αιτημάτων της Κύπρου, χωρίς όμως να της χορηγεί κανένα εργαλείο για να μπορέσει να διεκδικήσει ακόμη και τα αυτονόητα έναντι της Τουρκίας. Ακόμη και γι’ αυτό το μεταναστευτικό, στο οποίο οι υπηρεσίες πληροφοριών της Ε.Ε. βλέπουν υβριδική επίθεση από την Τουρκία στην Κύπρο, οι αξιωματούχοι των θεσμικών οργάνων της Ένωσης και το Βερολίνο που τους χειραγωγεί, έχουν αντίθετη γνώμη και σφυρίζουν αδιάφορα. Δεν παραλείπουν πάντως όλοι να μας εκφράζουν την «αλληλεγγύη» τους. Και για όλα! «Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», η οποία, τείνω να συμφωνήσω με τον Αυστριακό ΥΠΕΞ, δεν θα προσφέρει τίποτα στη χώρα του. Όπως ούτε και στη δική μου...
