Του Ονασαγόρα
Η επικοινωνία μας γίνεται από σήμερα πιο στενή. Θα τα λέμε (εγώ θα τα λέω βασικά και εσείς αν έχετε κέφι θα τα διαβάζετε) και στις δύο έντυπες εκδόσεις της «Κ».
Σημαδιακή η χτεσινή ημέρα , αφού οι Τουρκοκύπριοι αποφάσισαν στις λεγόμενες και εντός εισαγωγικών «προεδρικές» όχι μόνο για το δικό τους αλλά και το δικό μας μέλλον.
Τι να περιμένουμε από την εκλογή Ακιντζί;
Κάποιοι στις ελεύθερες περιοχές προσδίδουν στον Ακιντζί δυνάμεις υπερήρωα. Δεν θέλω να χαλάσω τη σάλτσα αλλά την top δήλωσή του για επιστροφή της κλειστής περιοχής της Αμμοχώστου τη συνδέει με αναγνώριση από την πλευρά μας του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου. Που κανείς δικός μας δεν πρόκειται να αποδεχθεί.
Ενώ ασκεί κατά καιρούς ξεκάθαρη κριτική κατά της Τουρκίας θεωρείται απίθανο έως αδύνατο να της πάει κόντρα, γιατί αυτή κάνει κουμάντο στα Κατεχόμενα. Όσο κι αν υποστηρίζει ότι το κοινό ανακοινωθέν Νίκαρου-Έρογλου αποτελεί ιδανική βάση για λύση, εάν δεν πει το ναι η Τουρκία τίποτε δεν πρόκειται να προχωρήσει.
Ποια είναι τότε η διαφορά του με τον Έρογλου;
Εκτός από τη θέλησή του για λύση –που αρκετά συχνά διαλαλεί– ο Ακιντζί παίρνει πρωτοβουλίες τις οποίες μπορεί να εκτελέσει χωρίς πολλές, πολλές κουβέντες.
Αυτό έκανε και όταν ήταν δήμαρχος της τουρκοκρατούμενης Λευκωσίας και βρήκε λύσεις με τον Λέλλο και για το αποχετευτικό αλλά και για το Μάστερ πλαν της πρωτεύουσας. Ένα έργο-άθλο για την εποχή του με την καχυποψία και την έχθρα που υπήρχε. Πώς πέτυχαν Ακιντζί-Λέλλος και άφησαν έργο που σε περίπτωση λύσης θα ενοποιεί σχεδόν αμέσως τη Λευκωσία χωρίς χρονοτριβή, κατεδαφίσεις και νέους πολεοδομικούς σχεδιασμούς; Και οι δύο έδρασαν χωρίς να διαλαλούν αυτά που πάνε να κάνουν, αποφάσισαν ότι θα παράγουν έργο και όχι δηλώσεις και... τα κατάφεραν. Και μάλιστα χωρίς να υπογράψουν ούτε ένα σχεδόν έγγραφο με το οποίο να αναγκάζεται η μία πλευρά να αναγνωρίζει την άλλη!
Ο Ακιντζί έχει, όπως πληροφορούμαι από τους φίλους τα Κατεχόμενα, αυτό το ταλέντο: Να βάζει στόχους, να προσηλώνεται με ευλάβεια σε αυτούς και να ελίσσεται διπλωματικά μέχρι να τους πετύχει.
Αυτό το ταλέντο του είναι που θα δοκιμάσει, πρώτα με την Τουρκία και μετά με τον Νίκαρο, ο οποίος τον περιμένει, όπως ακούω από τον λόφο της εξουσίας, με ανοικτές αγκάλες για μια εντυπωσιακή επανέναρξη του διαλόγου...
Ο Ζαχαρίας Χρυσοστόμου, ο χαμηλών τόνων Αρχηγός Αστυνομίας, κατάφερε στη σύντομη θητεία του να αφήσει άπαντες ευχαριστημένους. Τυπικότατος μέχρι... αηδίας (λένε οι γύρω του) αλλά χωρίς να χάνει την ουσία, με λόγια, επιστολές και έργα έχει τις τελευταίες εβδομάδες δείξει ότι μπορεί να λειτουργήσει τέλεια ως εξισορροπητικό στοιχείο.
