ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η κρισιμότητα των στιγμών στο Κυπριακό

Της ΣΤΑΥΡΗΣ ΚΑΛΟΨΙΔΙΩΤΟΥ

Οι τουρκικές προκλήσεις εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας δυστυχώς δεν έχουν παρέλθει. Μπορεί η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής να κατέγραψε ότι διανύουμε περίοδο αποκλιμάκωσης της έντασης στην Ανατολική Μεσόγειο, ουδόλως όμως αυτό το συμπέρασμα αφορά τα όσα τεκταίνονται στην Κύπρο. Οι έκνομες ενέργειες της τουρκικής πλευράς στην περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου, με πρωταγωνιστές τον διχοτομιστή Τατάρ και τον Τούρκο πρωθυπουργό, εντείνονται. Θα ήταν όμως λανθασμένο και επιπόλαιο αν αυτή η παραβίαση του διεθνούς δικαίου, των ψηφισμάτων 550 και 789 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ και του προσωρινού στάτους κβο της περιοχής, προσλαμβανόταν μόνο ως άλλη μια προκλητική ενέργεια.

Μέσα από την προσπάθεια περαιτέρω αλλοίωσης της κατάστασης επί του εδάφους επιχειρείται η εμβάθυνση της ντε φάκτο διαίρεσης του νησιού, με την προετοιμασία του παράνομου εποικισμού των Βαρωσίων ή/και το κάλεσμα για επιστροφή των νόμιμων κατοίκων υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση κι άρα σε συνθήκες κατοχής. Αναμφίβολα, αυτοί οι σχεδιασμοί ανατρέπουν συμφωνηθέντα, αμφισβητούν τη διευθέτηση του εδαφικού, όπως αποτυπωνόταν στους χάρτες που η ίδια η τουρκοκυπριακή πλευρά είχε στο παρελθόν υποβάλει και αντίκεινται στο Πλαίσιο του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ της 30ής Ιουνίου 2017. Με άλλα λόγια, υποθηκεύουν σημαντικές πτυχές του περιεχομένου της λύσης και συνεπώς ναρκοθετούν την προοπτική θετικής κατάληξης.

Το δίλημμα που βαραίνει τους ώμους της ελληνοκυπριακής ηγεσίας υπό τη σκιά των δυσμενών αυτών εξελίξεων και των σωρευτικά επικίνδυνων συνεπειών τους, είναι κατά πόσο θα αρκεστεί ή όχι σε μια εκστρατεία καταδίκης και προσπάθειας αναχαίτισης όσων συντελούνται στα Βαρώσια. Αν κάτι διδάσκει η ιστορική εμπειρία του Κυπριακού είναι πως τα χειρότερα τετελεσμένα συντελέστηκαν σε περιόδους παρατεταμένης διαπραγματευτικής στασιμότητας. Είναι ότι η άγονη παρέλευση του χρόνου διευκολύνει την Τουρκία να προβαίνει σε ενέργειες που εμβαθύνουν τη διχοτόμηση. Τέσσερα χρόνια μετά το ναυάγιο του Κραν Μοντάνα και την αποενοχοποίηση της Τουρκίας από τον διεθνή παράγοντα για όσα είχαν διαδραματιστεί, στον απόηχο των παλινδρομήσεων που υπήρξαν γύρω από συγκλίσεις με επίκεντρο την αμφισβήτηση της πολιτικής ισότητας των Τουρκοκυπρίων, μετά τις συνακόλουθες τουρκικές προκλήσεις στην ΑΟΖ και στα Βαρώσια και πλέον την επίσημη στοχοθέτηση της Τουρκίας για «λύση» δύο κρατών στην αναμενόμενα αποτυχημένη άτυπη διάσκεψη της Γενεύης, τα περιθώρια ανάληψης ουσιαστικών πρωτοβουλιών στενεύουν. Πολύ περισσότερο που οι προσπάθειες εξεύρεσης γεφυρωτικών προτάσεων από διάφορες κατευθύνσεις επισείουν σοβαρούς κινδύνους, αν κανείς αναλογιστεί ότι ανάμεσα στο ένα και στα δύο κράτη συμβιβαστική επιλογή δεν υπάρχει.

Όσο κι αν έχουν στενέψει όμως, τα περιθώρια για ανάληψη πειστικών πρωτοβουλιών δεν έχουν ακόμη εξαντληθεί. Κι αν κάτι μπορεί να επαναφέρει το Κυπριακό στις ράγες της προοπτικής λύσης εντός του συμφωνημένου πλαισίου ή να αποκαλύψει τις όποιες προθέσεις της Τουρκίας, αυτό είναι η έμπρακτη και πειστική υποστήριξη του διαπραγματευτικού κεκτημένου - περιλαμβανομένης της πολιτικής ισότητας, όπως διαμορφώθηκε μέχρι και την κατάρρευση των ουσιαστικών διαπραγματεύσεων το 2017. Η αμφισβήτησή του δοκιμάστηκε και έχει αποτύχει. Ενώ ο κύκλος των γεφυρωτικών προτάσεων που έχει ανοίξει στρέφει ξανά το Κυπριακό σε αδιέξοδες προσεγγίσεις του παρελθόντος. Αν κάποτε πιστεύαμε πως ο ορίζοντας της λύσης ήταν μακρύς και πολλοί οι δρόμοι, σήμερα πρέπει να αναμετρηθούμε με την πραγματικότητα και καλούμαστε να αναλάβουμε πειστικές πρωτοβουλίες, επιλέγοντας ουσιαστικά μεταξύ ομοσπονδίας ή οριστικής διχοτόμησης.

Η κα Σταύρη Καλοψιδιώτου (διδάκτωρ Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου) είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής ΑΚΕΛ.

Προσωπικότητες στην ''Κ'': Τελευταία Ενημέρωση

X