ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Πόσο ακόμα;

Της Ελένης Ξένου

Της Ελένης Ξένου

twitter

Μεσολάβησε η οικονομική κρίση. Η οποία, εξακολουθώ να διερωτώμαι, άραγε μας θύμωσε αρκετά; Και επί της ουσίας. Όχι με θυμό, ο οποίος να εκτονώνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και να προκαλεί διαδικτυακές αντιπαραθέσεις. Αλλά με ένα θυμό πολύ πιο βαθύ, ο οποίος να θίγει την αξιοπρέπειά μας και ταυτόχρονα να μας επιβαρύνει με βαθειά ντροπή. Ντροπή για τις πολιτικές μας επιλογές και κυρίως για το κριτήριο και το βάθος της πολιτικής μας σκέψης.

Κι αν υποθέσω ότι όντως θυμώσαμε μέσα μας και αυτός ο θυμός κατάφερε να μας μετατοπίσει, το ερώτημα είναι προς τα πού έγινε η μετατόπιση; Και γιατί δεν είναι πουθενά εμφανής; Καταφέραμε άραγε σε αυτή τη διαδρομή της όποιας μετατόπισής μας να συνειδητοποιήσουμε ότι η πολιτική είναι πλέον, όσο ποτέ άλλοτε, μια υπόθεση προσωπικής μας ευθύνης; Και ότι έως τέτοια δεν έχει περιθώριο να συγχωρεί υποσχέσεις και δεσμεύσεις, αλλά ούτε και τα τυποποιημένα λόγια των πολιτικών μας; Τα τόσο προσεκτικά ρυθμισμένα λόγια ώστε να μην περιέχουν τίποτα άλλο παρά μόνο αποδείξεις ενός μονολιθικού συστήματος σκέψης; Έχουμε άραγε κοιτάξει γύρω μας με ένα ευρυγώνιο φακό, ο οποίος να σβήνει τις διαχωριστικές γραμμές των κομμάτων και να μεγεθύνει τις τρομαχτικές ομοιότητες της τελματωμένης τους σκέψης; Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι σ’ αυτό το τέλμα υπήρξαμε συνεργοί και εξακολουθούμε ενδεχομένως, όσο δεν έχουμε θυμώσει με ένα ουσιαστικό θυμό, να συνεργούμε στη συντήρησή του; Έχουμε κατανοήσει ότι πλέον όλα τα συμβόλαια που έχουν συναφθεί ανάμεσα σε μας και σ’ αυτούς που μας κυβερνούν (όχι μόνο τώρα αλλά και πριν) έχουν παραβιαστεί σε σημείο που μόνο οι «μακάριοι τω πνεύματι» μπορούν πια να δώσουν πίστη σε οποιοδήποτε τωρινό ή μελλοντικό τέτοιο συμβόλαιο; Έχουμε αισθανθεί βαθειά μέσα μας το μερίδιο ευθύνης μας γι’ αυτή την καταστροφή που συντελείται γύρω μας και είναι αποτέλεσμα εκείνης που έχει ήδη συντελεστεί μέσα μας; Έχουμε νιώσει πόσο έχουμε προδώσει την αξιοπρέπεια και τον πολιτισμό μας; Έχουμε κατανοήσει πως είτε γιατί πιαστήκαμε κορόιδα, είτε γιατί υπήρξαμε εύπιστοι, είτε γιατί είμαστε κολλημένοι ακόμα σε πεποιθήσεις χωρίς σημερινό αντίκρισμα, όποιο από όλα κι αν ισχύει, μας καθιστά συνεργούς σε αυτό το πολιτικό φιάσκο που ζούμε σήμερα; Έχουμε διερωτηθεί πραγματικά πόσο έχουμε ασχημύνει ώστε να συνηθίζουμε την ασχήμια που μας έχει κατακλύσει; Ασχήμια που προέρχεται από τις χρεοκοπημένες μας ιδέες και καταλήγει στις χρεοκοπημένες μας πλατείες; Ασχήμια που αποτυπώνεται στους κούφιους πύργους μας και τσιμεντώνει τα κούφια οράματά μας; Έχουμε άραγε μουδιάσει από τη στενομυαλοσύνη των συμπεριφορών μας που επιτρέπει σε επικίνδυνα αμόρφωτους να καπηλεύονται την έννοια του πατριωτισμού και να καταπατούν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα; Έχουμε αντιληφθεί πως είμαστε εγκλωβισμένοι μέσα σε απαρχαιωμένες πολιτικές αντιλήψεις που εκπορεύονται από μια στείρα παρελθοντολογία, η οποία, ωστόσο, ποτέ δεν αποτόλμησε την αποκάλυψη όλης της αλήθειας; Έχουμε συνειδητοποιήσει ότι οι αρχές και οι αξίες μας, η αισθητική και η παιδεία μας, ο πολιτισμός και η πολιτική μας σκέψη έχουν αφεθεί έρμαια ενός συστήματος σκέψης που αναγνωρίζει μόνο την τιμή των πραγμάτων και αγνοεί κάθε αξία; Έχουμε νιώσει βαθειά στο πετσί μας ότι όλη αυτή η διαταραγμένη πολιτική σκέψη που ορίζει πλέον τη ζωή μας και καθορίζει το κληροδότημά μας απέναντι σε μια νέα μπερδεμένη ήδη γενιά, μας εγκλωβίζει μέσα σε μια τεράστια φούσκα, η οποία, όταν σπάσει θα βρεθούμε ακόμη πιο μετέωροι από ό,τι είμαστε τώρα; Έχουμε κατανοήσει πως ανάμεσα στις κούφιες αντιπαραθέσεις και στις εκάστοτε προεκλογικές μανούβρες ελαχιστοποιείται η πιθανότητα να επαναπροσδιορίσουμε την απουσία οποιασδήποτε ουσίας ζωής; Πόσο άραγε ακόμα θα κλείνουμε τ’ αφτιά μας σ’ αυτή την εκκωφαντική κενότητα; Πόσο ακόμα θα παρακολουθούμε το αποτέλεσμα των πολιτικών μας επιλογών να μας ντροπιάζει από τις τηλεοράσεις με την ψευδαίσθηση ότι σ’ αυτό το επίπεδο ντροπής δεν είμαστε συνένοχοι; Πόσο ακόμα;

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Ελένης Ξένου

Ελένη Ξένου: Τελευταία Ενημέρωση

X