Του Ανδρέα Ανδρέου
Κατά γενική ομολογία και η φετινή Black Friday ήταν μια … πατάτα. Εκτός από το γεγονός ότι πολλές προσφορές δεν ήταν πραγματικές προσφορές και αφορούσαν σε παλαιωμένο και περιορισμένο στοκ, σημειώθηκαν και περιστατικά όπου άλλα έγραφε η καρτελίτσα στο προϊόν στο κατάστημα, άλλες (τις προηγούμενες πιο ψηλές) τιμές έγραφε η ιστοσελίδα και γινόταν προσπάθεια δικαιολόγησης των αδικαιολόγητων από τους πωλητές όταν χρέωναν τις πιο ψηλές τιμές, ισχυριζόμενοι ότι η ιστοσελίδα είναι η σωστή και κάποιο λάθος θα πρέπει να έγινε με την καρτελίτσα. Δόθηκαν από καταναλωτές και τα γνωστά πλέον παραδείγματα όπου οι τιμές αυξήθηκαν πλασματικά για να δείχνουν δήθεν μείωση προχθές την Παρασκευή, ενώ στην ουσία η μείωση ήταν από μηδέν έως απειροελάχιστη.
Αυτό είναι ένα σοβαρό πρόβλημα κουλτούρας από την πλευρά των πωλητών. Και είναι πρόβλημα των πωλητών ειδικά στην Κύπρο. Δεν εννοούν να καταλάβουν ότι το ξεπούλημα είναι ακριβώς αυτό και όχι μια προσπάθεια ξεγελάσματος του καταναλωτικού κοινού. Δεν θέλω να είμαι κάθετος με αυτή την άποψη κατηγορώντας οριζόντια όλους, επειδή άδικα θα καταδικάσω αυτούς που προσέφεραν ουσιαστικές εκπτώσεις σε μεγάλη σειρά προϊόντων τους. Όμως το γενικό αίσθημα είναι πως οι πλείστοι δεν προσέφεραν τίποτα το ουσιαστικό.
Και όλο αυτό είναι κρίμα επειδή το λιανικό εμπόριο έχει πληγεί σε μεγάλο βαθμό από την πανδημία και ευκαιρίες όπως ο νέος θεσμός (για εμάς) της «Black Friday» θα έπρεπε να λειτουργήσουν καταλυτικά για μαζικές πωλήσεις προϊόντων έτσι ώστε το υφιστάμενο στοκ να φύγει, να υπάρξουν σημαντικοί τζίροι για τα καταστήματα και ο καταναλωτής να επωφεληθεί από μειωμένες τιμές. Αλλά όπως έχω πει και πιο πάνω, η κουλτούρα δυστυχώς είναι τέτοια που θέλει πωλητές της αρπαχτής και καταναλωτές θύματα εκμετάλλευσης. Σου λένε «… άμα τους φέρουμε ως εδώ, περιμένουν και σε σειρά να μπουν μέσα, δεν θα τους τα αρπάξουμε Θα τους τα αρπάξουμε … και πάλι βλέπουμε….». Και αυτοί θα έρθουν μετά να κλαίνε και να θέλουν ενισχύσεις επειδή πλήγηκαν από την πανδημία, τα ακριβά ενοίκια και επειδή ο κόσμος μαζεύτηκε στα πετσιά του.
Και πού να συγκρίνουμε αυτό με το τι γίνεται στην Αμερική. Εκεί πέρα από τον χαμό τιμών που γίνεται στα mainstream αγαθά, έχουμε και Black Friday τιμές σε ακίνητα! Είναι μια περίοδος που ακόμη και το real estate εκμεταλλεύεται συντεταγμένα μεταξύ κτηματομεσιτών και ιδιοκτητών για να δώσει ώθηση σε πωλήσεις και ενοικιάσεις ακινήτων. Τέτοιες μέρες μπορείς να «κτυπήσεις» διαμέρισμα και κατοικία με μειώσεις πέριξ του 5% απλά και μόνο επειδή υπάρχει αυτή η ευφορία του Black Friday. Αντιπαραβάλατε αυτό, με το τι συμβαίνει εδώ μ’ εμάς! Εδώ μας βάζουν το ρούχο €70 πάνω για να μας πείσουν ότι το έβαλαν €80 κάτω και στο laptop των €2.350, σου αφαιρούν €51 και θα πρέπει να νιώθεις και υποχρεωμένος. Και αυτά τα ονομάζουν ξεπούλημα. Η δε διαφημιζόμενη πιο φθηνή επιλογή, δεν έχει έρθει ακόμη και πρέπει να περιμένεις με το νέο χρόνο! Και με αυτή την κουλτούρα περιμένεις να δεις και ειδικές τιμές για ακίνητα Θα πρέπει να είσαι τρελός.
Αν φυσικά υπήρχε παιδεία και σωστή κουλτούρα, θα μπορούσαν πωλητές ακινήτων και δη οι μεγάλοι θεσμικοί ιδιοκτήτες, σε πλήρη συνεργασία με κτηματομεσίτες να προσφέρουν για συγκεκριμένη περίοδο ακίνητα που έχουν σε … ακινητοποιημένο στοκ σε μειωμένες τιμές. Ιδιαίτερα τέτοιες εποχές μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε να σπρώξει τον αριθμό συναλλαγών προς αμοιβαίο όφελος. Ακόμη και οι ενοικιάσεις θα μπορούσαν να βοηθηθούν αν προβαλλόταν πραγματική μείωση του ζητούμενου ενοικίου για κάποιο διάστημα.
Πέρα όμως από τα ενοίκια και τις πωλήσεις, θα μπορούσε ο ευρύτερος κλάδος να προσφέρει πραγματικές ευκαιρίες και να επωφεληθεί. Σκεφτείτε υλικά ανακαίνισης κατοικίας, σκεφτείτε εξοπλισμό κουζινών, σκεφτείτε επίπλωση κλπ. Αν συνεργαζόντουσαν οι διάφοροι παίχτες της κάθετης αλυσίδας το αποτέλεσμα θα ήταν πιο μεγάλο με αμοιβαίο όφελος: περισσότερες συναλλαγές με πιο μικρό περιθώριο κέρδους οι πωλητές και αρκετές χιλιάδες ευρώ εξοικονόμησης από τον αγοραστή. Το αντίπαλο δέος είναι όλοι να στέκονται και να βλέπουν χάσκοντας. Και φαίνεται να κερδίζει το... αντίπαλο δέος.
Είναι απλά πράγματα που κανονικά δεν έπρεπε να χρήζουν σχολιασμού επειδή έπρεπε να γίνονται από μόνα τους. Απαιτεί ανοιχτό επιχειρηματικό μυαλό και βλέμμα προς τη σωστή εκμετάλλευση μιας καταναλωτικής ευφορίας. Αντ’ αυτού αρμενίζουμε στους γνωστούς κουτοπόνηρους μας εμπορικούς διαδρόμους.
