Της Ελένης Ξένου
ΑΚΑΡΙΑΙΑ
Εδώ και τρία σχεδόν χρόνια περιμένουμε το πόρισμα για την πολύκροτη υπόθεση Focus, έχοντας, μάλιστα, ως εχέγγυο της υπομονής μας τη δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας ότι το «σκάνδαλο της οικονομίας θα διερευνηθεί σε βάθος και ότι οι υπεύθυνοι θα τιμωρηθούν».
Αντ’ αυτού, τρία χρόνια μετά, το πόρισμα καταλήγει στη λιτή και απέριττη ανακοίνωση του γενικού εισαγγελέα, σύμφωνα με την οποία «δεν υπάρχει ποινικό αδίκημα» στην υπόθεση FOCUS, διότι παρότι τα δύο μεγάλα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ έλαβαν μεγάλα χρηματικά ποσά, τα στοιχεία δεν συνιστούν διάπραξη ποινικών αδικημάτων. Και κάπως έτσι κλείνει κι αυτή η ανοιχτή πληγή, όπως ακριβώς έκλεισαν και οι προηγούμενες (βλέπε Μαρί, Ήλιος, χρηματιστήριο κ.τ.λ. κ.τ.λ.), αφήνοντας το περί δικαίου αίσθημα του λαού μετέωρο. Το πόρισμα, ωστόσο, για τη FOCUS μπορεί να μη στέλνει κανένα στο σκαμνί της Δικαιοσύνης, αλλά για οποιονδήποτε εξακολουθεί να διαθέτει δύο δράμια νου, αποτελεί αμάχητο τεκμήριο πως οι πολιτικοί μας ταγοί παραμένουν εγκληματικά προσηλωμένοι στην ίδια εκείνη νοοτροπία που ευθύνεται για τη δημιουργία όλων των σκανδάλων αυτού του σαθρού συστήματος.
Τι μας διδάσκει το πόρισμα Focus και κυρίως οι αντιδράσεις των κομμάτων και της κυβέρνησης σ’ αυτό; Μερικά πολύ χρήσιμα συμπεράσματα, τα οποία οφείλουμε να τα θυμόμαστε όταν θα κληθούμε να ψηφίσουμε:
1.Η κυβέρνηση κάνει την πάπια χρησιμοποιώντας την ενασχόλησή της με το θέμα της επίλυσης του Κυπριακού ως άλλοθι (παλιά μου τέχνη κόσκινο σ’ αυτόν τον τόπο), παριστάνοντας πως έχει πιο σοβαρά προβλήματα να επιλύσει. «Η ανακοίνωση του γενικού εισαγγελέα μιλά από μόνη της» περιορίστηκε να πει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και μ’ αυτά τα λόγια το κυβερνητικό σχήμα νίπτει τας χείρας του, προσπερνώντας τις πάλαι ποτέ δεσμεύσεις περί διερεύνησης. Και το ότι δεν προκύπτει ποινικό αδίκημα τούς πέφτει τόσο βολικό, ώστε να εξακολουθούν να μην αντιλαμβάνονται πως δεν έχουν κανένα δικαίωμα να αγνοούν τόσο επιδεικτικά έννοιες όπως πολιτική ηθική και πολιτική ευθιξία.
2.Τα δύο μεγάλα κόμματα, το καθένα με διαφορετικό τρόπο αντίδρασης , αποδεικνύουν πως εκείνο που εξακολουθεί να τους νοιάζει (παρότι η χώρα και κάθε θεσμός έχει διαλυθεί) δεν είναι ούτε το δημόσιο συμφέρον ούτε η πάταξη της διαπλοκής, αλλά το πώς θα τη βγάλουν καθαρή, ώστε να έχουν να λένε τα δικά τους όταν θα βγαίνουν στο προεκλογικό σεριάνι προκειμένου να διατηρήσουν τα ποσοστά τους και κατ’ επέκταση τον ποπό τους στην ίδια καρέκλα.
3.Τα υπόλοιπα κόμματα βγάζουν ξαφνικά παντιέρα πάταξης της διαφθοράς, παριστάνοντας τους ηθικά αμέμπτους, χωρίς να πείθουν κανέναν πως εκείνο που πραγματικά τους ενδιαφέρει είναι το βάθος της διερεύνησης του σκανδάλου. Αντιθέτως, είναι προφανές (μέσα από την ίδια ξύλινη και ανέπνευστη γλώσσα και επιχειρηματολογία που χρησιμοποιούν) ότι εκείνο που τους νοιάζει είναι να κερδίσουν τις εντυπώσεις και να πάρουν προβάδισμα προεκλογικών επιχειρημάτων, προκειμένου να αυξήσουν τα ποσοστά τους στις επερχόμενες εκλογές.
4.Το ΑΚΕΛ καθίσταται πολύ πιο επικίνδυνο από ό,τι πιστεύαμε, δεδομένου ότι όχι μόνο εξακολουθεί να ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν και να απευθύνεται μόνο στον κομματικό του πυρήνα (λες και οι υπόλοιποι πολίτες είναι για τα μπάζα), αλλά χρησιμοποιώντας και τα ίδια ακατανόητα επιχειρήματα, τα οποία εκπορεύονται από το γνωστό σύνδρομο καταδιώξεως από το οποίο πάσχει. Και από τη φοβερή πεποίθηση πως μόνο όταν συντηρούν την ύπαρξη εχθρών και δαιμόνων θα καταφέρουν να κρατηθούν συσπειρωμένοι. Όσο για την κατάντια της χώρας γι’ αυτούς έρχεται (από τον καιρό της διακυβέρνησής τους) σε δεύτερη μοίρα.
5.Το πόρισμα αποδεικνύει περίτρανα πως η γάγγραινα αυτού του τόπου δεν ήταν ποτέ ο Βγενόπουλος και τα golden boys του τραπεζικού συστήματος, αλλά η κομματική νοοτροπία που επιτρέπει ακόμα σε μερικούς αμόρφωτους επαρχιώτες να παίζουν με τη νοημοσύνη μας, θεωρώντας ότι δεν έχουμε ούτε την κρίση ούτε την κράση να τους μουντζώσουμε στα μούτρα.
6.Μήπως, τελικά, δεν την έχουμε; Καιρός, επιτέλους, να διερωτηθούμε.
