Του Ονασαγόρα
Από το ιστορικό διήμερο της διοικήτριας Χρυσταλλούς ενώπιον της Ερευνητικής Επιτροπής για τον Συνεργατισμό κράτησα τελικά μόνο δύο φράσεις. Εντάξει η κριτική της Χρυστάλλας κατά πάντων, από τους Χατζηγιάννη και Χάρη μέχρι τον Healthy και όλα σχεδόν τα κόμματα ήταν σαφέστατη. Και αρκούντως δηκτική. Η κυρία διοικήτρια τους έβαλε όλους στη θέση τους. Εκ των υστέρων... Γι’ αυτά όμως σας έγραψα στην καθημερινή online στήλη. Εκείνο που κράτησα ως ιδιαίτερο το φύλαξα για σήμερα, στο κυριακάτικο. Είναι μόλις δύο φράσεις. Η ερώτηση του Γεώργιου Αρέστη προς τη Χρυσταλλού που έκρινε τους πάντες και τα πάντα: «Η κριτική σας πού απευθύνεται;» Και η α λα drama queen απάντησή της: «Παντού. Ήθελα πάντα να το πω δημόσια να με καρατομήσουν. Τέσσερις μήνες έμειναν...».
Ωιμέ! Αλί και τρισαλί! Ούτε η Κατίνα Παξινού δεν θα ήταν πιο πειστική. Ούτε καν η Μάρθα Βούρτση! Η κατατρεγμένη διοικήτρια αποφάσισε να μιλήσει ενώπιον της Επιτροπής για τον Συνεργατισμό. Μετά το παναΰριν. Και να πει τι; Ότι για την κατάσταση φταίνε όλοι πλην της ιδίας. Και όχι μόνο αυτό, ένιωθε λέει την ανάγκη να το πει αυτό δημόσια, να βάλει τα μεταξωτά και να φυσάει, στα εργοτάξια μπροστά και στα σκουπίδια πλάι, να μπερδευτεί με τους εργάτες. Να πει τον πόνο της στις γάτες και στη φουφού του καστανά στάχτη να γίνεις σατανά... Κι ας την καρατομήσουν. Σόρι που με συνεπήρε το τραγούδι αλλά η Χρυσταλλού είναι μόνιμη έμπνευση.
Δεν σας κρύβω ότι η τόλμη της και ο φόβος της μην την καρατομήσουν εάν πει όσα ξέρει, το είχε υποσχεθεί από παλιά άλλωστε, σημειώνοντας πως ξέρει «πολλά για πολλούς», μου θύμισε κάποια άλλη. Την Ιωάννα της Λωραίνης άλλως Ζαν ντ’Αρκ, γνωστή και ως Παρθένος της Ορλεάνης.
Πρόκειται για τη Γαλλίδα ηρωίδα που ηγήθηκε των γαλλικών στρατευμάτων στον Εκατονταετή Πόλεμο κατά των Άγγλων στη Γαλλία. Όπως και η Χρυσταλλού ηγήθηκε της αντίστασης υπέρ του Συνεργατισμού πολεμώντας κατά πάντων. Η Ζαν ντ’Αρκ παρά τον ηρωισμό της κατηγορήθηκε για κοντή κόμη, επειδή ντυνόταν με ανδρικά ρούχα, για μαγεία και ως αιρετική επειδή, όπως έλεγαν υποστήριζε ότι ήταν απευθείας υπόλογη στον Θεό. Το αποτέλεσμα ήταν να την καταδικάσουν να καεί ζωντανή ως αιρετική. Κατά την εκτέλεσή της μόνο ένας Άγγλος στρατιώτης τόλμησε να φωνάξει «Είμαστε χαμένοι, κάψαμε μια αγία». Ύστερα από είκοσι πέντε χρόνια και ενώ η Γαλλία είχε κερδίσει τον πόλεμο ανακηρύχθηκε αγία από την καθολική εκκλησία και προστάτιδα της Γαλλίας.
Δεν ξέρω αν μπορείτε να δείτε τις αναλογίες: Και η Ιωάννα είχε κοντό μαλλί, όπως και η Χρυσταλλού. Και η δική μας ντύνεται με το δικό της ιδιαίτερο στυλ και επίσης λόγω θέσεως νιώθει κάπου, κάπου ότι είναι υπόλογη μόνο στον Θεό, κι ας μη μας το λέει. Έχει και μια ευκολία να κάνει τα μαγικά της και να βγαίνει κούπα άπαννη, που έλεγε και ένας βουλευτής πρόσφατα. Ευτυχώς τη σήμερον ημέρα δεν γίνεται κάψιμο στην πυρά. Ούτε καρατομήσεις, όπως φοβάται η διοικήτρια, γίνονται στον τόπο μας.
Μάλλον δεν πρόκειται στην Κύπρο να έχουμε ποτέ γιορτή της Αγίας Χρυσταλλούς. Ούτε θα βρεθεί ένας στρατιώτης να φωνάξει υπέρ της, να την αποκαλέσει αγία, όσο κι αν νιώθει πως με την απουσία της είμαστε όλοι χαμένοι. Πολύ περισσότερο ίσως απ’ όσο ήμασταν με την παρουσία της...
Ευτυχώς γι’ αυτήν μόνο τέσσερις μήνες έμειναν μέχρι να ολοκληρωθεί η θητεία της. Να ολοκληρωθεί ο κύκλος του μαρτυρίου. Να πάρει τον δρόμο της, να ζήσει χωρίς τον φόβο να καρατομηθεί. Να μπορεί βρε αδελφέ να μιλάει δημόσια. Ίσως τότε να μάθουμε πολλά για πολλούς. Ίσως η Χρυσταλλού της Λωραίνης, σόρυ της Αγίας Παρασκευής ήθελα να πω, να αποφασίσει εκ των υστέρων να γίνει πραγματικά ηρωίδα. Να αποφασίσει να πει ή έστω να γράψει αυτά που τόσα χρόνια δεν τολμούσε να ξεστομίσει φοβούμενη την καρατόμηση...
KOYΪΖ: Ποιος σημαντικός πολιτικός ενοχλείται πολύ από τη στήλη; Εγώ πάντως, όσο κι αν δεν το πιστεύει τον αγαπώ. Και του αφιερώνω αυτό που είπε ο Enoch Powell: «Οι πολιτικοί που τους ενοχλούν τα Μέσα Ενημέρωσης είναι σαν τους ναυτικούς που τους πειράζει η θάλασσα».
