Η απορία είναι πως ο Πρόεδρος αντέχει αυτό το πρόγραμμα χωρίς χαπάκια.
Υπό κανονικές συνθήκες μετά από κάθε συνάντηση με τον Έρογλου θα χρειαζόταν ένα διήμερο για να επανέλθει η ηρεμία στα εγκεφαλικά κύτταρα. Για την σημερινή συνάντηση μάλλον θα χρειαζόταν εβδομάδα! Ο Έρογλου πήγε μανικομένος να σπάσει τα νεύρα όλων ή τουλάχιστον να τους προκαλέσει έμφραγμα.
Από το πρωί στο ανθρωπολογικό εργαστήριο για τους αγνοουμένους έδειξε το μουλάρωμα του, αρνούμενος να συναινέσει στην διενέργεια ερευνών και εκταφών σε στρατιωτικές περιοχές όπως ζήτησαν ο Πολ Αρνί αλλά και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης. Αν μη τι άλλο φανέρωσε ξανά την αδιαλλαξία του. Το αποτέλεσμα; Να φύγουν όλοι και στεναχωρεμένοι και μουτρωμένοι από τη συνάντηση, χωρίς την έκδοση κοινού ανακοινωθέντος.
Στην κοινή συνάντηση για το Κυπριακό ο Έρογλου την είδε ξανά Ντενκτάς. Απέρριπτε τα πάντα, ακόμα και παλιές δικές του προτάσεις για συγκλίσεις. Το αποκορύφωμα ήταν η δήλωσή του ότι δεν αποδέχεται το έγγραφο Ντάουνερ αλλά ούτε και το κοινό ανακοινωθέν - την θεωρούμενη βάση των συνομιλίων και επέστρεψε στα 31 έγγραφα των Χριστόφια-Ταλάτ! Ευτυχώς γι' αυτόν, μπροστά από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη δεν υπήρχαν τασάκια. Ο Έρογλου έγινε πιο... Τούρκος όταν ο Πρόεδρος του πρότεινε να καταγράψουν από κοινού τις συγκλίσεις και αποκλίσεις στα έγγραφα που υπέβαλε η κάθε πλευρά από την 11η Φεβρουαρίου μέχρι σήμερα. Σε κάθε πρόταση του Προέδρου έλεγε ένα συγκαλυμμένο αλλά βροντερό "όχι".
Δεν άντεξε και πολύ ο Νίκαρος, τα πήρε στο κρανίο και απείλησε ότι θα φύγει!
Τότε έπεσε η σωτήρια ιδέα για ένα διάλειμμα εκτόνωσης. Είδαν κι απο-είδαν, οι συνομιλίες ξανάρχισαν με τον Έρογλου να νιώθει πασάς. Απέρριψε όλες τις προτάσεις του Νίκαρου για συναντήσεις με αποτέλεσμα η επόμενη συνάντηση να προγραμματιστεί για τις δύο Σεπτεμβρίου ενώ οι διαπραγματευτές θα συναντηθούν στις 26 Αυγούστου. Ως αιτία για να αρνηθεί τις συναντήσεις που πρότεινε ο Πρόεδρος, ο Έρογλου επιστράτευσε το Μπαϊράμι. Ο Νίκαρος του πρότεινε να συναντηθούν στις 31 Ιουλίου, μετά το Μπαϊράμι, παρατηρώντας ότι στο αίτημα για προσκύνημα των Τουρκοκυπρίων στον τεκέ της Λάρνακας δόθηκε ως τελευταία ημερομηνία για το Μπαϊράμι η 30η Ιουλίου. Ο Έρογλου απάντησε ότι λαμβάνει σοβαρά υπόψη τις θρησκευτικές γιορτές και γι' αυτόν είναι σημαντική ακόμα και η τελευταία τους ημέρα η 31η Ιουλίου. Ο Νίκαρος αμέσως αντιπρότεινε την 1η Αυγούστου αλλά ο Έρογλου είχε έτοιμη την απάντηση: "Μα τότε αρχίζουν οι θερινές διακοπές!". Έτσι η επόμενη συνάντηση προγραμματίστηκε στις δύο Σεπτεμβρίου.
Σκηνές απείρου κάλλους εκτυλίχθηκαν όταν ο Νίκαρος, σε μια όντως υπεράνθρωπη προσπάθεια να συγκρατηθεί και να τον προσεγγίσει ευγενικά, του πρότεινε να αποδεχθούν την συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις συνομιλίες. "Αυτό θα μας βοηθήσει να κερδίσουμε χρόνο" του είπε, απαντώντας στο πονηρό αίτημα Έρογλου για να πάμε απευθείας στον 3ο γύρο και στο πάρε-δώσε. Τα λαμπάκια του Έρογλου άναψαν και έμοιαζε με ταύρο σε υαλοπωλείο. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι γι' αυτόν κόκκινο πανί. Είπε ξανά ένα βροντερό "όχι" βάζοντας μάλιστα και ουρά, επισημαίνοντας ότι δεν δέχεται ούτε τις πρόνοιες της Κοινής Συμφωνίας, βάσει της οποίας άρχισε ο διάλογος.
Όλοι οι παριστάμενοι παραμένουν ακόμα σε κατάσταση σοκ. Η Λίζα Μπάντεχαϊμ δεν τόλμησε να εκδόσει ανακοίνωση και για δύο ώρες αντάλλασσε τηλεφωνήματα με τις δύο πλευρές ψάχνοντας κοινό τόπο για να χωρέσει σε μια λακωνική ανακοίνωση. Τα Ηνωμένα Έθνη εξέφρασαν προς την πλευρά μας την συμπαράστασή τους, κάποιες φορές με μειδιάματα αμηχανίας, άλλες με γουρλωμένα από την έκπληξη μάτια και άλλες διατυπώνοντας τη διαφωνία τους με όσα ακαταλόγιστα έλεγε ο Έρογλου.
Το αποτέλεσμα; Έχω θαυμάσει πολύ την αντοχή του Νίκου Αναστασιάδη και τον συμπονώ. Εύχομαι στις δύο του Σεπτέμβρη να μην προχωρήσει σε χειροδικία!
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
