ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Το χάος που μας περιβάλλει

Ακαριαία

Της Ελένης Ξένου

Της Ελένης Ξένου

twitter

Οι επιστήμονες - σύμβουλοι του Προεδρικού αρχίζουν να διαχωρίζουν τη θέση τους από τα τελευταία μέτρα της κυβέρνησης. Οι δικηγόροι μιλούν για παραβίαση θεμελιωδών δικαιωμάτων σε σχέση με τον αποκλεισμό των ανεμβολίαστων από συγκεκριμένους χώρους. Οι αρνητές συνεχίζουν ακάθεκτοι να καλούν το πλήθος να αποτινάξει το σατανά και διάφοροι αρμόδιοι φορείς λαμβάνουν απειλητικά μηνύματα από άγνωστους αποστολείς.

Τα ΜΜΕ, στην πλειοψηφία τους, επιμένουν στην αφιλτράριστη ενημέρωση, χωρίς επίγνωση των συνεπειών της στο γενικότερο χάος που επικρατεί και στο διαδικτυακό καφενείο το μίσος παίρνει μορφή μέσα από ακραίες λεκτικές επιθέσεις που φανερώνουν τον διχασμό που θριαμβεύει. Η ΜΕΘ γεμίζει από ασθενείς ημέρα με την ημέρα, η μετάλλαξη «Όμικρον» είναι εδώ και είναι η πιο μεταδοτική και ο πλανήτης σείεται ξανά. Η ψυχολογία του κόσμου έχει γίνει κουρέλι, καφετέριες και εστιατόρια αναρτούν ταμπέλες για να ανακοινώσουν το κλείσιμό τους προκειμένου να μην αναγκαστούν να αποκλείσουν τους ανεμβολίαστους, οι γονείς εξακολουθούν να φωνάζουν για τις μάσκες και οι πολιτικοί συνεχίζουν τον χαβά τους.

Ο Αβέρωφ τσακώνεται με τον Στεφάνου και ο Στεφάνου με τον Αβέρωφ ανατέμνοντας ο καθένας παλιές θλιβερές εποχές, ο Παπαδόπουλος περιφέρεται σαν εκκρεμές πότε δεξιά και πότε αριστερά όπως ξέρει να κάνει καλύτερα, ο κρατικός προϋπολογισμός μετατρέπεται σε διαπραγματευτικό χαρτί για συμμαχίες που πρόκειται να συναφθούν και οι ηγεσίες των κομμάτων συσκέπτονται κεκλεισμένων των θυρών από την πραγματικότητα για να αποφασίσουν τον υποψήφιο πρόεδρο.

Οι παπάδες συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται την ατολμία των πολιτικάντηδων να τα βάλουν μαζί τους και παίρνουν θεοφοβούμενο κόσμο στον λαιμό τους και οι επίσημοι συνοδικοί νίπτουν τα χείρας τους για να μη χάσουν την επιρροή τους στο χριστεπώνυμο οργισμένο πλήθος.

Ζούμε ένα χάος, το οποίο δύο σχεδόν χρόνια μετά από την έναρξη αυτής της τρομαχτικής πανδημίας μάς αφήνει σε επικίνδυνη στασιμότητα, εμφανώς χειρότερη από πριν, δεδομένου ότι για τον διχασμό που μεταδίδεται στην κοινωνία με ταχύτητες «όμικρον», δεν προβλέπεται «εμβόλιο». Ευθύνη φέρουμε όλοι μας γι’αυτό το χάος και ίσως ένα πρώτο βήμα για να προσπαθήσουμε να το αντιμετωπίσουμε είναι η παραδοχή της ευθύνης μας.

Από την πρώτη μέρα που ξέσπασε η πανδημία, όχι μόνο δεν επιδείξαμε τη συλλογικότητα και την ωριμότητα που αυτή υπαγόρευε, αλλά περιφέραμε τις εξατομικευμένες μας θυμωμένες, πονεμένες και βασανισμένες αφηγήσεις, παρέχοντας στους αποδεδειγμένα ανεπαρκείς πολιτικούς μας το πρόσφορο έδαφος να εκμεταλλευτούν την αδυναμία μας και να εκτοξεύουν την τοξικότητα στα ύψη σε μια μάταιη κούρσα για το ποιος θα βγει ο πιο κερδισμένος. Αντί να εστιάζουμε στο δάσος εστιάζαμε στο δέντρο και μάλιστα εκείνο το οποίο βρισκόταν μέσα στη δική μας αυλή, ούτε καν του γείτονα. Ανασύραμε με ελαφρότητα έννοιες όπως θεμελιώδη δικαιώματα ή ατομικές ελευθερίες και βγήκαμε στους δρόμους για να τις υπερασπιστούμε την ώρα που συνάνθρωποί μας πέθαιναν μέσα στα νοσοκομεία. Και το μόνο που καταφέραμε τελικά και τραγικά είναι να φτάσουμε σήμερα στο σημείο να χαρακτηρίζουμε όποιον διαφωνεί μαζί μας φασίστα.

Σ’αυτή την κατάντια φέραμε τους εαυτούς μας και το κοινωνικό σύνολο. Και ενώ ο ιός απέδειξε με τον πιο τραγικό τρόπο πως δεν δικαιούμαστε πλέον να βλέπουμε τον κόσμο κομματιαστά αλλά σαν ένα ενιαίο σώμα, αλληλένδετων και αλληλοεξαρτώμενων κομματιών, συνδεδεμένων με ορατά και αόρατα νήματα, εμείς προκειμένου να μη διευρύνουμε τη στενοκοπημένη μας σκέψη, δράση και αντίδραση φτάσαμε στο άλλο άκρο. Αντί της ενότητας και της απελευθέρωσης από τα στεγανά μας, τις οποίες η ευθραυστότητα της ίδιας της ζωής καθιστούσε επείγουσα υπέρβαση, κατακερματίσαμε την πραγματικότητα σε πλήθος αφηγήσεων, εχθρικών μεταξύ τους και αμοιβαία αποκλειομένων.

Κάποια στιγμή οφείλουμε να λογαριαστούμε μ’αυτή την ευθύνη. Να την αναλάβουμε για να καταλάβουμε γιατί συμπεριφερθήκαμε τόσο θλιβερά, γιατί ήμασταν κατώτεροι των περιστάσεων. Αλλά και γιατί είναι ο μόνος τρόπος να κατεβούμε από το δέντρο και να περπατήσουμε στο δάσος.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Ελένης Ξένου

Ελένη Ξένου: Τελευταία Ενημέρωση

X