Όλα στο φως

Έχουν άραγε επίγνωση οι βουλευτές και κομματάρχες πως η πιο πάνω φράση στ’ αυτιά του ταλαιπωρημένου πολίτη ακούγεται πιο πολύ σαν ανέκδοτο (κακόγουστο μάλιστα) παρά σαν μια πραγματική δέσμευση για διαφάνεια; Το θέμα των Μη Εξυπηρετούμενων δανείων (ΜΕΔ) των Πολιτικά Εκτεθειμένων Προσώπων (ΠΕΠ) είναι μια από τις πιο σοβαρές αιτίες κλονισμού της εμπιστοσύνης μας απέναντι στους πολιτικούς μας και στην πραγματική τους πρόθεση να αφήσουν το μαχαίρι να φτάσει μέχρι το κόκκαλο. Η διαφάνεια αποτελεί την πιο «κακοποιημένη» λέξη από τους πολιτικούς μας με αποτέλεσμα να έχει μετατραπεί, στην συνείδηση του πολίτη, σε μια κενού περιεχομένου έννοια. Αυτό απασχολεί καθόλου τους κομματάρχες μας ή μήπως τελικά τους βολεύει ώστε το όλο θέμα να υποβιβάζεται στο επίπεδο του κουτσομπολιού και της αντιπαράθεσης; Ο διοικητής της Κεντρικής Τράπεζας κ. Ηροδότου είναι εδώ και μήνες έτοιμος να παραδώσει τη «λίστα του θρίλερ», αλλά παρόλα αυτά ακόμη δεν έχει λάβει τη σχετική πρόσκληση από την Βουλή για να παραστεί στην Επιτροπή Ελέγχου. Γιατί άραγε; Ο διοικητής ζήτησε δύο φορές από τον Ιούλιο μέχρι σήμερα να ενημερώσει τον Πρόεδρο της Βουλής περί του θέματος, αλλά ο κ. Συλλούρης δεν ανταποκρίθηκε. Γιατί άραγε;

Και τώρα αφού απέστειλε μια επιστολή προς τον κ. Ηροδότου ο πρόεδρος της Επιτροπής Ελέγχου κ. Κουλίας, χωρίς μάλιστα να ενημερώσει τα υπόλοιπα μέλη, συζητούν το πότε και το πώς θα κλειστεί το ραντεβού. Μα τόσο δύσκολο είναι να κλειστεί ένα ραντεβού για ένα τόσο σοβαρό θέμα; Την ίδια ώρα τα δύο μεγάλα κόμματα ανταλλάσσουν τα πυρά τους, με τον ΔΗΣΥ να επιμένει πως πρέπει να έρθουν όλα στο φως και να καλεί το ΑΚΕΛ να απαντήσει κατά πόσο είναι σύμφωνο με αυτή την θέση. Από την πλευρά του το ΑΚΕΛ απαντά πως εκείνο είναι που άνοιξε το θέμα και πως είναι η κ. Χαραλαμπίδου που πίεσε να κληθεί ο κ. Ηροδότου. Επίσης, και η κ. Χαραλαμπίδου αφήνει αιχμές στο κατά πόσο αυτό το «όλα στο φως» τελικά σημαίνει συγκάλυψη. Και όλα αυτά να φανταστείτε συμβαίνουν πριν ακόμα αρχίσει η πραγματική συζήτηση του θέματος. Σκεφτείτε δηλαδή τι θα ακούσουν τα αυτιά μας όταν αυτή ανοίξει. Σκέψη που δεν προκαλεί την παραμικρή ανακούφιση αλλά εντείνει την καχυποψία του πολίτη, ότι τελικά προσπαθούν ο ένας να τα ρίξει στον άλλο και να συγκαλύψουν ο καθένας τα δικά του.

Έχει άδικο ο πολίτης να παραμένει καχύποπτος ως προς τις προθέσεις των πρωταγωνιστών αυτού του θρίλερ; Και να διερωτάται κατά πόσο όλες αυτές οι αντιπαραθέσεις και οι τάχα μου δεσμευτικού τύπου δηλώσεις αποσκοπούν στην επίλυση του προβλήματος ή στη συντήρηση του λαϊκισμού, ο οποίος επιφέρει το αντίθετο αποτέλεσμα; Δηλαδή κρύβει την διαφθορά και αποπροσανατολίζει το κοινό από την πραγματική ουσία του θέματος. Και ποια είναι αυτή; Προφανώς και δεν είναι η λίστα θρίλερ, διότι από μόνη της δεν επιτυγχάνει τίποτα άλλο εκτός από την συντήρηση του λαϊκισμού. Εκείνο που αναμένουν οι πολίτες για να αισθανθούν ότι όντως υπάρχει πρόθεση να παταχθεί η διαφθορά, είναι να τολμήσουν οι βουλευτές μας να υποβάλουν τα σωστά ερωτήματα και να απαιτήσουν γι’ αυτά στοιχεία.

Ποια είναι αυτά τα ερωτήματα; Ποια πολιτικά εκτεθειμένα πρόσωπα είχαν ευνοϊκή μεταχείριση από τις τράπεζες και για ποιους έγινε διαγραφή δανείων; Ποιες συναλλαγές έχουν οι τράπεζες με τα κόμματα και τις κομματικές οργανώσεις κι αν τους έχουν δοθεί δάνεια τα οποία έχουν διαγραφεί και για ποιον λόγο; Αν οι βουλευτές μας είναι αποφασισμένοι να φέρουν στο φως στοιχεία που να αφορούν σε αυτές ακριβώς τις συναλλαγές των κομμάτων, των εταιρειών και των οργανώσεων τους μαζί με αυτά των ΠΕΠ, τότε ίσως αρχίσουμε να πιστεύουμε πως πραγματικά θέλουν να πατάξουν την διαφθορά. Διαφορετικά θα συνεχίσουμε να πιστεύουμε πως εκείνο που επιδιώκουν είναι να μας ρίξουν στάχτη στα μάτια προκειμένου να την βγάλουν καθαρή.