ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Αντί να φυτεύουμε πατάτες, τις κάνουμε

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Κάποτε ο φίλος μου ο Μανώλης μου είχε πει μία πολύ σοφή κουβέντα: «Δεν είμαστε πατάτες τηγανιτές, για να αρέσουμε σε όλους» παίρνοντας ως δεδομένο ότι το γεώμηλο, ήτοι η πατάτα είναι καθολικά αποδεκτή ως έδεσμα και δη τηγανιτή. Δεν ξέρω αν εκεί στο Κοινοτικό Συμβούλιο Ξυλοφάγου γνώριζαν αυτή τη φράση και σκέφτηκαν να φτιάξουν αυτό το έργο τέχνης, αφού αρέσουν σε όλους οι πατάτες, θα αρέσει και αυτό που σκεφτήκαμε, μία πατάτα της ποικιλίας spunta, εν πλήρει εκτάσει!

Εκ πρώτης όψεως και φοβάμαι και μετά τη δεύτερη και τρίτη ανάγνωσή του εν λόγω έργου τέχνης, το αποτέλεσμα δεν είναι παρά απογοητευτικό, για να πω το λιγότερο, αλλά γιατί να κρύβουμε τα λόγια μας; Είναι το απαύγασμα του κιτς, που ξεπερνά και αυτόν ακόμα τον βρακά της Λεμεσού. Δεν δείχνει τίποτα. Τα έργα τέχνης και άλλα δημόσιας εμβέλειας κτήρια στους δημόσιους χώρους έχουν λόγο ύπαρξης, μπορεί να γίνουν τοπόσημα, βλ. άγαλμα Σολωμού στη Λευκωσία, στην Τζαμούδα στη Λεμεσό, και άλλα

Αλλά για να μιλήσουμε πιο συγκεκριμένα, το έργο, κατά δήλωση του κοινοτάρχη στο 24News, κόστισε 8.000 ευρώ, και όταν τελειώσει θα γίνει πόλος έλξης, όλοι θα θέλουν να φωτογραφηθούν στη βάση του, αφού ο περιβάλλων χώρος θα τοπιοτεχνηθεί με πέτρα της περιοχής. Ο κοινοτάρχης κ. Γιώργος Τάσου είπε επίσης ότι δεν τον ενδιαφέρει τι θα ειπωθεί και τι θα γραφεί, αφού η δυσφήμιση είναι η καλύτερη διαφήμιση, η δε εισήγηση ήταν δική του και έγινε δεκτή και από το Κοινοτικό Συμβούλιο και όλοι μαζί προχώρησαν. Πολύ ωραία, ας κάνουμε ό,τι μας κατέβει στο μυαλό, ας πετάξουμε 8.000 ευρώ σε κάτι που θα μας δυσφημίσει, σε κάτι που κοροϊδέψει την κωμόπολη μας, δεν φακκούμε πενιά! Δεν πάει έτσι κ. Τάσου, δεν είναι πατατοχώραφό μας ο δημόσιος χώρος, για να κάνουμε ό,τι κατέβει στο κεφάλι μας.

Κατ’ αρχάς δεν ξέρω αν έπρεπε να εφαρμοστεί ο νόμος του 1% για τον εμπλουτισμό με έργα τέχνης σε δημόσια κτήρια (Ο περί του Ελάχιστου Υποχρεωτικού Ποσοστού Εμπλουτισμού των Δημόσιων Κτιρίων με Έργα Τέχνης Νόμος του 2009 [57(I)/2009]), αν υποθέσουμε ότι το πάρκο στην είσοδο του χωριού, στην κατεύθυνση του αυτοκινητόδρομου Αγίας Νάπας-Ριζοελιάς, είναι δημόσια υποδομή, αν και δεν είναι κτήριο. Ακόμα και αν δεν εμπίπτει στον νόμο, κοντά στον νου κι η γνώση όμως. Δεν γίνεται αυτό να αντιπροσωπεύει τους πατατοκαλλιεργητές, τον αγρότη και την αγρότισσα που ρόζιασαν τα χέρια τους από το ξερίζωμα της πατάτας. Εγώ το θεωρώ προσβλητικό, τουλάχιστον. Είναι ασέβεια να γελάμε με κάτι που θα έπρεπε να μας κάνει υπερήφανους και δεν είναι άλλο από τον κόπο κάποιων ανθρώπων να επιμένουν να καλλιεργούν την πατάτα.

Δεν είναι πατατοχώραφο, επαναλαμβάνω, ο δημόσιος χώρος, κύριε Τάσου του Κοινοτικού Συμβουλίου. Γιατί δεν προκηρύξατε έναν καλλιτεχνικό διαγωνισμό, τι σας εμπόδιζε να το κάνετε; Θα είχατε απείρως καλύτερα αποτελέσματα, και δεν θα χρειαζόταν τώρα να έχετε γίνει περίγελος ως κοινότητα στη δημόσια σφαίρα. Ναι, το γνωρίζω ότι η δυσφήμισή σας είναι εφήμερη, αλλά και η διαφήμιση της Ξυλοφάγου τέτοια θα είναι. Αυτό που θα μείνει, και το επιρρώνετε είναι ότι οι πολιτιστικά άγονες περιοχές της ελεύθερης επαρχίας Αμμοχώστου και Λάρνακας δεν αξίζουν αισθητική αναβάθμιση, πολιτιστική κίνηση, είναι αρκετά τα φεστιβάλ πατάτας, κολοκασιού, φράουλας και εγώ δεν ξέρω τι άλλο, αυτά που προωθεί ο κ. Χαμπιαούρης. Γιατί δεν τον προσεγγίσατε για ένα μουσείο αγροτικής ιστορίας, ένα λαογραφικό μουσείο; Γιατί αυτό δεν το σκεφτήκατε; Γιατί δεν είπατε ήταν λάθος μας, θα το διορθώσουμε, θα καλέσουμε ανθρώπους να μας υποδείξουν τι πρέπει να κάνουμε.

Το γνωρίζω πολύ καλά ότι η αισθητική δεν είναι το δυνατό μας σημείο σε αυτή τη χώρα, αλλά το χειρότερο είναι ότι δεν κάνουμε τίποτα για να βελτιώσουμε αυτή την εγγενή μας αδυναμία, η οποία καλλιεργείται από τον καιρό της αποικιοκρατίας, οι ιθαγενείς και οι Άλλοι, και σήμερα κάνουμε και χάζι με τα χάλια μας. Ο ουρανός κατεβάζει πατάτες και εμείς νομίζουμε ότι μας ραίνει με ροδοπέταλα, κύριε Τάσου, που κοστίζουν όμως 8.000 ευρώ και όπως έγραψε κάποτε κάποιος συνάδελφος μου δημοσιογράφος ή ανταποκριτής για την ασφαλτόστρωση του δρόμου από τη Λάρνακα έως το χωριό σας, το μακρινό 1927: «Νομίζομεν ότι με καλυτέραν και σοβαρωτέραν των πραγμάτων μελέτην πρέπει να γένηται η ασφαλτόστρωσις διά να μη καταδαπανώνται εις μάτην χιλιάδες λιρών εις βάρος του πτωχού Κυπριακού λαού» και στο σήμερα «Νομίζομεν ότι με καλυτέραν και σοβαρωτέραν των πραγμάτων μελέτην πρέπει να λαμβάνηται η ανέγερσις μνημείων διά να να μη καταδαπανώνται εις μάτην χιλιάδες ευρώ εις βάρος του λαού της Ξυλοφάγου.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Απόστολος Κουρουπάκης: Τελευταία Ενημέρωση

X