ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ενσυναίσθηση, κοινή λογική και ελπίδα

Του ΔΗΜΗΤΡΗ Μ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Λέγαμε πριν από λίγα χρόνια πως ζούσαμε συμπυκνωμένη την πολιτική ιστορία της χώρας μας. Πως όσα περάσαμε μέσα σε μια δεκαετία παλαιότερα θα θέλαμε τριάντα ή και περισσότερα χρόνια. Τότε πιστεύαμε πως τα είχαμε δει όλα. Πως τίποτα δεν μπορούσε να μας συντάρασσε. Μάλλον ήμασταν ανυπόμονοι, και δικαίως, να επιστρέφαμε πίσω σε πιο φυσιολογικές, σε πιο εύκολες μέρες. Αλλά λογαριάζαμε τελικά χωρίς πολλούς παράγοντες. Πιστεύω πως δεν είναι υπερβολή αν πούμε πως σήμερα ζούμε πολιτικά τη στιγμή που το καζάνι με τα ζητήματα που τσουρουφλίζουν είναι πιο γεμάτο από ποτέ. Το Κυπριακό, όσο κοινότοπο και αν κατάντησε να ακούγεται, είναι όντως σε μία από τις κρισιμότερες καμπές του, η πανδημία μάς έχει οδηγήσει σε άγνωστα μέχρι πέρυσι μονοπάτια αντικανονικότητας, φορτώνοντας πέρα από τα απτά οικονομικά προβλήματα ζητήματα περιορισμού των ατομικών ελευθεριών και ένα παγκόσμιο τσουνάμι καχυποψίας, αμφισβήτησης και άρνησης των πάντων.

Την ίδια στιγμή, είδαμε στην Κύπρο, για πρώτη φορά με ήχο και εικόνα, τη διαπλοκή και τη διαφθορά να μας κτυπά κατακούτελα και ως αναπόσπαστη συνέχεια τη σύγκρουση των ανεξάρτητων θεσμών με την εκτελεστική εξουσία να γιγαντώνεται και κόμματα, προεξάρχοντος του ΔΗΚΟ, να προσπαθούν να ανέβουν στους ώμους λαοπρόβλητων θεσμών οδηγώντας τη χώρα και την πολιτική ζωή της σε λεωφόρο λαϊκισμού τόσο φωτισμένη και μεγάλη που ήταν άγνωστη μέχρι πρόσφατα στην Κύπρο. Μέσα σε αυτόν τον συρφετό ξεχνάμε, εμείς οι πολιτικοί πιο εύκολα και πιο γρήγορα δυστυχώς, τα καθημερινά, μικρά ή μικρότερα σε σχέση με όλα τα πιο πάνω, προβλήματα των ανθρώπων αυτής της χώρας. Που όσο μικρότερα και να φαίνονται στα δικά μας μάτια, είναι δυστυχώς μεγάλα στις ζωές των ανθρώπων που μένουν στη διπλανή μας πόρτα. Είναι η ανασφάλεια για το μέλλον τους.

Είναι η αγωνία τους για το αν θα έχουν δουλειά μετά το τέλος της κρίσης της πανδημίας. Είναι το άγχος του επιχειρηματία, της μικρής και της μεσαίας επιχείρησης που δεν μπορεί να προγραμματιστεί για την επόμενη βδομάδα ενώ έτσι εποχή έκανε συνήθως τον προγραμματισμό της επόμενης χρονιάς ή και της επόμενης τριετίας. Είναι η ευθύνη που έχουν αυτοί οι επιχειρηματίες για το προσωπικό τους. Αν θα μπορούν να συνεχίσουν μαζί ή αν θα επιστρέψουμε πίσω στη μαύρη περίοδο της κρίσης που περάσαμε πριν από λίγα χρόνια όπου οι άνεργοι γέμιζαν τρεις φορές το ΓΣΠ. Τα ζητήματα της διαφθοράς και της διαπλοκής είναι τέτοια που δεν θα ξεχαστούν από άλλα προβλήματα ή δεν θα τα σκεπάσει άλλο θέμα.

Προχθές είδαμε την παρουσίαση ενός ολιστικού πλάνου που ξεκινά από την παιδεία, τον σημαντικότερο σίγουρα πυλώνα. Με χειροπιαστά μέτρα για την καταστολή μέσα και από νομοθεσίες. Και με ιδιαίτερο βάρος στη διαφάνεια που είναι το καλύτερο αντίδοτο σε αυτά τα φαινόμενα. Όλα αυτά πρέπει να υλοποιηθούν. Η έκταση του προβλήματος είναι τέτοια που χρειάζεται η συνεργασία όλων των πολιτικών δυνάμεων, οργανωμένων συνόλων και πολιτών. Η πολιτική αντιπαράθεση είναι απαραίτητη, είναι το οξυγόνο στη δημοκρατία. Ας περιοριστεί όμως στα πολιτικά επιχειρήματα. Και ας δουλέψουμε όλοι μαζί για να επικρατήσει η διαφάνεια, για να έχουμε ενημερωμένους και εκπαιδευμένους πολίτες, για να καταφέρουμε νίκες απέναντι στο τέρας της διαφθοράς. Αυτά περιμένουν από μας οι συμπολίτες μας. Ας μην τους απογοητεύσουμε και πάλι.

Ας δώσουμε αυτόν τον πόλεμο από κοινού για το καλό του τόπου. Όσο εξαντλούμε την ενέργειά μας, τον δημόσιο λόγο και διάλογο στα ζητήματα που δεν απασχολούν την καθημερινότητα των συμπολιτών μας, τόσο η απόσταση μεταξύ πολιτικών και κοινωνίας θα μεγαλώνει. Η απαξίωση της πολιτικών δεν είναι σίγουρα κυπριακό φαινόμενο. Στην Κύπρο είναι επαυξημένη δυστυχώς, γιατί ένα μεγάλο μέρος της δημόσιας συζήτησης εξαντλείται, και δικαίως, στο Κυπριακό. Το Κυπριακό, όμως, μετά από πέντε δεκαετίες δεν επηρεάζει δυστυχώς την καθημερινότητά μας. Ως εκ τούτου, λίγοι είναι αυτοί που μας ακούν και ακόμη λιγότεροι αυτοί που μας πιστεύουν. Σήμερα χρειάζεται να εμποτίσουμε την πολιτική ζωή και τον πολιτικό λόγο με ενσυναίσθηση και κοινή λογική.

Να προσπαθήσουμε να μπούμε στα παπούτσια των συμπολιτών μας. Να καταφέρουμε να τους πούμε μισή καλή κουβέντα. Χρειάζεται επίσης να δώσουμε χειροπιαστή ελπίδα. Όχι με γενικόλογες κουβέντες χωρίς περιεχόμενο. Αλλά με έναν σχεδιασμό εφαρμοσμένης πολιτικής, που να απαριθμεί συγκεκριμένα ορόσημα, που να περιλαμβάνει συγκεκριμένα μικρά και μεγαλύτερα έργα που να απαριθμεί πολιτικές. Πολιτικές που να έχουν να κάνουν με τη βελτίωση των ζωών μας, που να εμπνέουν εμπιστοσύνη, που θα επαναφέρουν την ελπίδα και την προοπτική. Αυτή είναι, στα δικά μου τα μάτια, η ρεαλιστική προσέγγιση της πολιτικής.

Ο Δημήτρης Δημητρίου είναι Βουλευτής Λευκωσίας, Εκπρόσωπος Τύπου ΔΗΣΥ. twitter: @dmdemetriou

Προσωπικότητες στην ''Κ'': Τελευταία Ενημέρωση

X