ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Θλιβεροί όσο ποτέ

Της Ελένης Ξένου

Της Ελένης Ξένου

twitter

Το θέμα με τη δημαρχία της κατεχόμενης Αμμοχώστου φανερώνει πολλά. Και όλα έχουν να κάνουν με την ικανότητα των πολιτικών μας αρχηγών να έχουν αφενός επαφή με την πραγματικότητα και αφετέρου να οδηγήσουν αυτό τον τόπο σε ένα μέλλον.

Η υπόθεση εξεύρεσης υποψηφίου δημάρχου, μετά τον ξαφνικό θάνατο του Αλέξη Γαλανού και οι γελοίες διαβουλεύσεις που έλαβαν χώρα μεταξύ των κομματαρχών αποδεικνύουν πως κανείς τους δεν είναι σε θέση να υπερβεί το μικροκομματικό του συμφέρον και να σκεφτεί το συμφέρον της χώρας. Και το συμφέρον της χώρας, με έναν Οζερσάι, ο οποίος κάθε λίγο και λιγάκι δηλώνει ευθαρσώς τις προθέσεις της Τουρκίας να ανοίξει παράνομα και ετσιθελικά την Αμμόχωστο, θα ήταν, αν μη τι άλλο, να δείξουμε πως απέναντι σε τέτοιες προκλήσεις έχουμε την πολιτική διαύγεια να είμαστε ενωμένοι και ταγμένοι σε ένα ανώτερο (από το κόμμα και το μικροκομματικό συμφέρον μας) σκοπό.

Πράγμα που όχι μόνο δεν έκαναν οι κομματάρχες μας, αλλά αντ’ αυτού απέδειξαν με τον χείριστο τρόπο πως ακόμα και την ώρα που η Αμμόχωστος κινδυνεύει να χαθεί, εκείνοι εξακολουθούν να κοιτάζουν γύρω τους μέσα από τα μυωπικά κομματικά τους γυαλιά. Θα μου πείτε –και πολύ σωστά– ότι αν λάβουμε υπόψη τις μέχρι τώρα μανούβρες τους στις κρίσιμες φάσεις αυτή της χώρας, τότε θα έπρεπε να αναμένουμε ότι και σε αυτό το θέμα θα ακολουθούσαν την ίδια πατέντα. Αυτή τη φορά, όμως, δεν μπορεί να προσπεραστεί ο τρόπος που διαχειρίστηκαν τη δημαρχία Αμμοχώστου, με τη δικαιολογία ότι αυτοί είναι και αυτό ξέρουν καλύτερα να κάνουν.

Διότι οφείλουμε πλέον, και ειδικά όταν το εθνικό μας θέμα βρίσκεται σε τόσο καθοριστική φάση, να ξεγυμνώνουμε την ανεπάρκεια αυτών που μας παρουσιάζονται είτε ως πατριώτες, είτε ως οραματιστές, είτε ως γνώστες του καλού του τόπου. Για να έχουμε επίγνωση πως η επικινδυνότητα της παρούσας φάσης καθίσταται ακόμη πιο σοβαρή, όχι μόνο λόγω της τουρκικής αδιαλλαξίας, αλλά και λόγω της πολιτικής ανεπάρκειας των πρωταγωνιστών της πολιτικής μας σκηνής. Όταν η Αμμόχωστος κινδυνεύει να χαθεί και όταν πρέπει να προτείνεις έναν υποψήφιο, ο οποίος – σημειώστε– πως μόνο 18 μήνες θητείας καλείται να υπηρετήσει, τότε δεν χρειάζεται ιδιαίτερη πολιτική δεινότητα για να αντιληφθείς πως πρόκειται για μια συμβολική κίνηση, πολιτικής πρωτίστως σημασίας, και πως ακριβώς γι’ αυτό οφείλεις να επιδείξεις πολιτική ενότητα.

Οι κομματάρχες μας, ωστόσο, παρότι στην αρχή έθεσαν οι ίδιοι το θέμα εξεύρεσης κοινού υποψηφίου, στην συνέχεια δεν στάθηκαν ικανοί να φανούν πιστοί ούτε απέναντι στην ίδια τους την πρόθεση. Και ο λόγος είναι βέβαια, γιατί ποτέ δεν είχαν πραγματικά αυτή την πρόθεση, αλλά ήταν ακόμα ένας από τους εξυπνακίστικους τους ελιγμούς προκειμένου να τη «φέρουν ο ένας στον άλλο» και να κερδίσουν στα σημεία. Τα δικά τους θλιβερά σημεία, τα οποία όσο κι αν τα ενώσεις δεν σχηματίζεις ούτε το ένα τρίτο της μεγάλης εικόνας. Και η μεγάλη εικόνα αυτή τη στιγμή λέει πως η δημαρχία Αμμοχώστου έπρεπε να είναι απαλλαγμένη από κομματικά χρώματα και αποχρώσεις.

Έπρεπε να καθίσουν όλοι τους και να συμφωνήσουν σε έναν κοινό υποψήφιο με κριτήριο την αγάπη του για την πόλη και την ακεραιότητα της προσωπικότητάς του. Τελεία και παύλα. Αντ’ αυτού μετέτρεψαν το θέμα της δημαρχίας της Αμμοχώστου σε κομματική διαμάχη και παρασκηνιακές διαβουλεύσεις για το ποιος θα κυριαρχήσει έναντι ποιου. Μια θλιβερή γελοιότητα που πλέον ξεπερνά τα όρια της προσβολής της νοημοσύνης μας και φτάνει στα όρια της επικινδυνότητας για το παρόν και το μέλλον του τόπου.

Διότι, όταν ακόμα και πάνω από μια πόλη-φάντασμα επιμένουν να κυματίζουν τα χρώματα του κόμματος, ανίκανοι να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και ανήμποροι να υπερβούν τα στενά πλαίσια της μικροκομματικής τους σκέψης τότε ναι, έχουμε πολύ περισσότερους λόγους να ανησυχούμε για το μέλλον αυτού του τόπου.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Ελένης Ξένου

Ελένη Ξένου: Τελευταία Ενημέρωση