Του Παύλου Ξανθούλη
Σύσσωμη η πολιτειακή ηγεσία της Κυπριακής Δημοκρατίας επικεντρώνεται εδώ και μήνες στην αναχαίτιση των τουρκικών προτάσεων, όπως υποβλήθηκαν στην άτυπη διάσκεψη της Γενεύης, για λύση δύο χωριστών κρατών. Ως αποτέλεσμα, η Ε.Ε. θεσμικά, συλλογικά και μέσω γραπτών δηλώσεων, καθώς επίσης και η πρόσφατη διακήρυξη των 9 χωρών του ευρωπαϊκού νότου, απορρίπτουν οριζοντίως και καθέτως τις τουρκικές θέσεις για λύση δύο χωριστών κρατών στην Κύπρο. Αυτό που περιέργως δεν αγγίζει η Ε.Ε. και συνεπώς μένει στο «απυρόβλητο», είναι η εισήγηση περί κυριαρχικής ισότητας δύο κρατιδίων στην Κύπρο, που προωθεί η Βρετανία και η οποία παραπέμπει σε συνομοσπονδία.
Και αυτό είναι το πλέον περίεργο, δεδομένου ότι η Λευκωσία επικεντρώνει την εξωτερική της πολιτική στην αναχαίτιση των τουρκικών προτάσεων, που δεν έχουν καμιά απήχηση διεθνώς, ενώ αφήνει άθικτες τις βρετανικές «άτυπες ιδέες» που εργολαβικά καλλιεργούν το έδαφος για λύση συνομοσπονδίας. Μήπως ο πρόεδρος Αναστασιάδης δεν είναι σε θέση να πείσει τους εταίρους της Κύπρου στην Ε.Ε. να τοποθετηθούν κατά των βρετανικών ιδεών για δύο κυρίαρχα κοινοτικά κρατίδια στην Κύπρο; Ή μήπως τελικά ο κ. Αναστασιάδης δεν διαφωνεί και τόσο με τις βρετανικές προτάσεις;
Αντιλαμβάνομαι ότι το πρώτο ενδεχόμενο δεν ισχύει, καθώς πληροφορίες της «Κ» αναφέρουν ότι ουδέποτε επιχειρήθηκε από τη Λευκωσία το άδειασμα των βρετανικών συνομοσπονδιακών προτάσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δηλαδή, η κυβέρνηση Αναστασιάδη δεν επεδίωξε σε καμιά περίπτωση να εξασφαλίσει στήριξη από την Ε.Ε., ώστε να υπάρξουν γραπτές ευθείες αναφορές, σε Συμπεράσματα Συνόδων Κορυφής, ότι η Ένωση απορρίπτει λύση δύο κυρίαρχων κρατιδίων στην Κύπρο, όπως ακριβώς απορρίπτει και μια διευθέτηση δύο χωριστών κρατών.
Εάν λοιπόν ο πρόεδρος Αναστασιάδης έχει πεισθεί ότι οι βρετανικές ιδέες αποτελούν το πλαίσιο μέσα από το οποίο θα λυθεί το Κυπριακό και γι’ αυτό δεν διεκδικεί το «άδειασμά» τους από την Ε.Ε., τότε ας το πει δημόσια για να ξέρει ο κόσμος πού στέκεται η πολιτειακή ηγεσία του τόπου και τι επιδιώκει. Έτσι θα βρει και τη «χρυσή τομή», ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες που μας έχει πει ότι θα τετραγωνίσει τον κύκλο στο Κυπριακό, προαναγγέλλοντας ουσιαστικά εκπτώσεις από τους όρους εντολής του για λύση διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Εκπτώσεις από τις οποίες μπορεί να «ψωνίσει» μόνο η τουρκική πλευρά, καθώς εκ των πραγμάτων θα προσεγγίσουν τις δικές της θέσεις, υιοθετώντας λογικές συνομοσπονδίας, όπως ακριβώς προωθούν και οι βρετανικές «άτυπες ιδέες».
Σε κάθε περίπτωση, εάν κάποιος επιχειρήσει να αποκωδικοποιήσει τις κινήσεις και «τα θέλω» της ελληνοκυπριακής πλευράς σε σχέση με τη λύση του Κυπριακού, κυρίως το τελευταίο διάστημα, έχω την εντύπωση ότι θα δυσκολευθεί να καταλάβει τι πραγματικά επιδιώκουμε. Και αυτό καθιστά την ε/κ πλευρά ασόβαρη, χωρίς στόχους, πλάνο και στρατηγική και επιρρεπή σε κάθε «άτυπη ιδέα». Εκτός κι αν αυτός είναι ο στόχος...
Άλλωστε, εάν επιχειρήσουμε μια απλή καταγραφή όσων εμφανίζεται να επιδιώκει η Λευκωσία, το επίθετο «αλλοπρόσαλλη» ταιριάζει πιθανότατα γάντι την πολιτική που ακολουθούμε για διευθέτηση του εθνικού μας προβλήματος, Ας τα πάρουμε από την αρχή: Ο πρόεδρος Αναστασιάδης έχει υποβάλει συγκεκριμένη γραπτή πρόταση για αποκεντρωμένη ομοσπονδία. Ο ίδιος πρόεδρος της Δημοκρατίας ζητεί παράλληλα να εφαρμοστεί το σύνταγμα του 1960 (έστω και μεταβατικά), κάτι που όπως μας εξήγησε, δεν είναι «σχήμα λόγου», αλλά προσλαμβάνει πλέον επίσημο χαρακτήρα και αναμένεται να τεθεί αύριο στο γεύμα που θα έχει με τον γ.γ. του ΟΗΕ και τον Τ/κ ηγέτη Ερσίν Tατάρ. Επίσης, ο ίδιος πρόεδρος της Δημοκρατίας, αν και εμφανίζεται να δυσφορεί με τις βρετανικές ιδέες για δύο κυρίαρχα κοινοτικά κρατίδια στην Κύπρο, όχι μόνο δεν κάνει τίποτα για να τις περιθωριοποιήσει διεκδικώντας στήριξη από την Ε.Ε., αλλά τις συζητά με τον ύπατο αρμοστή της Βρετανίας, σημειώνοντας απλώς ότι «θα πρέπει να μην εκφεύγουν του πλαισίου των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας των Η.Ε.». Με άλλα λόγια, ο πρόεδρος Αναστασιάδης προτείνει λύση αποκεντρωμένης ομοσπονδίας, με επιστροφή στο σύνταγμα του 1960, ενώ παράλληλα συζητάει με τους Βρετανούς τις «άτυπες ιδέες» τους για δύο κυρίαρχα κρατίδια. Λυπηθείτε μας, κ. Πρόεδρε! Και δεν είναι σχήμα λόγου!
