«Η συνέλευση των ποντικών», όπως την κατέγραψαν με περισσή δεξιοτεχνία οι τραγουδοποιοί Πάνος και Χάρης Κατσιμίχας, πάει «γάντι» με την πονεμένη ιστορία της ευθανασίας. Τα δύο αδέλφια έγραψαν στίχους, μελοποίησαν και τραγούδησαν, την απόφαση της συνέλευσης των ποντικών, να δέσουν μια κουδούνα στην ουρά του γάτου, ώστε να προστατευτούν από το φονικό κυνήγι. Ωστόσο, μόνο ένας γέροντας ποντικός διερωτήθηκε ποιος θα δέσει την κουδούνα στην ουρά του γάτου. Αυτός ο οποίος θα τολμούσε, θα κατέληγε στο στομάχι του γάτου. Και το τραγούδι καταλήγει: «Όλες οι λύσεις είναι φίνες και ωραίες / τότε και μόνο όταν είναι εφικτές / άμα δεν έχεις κότσια να τις εφαρμόσεις / άστες καλύτερα καθόλου μην τις λες…».
Η αγορά από την Κυπριακή Δημοκρατία το 1997 του υπερόπλου της εποχής, του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-300, αποτέλεσε την κύρια δύναμη επανεκλογής του Γλαύκου Κληρίδη, στην Προεδρία της Δημοκρατίας, αλλά αποτέλεσε και τη μεγαλύτερη απογοήτευση, για τις δυνατότητες αυτού του νησιού. Το 1998 η αγορά ακυρώθηκε, ύστερα από τις πιέσεις όλης της Δύσης και τις απειλές της Τουρκίας.
Τότε έγιναν ατέλειωτες αναλύσεις για την αλλαγή, για πρώτη φορά στην ιστορία, του ισοζυγίου δυνάμεων με την Τουρκία. Ωστόσο, λέγεται μία ήταν η μελέτη, η οποία ανέτρεψε όλα τα μεγάλα λόγια της εποχής. Έγινε από ένα έμπειρο αξιωματικό, ο οποίος έθεσε το απλό ερώτημα, ποιος θα πατήσει το κουμπί, ποιος θα δώσει τη διαταγή για να φύγει ο πρώτος πύραυλος και να καταρριφθεί το πρώτο τουρκικό αεροσκάφος. Έθεσε βεβαίως και το επόμενο δίλημμα, τι θα γίνει όταν λείψουν οι πύραυλοι των S-300, οι οποίοι ήταν ελάχιστοι σε σχέση με τα αεροπλάνα της Τουρκίας.
Το ίδιο σκεπτικό κατέθεσε στον καφενέ και σοβαρός γιατρός, ο οποίος έλεγε ότι αρνείται να πατήσει το κουμπί, να δώσει εντολή για διακοπή μιας θεραπείας, για να πεθάνει ένας άνθρωπος, έστω και αν ξέρει ότι με μαθηματική ακρίβεια, ότι οι μέρες του ασθενούς είναι μετρημένες. Τότε άρχισε να εξιστορεί περιπτώσεις, κατά τις οποίες έγιναν θαύματα, κυκλοφόρησαν νέα φάρμακα και σώθηκαν πολλοί άνθρωποι. Ξεκίνησε με τους ασθενείς με AIDS, οι οποίοι τα πρώτα χρόνια εντοπισμού της ασθένειας, πέθαιναν απομονωμένοι ένας μετά τον άλλο. Μια μέρα ήρθαν τα νέα φάρμακα και σώθηκαν, ως εκ θαύματος, όσοι υπόφεραν από την ασθένεια. Ακόμη και με τον κορωναϊό, τις πρώτες βδομάδες της ασθένειας, επικρατούσε πανικός και πολλοί ασθενείς ίσως πέθαναν από απελπισία. Τα νέα εμβόλια και τα νέα φάρμακα ήρθαν γρήγορα και η πανδημία κατάντησε μια ασθένεια ρουτίνας. Και στις δύο περιπτώσεις, είχαμε εκκλήσεις από απελπισμένους ασθενείς, ακόμη και για τερματισμό της δύσκολης θεραπείας. Ακολούθως οι άνθρωποι οι οποίοι θεραπεύτηκαν, έκλαιγαν από χαρά, λέγοντας στους γιατρούς, ευτυχώς που δεν μου ακούσατε.
Θεωρητικά είναι λογικές οι προθέσεις βουλευτών να ρυθμίσουν νομοθετικά την ευθανασία, ώστε να μη μεταβαίνουν ασθενείς στο εξωτερικό και να προκύπτουν ενδεχομένως, ένα σωρό άλλες νομικές παρεκτροπές. Μερικοί πιστεύουν ότι ενεργούν και φιλάνθρωπα, αφού θα απαλλάσσεται ένας άνθρωπος από τα βάσανα. Ωστόσο, ηθικά, τόσο οι νομοθέτες όσο και οι γιατροί βρίσκονται στο ίδιο επίπεδο, έστω και αν το κουμπί της ευθανασίας θα κληθεί ίσως, να το πατήσει μια νοσοκόμα. Η ευθανασία είναι μια ενέργεια μη αναστρέψιμη και οι ηθικές συνέπειες, ενδεχομένως να είναι μη αναστρέψιμες και για τους πρωταγωνιστές της διακοπής μιας ζωής.
Η ευθανασία είναι ένα ωραίο ευφυολόγημα για τους υγιείς και νέους ανθρώπους, οι οποίοι δεν σκέφτονται τον θάνατο. Μπορεί να είναι και μια πονηρή σκέψη στους λογιστές των εκάστοτε σχεδίων υγείας. Ωστόσο, όταν τα χρόνια περάσουν και ο φόβος του θανάτου αρχίσει να πλακώνει τις ψυχές των μεγαλύτερων στην ηλικία, τα πράγματα αλλάζουν άρδην. Θυσιάζονται ολόκληρες περιουσίες, θυσιάζονται νέοι άνθρωποι, ακόμη και ολόκληροι λαοί, για να ζήσουν λίγο ακόμη οι μεγαλύτεροι, οι οποίοι πλανώνται και νομίζουν ότι είναι αναντικατάστατοι. Ο θάνατος είναι δώρο του Θεού, για να μην μείνει αθάνατο το κακό, αλλά και η ασθένεια είναι παραχώρηση του Θεού, για να ταπεινώνεται ο άνθρωπος και οι γύρω του.
Όταν η αλαζονεία βασιλεύει, ο άνθρωπος νομίζει ότι είναι ένας μικρός θεός και φτάνει μέχρι το σημείο, όχι μόνο να θυσιάζει την ψυχή του, αλλά και να σκοτώσει με τη δύναμη των ανθρώπινων νόμων. Και όλα αυτά μέχρι να έλθουν οι ευρύνεις, οι τύψεις της συνείδησης και τότε όλα εδώ πληρώνονται, σύμφωνα με τους νόμους της φύσης, αλλά και την αγάπη του Θεού.