Δεν εξηγείται διαφορετικά ότι και ο Νίκαρος, και ο δύσκολος αρχικά Ιωνάς και ο γενικός εισαγγελέας και ο Ρίκκος και οι άλλοι εμπλεκόμενοι στο μπάχαλο των ημερών (ακόμα και η διοικήτρια Χρυστάλλα και η Πρύτανης Ελπίδα) είναι ευχαριστημένοι από τη δράση του. Και μάλιστα το δηλώνουν σε κάθε ευκαιρία.
Από τις άριστες επιλογές του Νίκαρου.
Το ερώτημα είναι: Για πόσο θ’ αντέξει ο άνθρωπος;
Ο φέρελπις υφυπουργός παρά τω Προέδρω Κωνσταντίνος Πετρίδης φέρεται να έχει βάλει ένα πολύ σημαντικό στοίχημα. Είναι μονολεκτικό: καζίνο.
Όπως με πληροφορούν άτομα που γνωρίζουν, έχει κάνει σχεδόν όλη τη γαϊδουροδουλειά του έργου, ενώ έχει και πλήρη συντονισμό ενεργειών, σε στενή βέβαια συνεργασία με τον καθ’ ύλην αρμόδιο υπουργό Γεώργιο Λακκοτρύπη.
Ο τελευταίος έχει τελευταία αποκτήσει νέο ψευδώνυμο από τη νέα γενιά της εξουσίας που περιβάλλει τον Νίκαρο. Αντί να τον προφέρουν με το μακρόσυρτο Λακκοτρύπης (που δεν είναι καν επίκαιρο με τις εξελίξεις στα ενεργειακά), τον φωνάζουν Στιβ Τζομπς.
Η θητεία του στη Microsoft άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και θεωρείται ο «ηλεκτρονικός» περφόρμερ της κυβέρνησης του Νίκαρου. Πάντα είχε το ταλέντο να κερδίζει το ακροατήριό του, από τον καιρό που παρουσίαζε τα σημαντικά προϊόντα της Microsoft, όπως τους cloud servers, λίγο πριν πάρει μετάθεση στην κυβέρνηση. Ιδανική επιλογή για παρουσίαση σημαντικών κυβερνητικών έργων, του καζίνο συμπεριλαμβανομένου...
Άλλη μια άριστη επιλογή του Νίκαρου...
Η διοικήτρια Χρυστάλλα βρήκε τις προάλλες στη Βουλή τη δύναμη να κάνει και αστεία. Όπως είπε στους βουλευτές «ήθελα να μην περάσω απαρατήρητη από τη θέση της διοικήτριας αλλά δεν το περίμενα όλο αυτό!». Και πρόσθεσε με νόημα: «Για να μου το κάνουν όλο αυτό σημαίνει πως κάνω καλά τη δουλειά μου».
Υποστήριξη πάντως δεν βρήκε εκτός από χαμόγελα συγκατάβασης...
Πιο παραστατικός στις δηλώσεις του είναι ο Χάρης Γεωργιάδης. Πρόσφατα μιλούσε για τον κακό χαμό στο Eurogroup και τις επικρίσεις Ευρωπαίων υπουργών στον Βαρουφάκη. Όπως είπε: «Αν μου έβαζαν εμένα τις φωνές που έβαλαν του Βαρουφάκη θα είχα κρυφτεί κάτω από το τραπέζι».
Χωρίς σχόλια...
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αληθεύει η πληροφορία που μου μετέφερε αστυνομική πηγή ότι ο Σάββας Βέργας στο σπίτι που φιλοξενείται φρουρούμενος δέχεται κανονικά και συγγενείς και φίλους;
Δεν έμαθα εάν ψήνει και σούβλα...
ΚΟΥΪΖ: Ποιος υπουργός του Νίκαρου ευχαρίστως θα έμπαινε ως υποψήφιος Επικρατείας για τη νέα Βουλή; Είναι και νέος και ωραίος και πετυχημένος και εκτός ΔΗΣΥ...
----------------------------------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
