Οι πολίτες, σε όλα τα κράτη, έχουμε υποστεί τις συνέπειες των περί Λοιμοκαθάρσεως Νόμων, αν και τα μέτρα δεν βρίσκουν όλους σύμφωνους. Και οι διαφωνίες δεν περιορίζονται μόνο σε καφενόβιες συναρθροίσεις.
Επιστημονικές και... «επιστημονικές» απόψεις δίνουν και παίρνουν. Δεν είμαι ειδικός για να κρίνω επί της ουσίας τα μέτρα.
Δεν θα διαφωνήσω όμως με αυτούς που τονίζουν ότι τα μέτρα απευθύνονται σε ανθρώπους και όχι σε ρομπότ και κατά συνέπεια πρέπει να λαμβάνεται υπόψη, κάτι που δεν γίνεται πάντοτε, ο ανθρώπινος παράγοντας. Όσοι ασχολούνται με την ψυχολογία του ανθρώπου γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι εκφοβιστικές καμπάνιες και η λογική αποφασίζουμε και διατάσσουμε δεν φέρνουν ούτε μακροχρόνια ούτε και τα καλύτερα αποτελέσματα. Το ίδιο και μέτρα που δεν επεξηγούνται με επάρκεια ή αντιφάσκουν με την όλη φιλοσοφία «δρούμε συλλογικά -σώζουμε ζωές». «Θυσιάζουμε κάτι πρόσκαιρα για το υπέρτατο αγαθό: τη ζωή».
Όποιος όμως δεν κατανοεί ότι η Ζωή είναι χαρά, συλλογικότητα, συνυπευθυνότητα, συμπόνια, μοίρασμα, επαφή... και ότι ζωή δεν νοείται ως απλή ατομική επιβίωση ήδη, εν επιγνώσει ή ανεπίγνωστα, δεν κατανοεί πού απευθύνεται και για ποιους νομοθετεί.
Εκών άκων ο πολίτης ακολουθεί τις απαγορεύσεις ή υπόκειται των συνεπειών του νόμου. Και ο υποφαινόμενος πράττει αυτό που οι νόμοι επιτάσσουν αλλά διατηρεί το δικαίωμα, εξάλλου δημοκρατία έχουμε, να δημοσιοποιεί τις απόψεις και τους προβληματισμούς του.
Είπα και πιο πάνω δεν είμαι ειδικός για να κρίνω επί της ουσίας τα μέτρα. Και δεν το κάνω. Κρίνω και καυτηριάζω την γενικευμένη στάση των δημοκρατικά εκλεγμένων κυβερνήσεων που ζητούν από τους πολίτες θυσίες συνταγματικά κατοχυρωμένων ατομικών ελευθεριών με την επωδό «δρούμε συλλογικά-σώζουμε ζωές».
Με το φτωχό μου μυαλό αδυνατώ να συλλάβω πώς η «συλλογικότητα» για να... σώσουμε ζωές δεν περιλαμβάνει και τις μεγάλες φαρμακοβιομηχανίες που αν και πριμοδοτήθηκαν πλουσιοπάροχα για να αναπτύξουν εμβόλια και αντιικά φάρμακα για τον Κορονοϊό (Covid-19) κρατούν ως επτασφράγιστο μυστικό τις πατέντες τους.
Η οικονομία των πολυεθνικών ποδηγετεί την πολιτική και οι πολιτικοί αντί την Πολιτεία υπηρετούν την οικονομία των μονοπωλίων και το αχαλίνωτο κέρδος. Ξέρω, η απληστία δεν έχει όρια. Για αυτό όμως υπάρχουν ή για αυτό έπρεπε να υπάρχουν τα κράτη και οι κυβερνήσεις. Με θεσμούς να οριοθετούν εκεί και όπου το δημόσιο συμφέρον το επιβάλλει. Η λογική, ο Θεός να την κάνει λογική, οι αγορές αυτορυθμίζονται και δεν πρέπει να παρεμβαίνουμε στα της ελεύθερης αγοράς είναι η λογική των ολίγων και αυτών που θησαυρίζουν με την παγκοσμιοποιημένη αγορά που αντιλαμβάνεται τον άνθρωπο σαν το πρώτιστο... αναλώσιμο «αγαθό».
Στα χρηματιστήρια παίζονται οι ζωές μας και οι πολιτικοί το μόνο που ξέρουν είναι να επιβάλλουν περιορισμούς στους πολίτες και δεν εφαρμόζουν την ίδια πολιτική στις πολυεθνικές για να τις εξαναγκάσουν να μοιραστούν το αγαθό της γνώσης για να σώσουν ζωές. Και μετά διερωτώνται γιατί η κόπωση και οι αντιδράσεις των πολιτών.
Με την λογική του αχαλίνωτου κέρδους θα τρέχουμε πίσω από μεταλλάξεις μια και δεν θα έχουν πρόσβαση σε φάρμακα και εμβόλια οι φτωχές χώρες. Πάλι τα κέρδη στα ύψη με τους ανθρώπους να δίνουν τη ζωή τους.....στα χρηματιστήρια της ευτέλειας και της απανθρωπιάς. Δεν είμαστε όμηροι του ιού. Είμαστε όμηροι του κέρδους!
Και όλα αυτά σε χώρες που σε λίγο θα ψάλλουν το Χριστός Ανέστη. Ο Χριστός δεν αναστήθηκε για τον εαυτό του. Μαζί Του κρατά από το χέρι και εμάς. Μας οδηγεί από την νέκρωση της ατομικότητας στην οικουμενικότητα της αδελφοσύνης και της ισότητας της Ανάστασης.
Δυστυχώς και οι ανά τον κόσμο Ποιμένες πτώχευσαν...! Η επ-Ανάσταση του Χριστού περιορίζεται στο πόσοι πιστοί θα είναι καθιστοί και πόσοι όρθιοι στις εκκλησίες αλλά κατά τα άλλα παντού συμπορεύονται με τις πλουτοκρατίες. Για αδελφοσύνη και ισότητα ούτε λόγος!
*Κλινικός Ψυχολόγος-Σωματικός Ψυχοθεραπευτής
